Vorige week ben ik bevallen, het is een heftige gebeurtenis geweest doordat het is geëindigd in een spoedkeizersnede. Ik ben bevallen in het buitenland en de nazorg die ik in het ziekenhuis heb gehad was echt niet best, zacht uitgedrukt. Al heb ik verder niet het gevoel er erg mee te zitten. Het is meer als ik anderen erover vertel dat ik denk; nou dat was best heftig eigenlijk.
Nu zit ik sinds gisteren helemaal niet lekker in mn vel. Ik heb nergens zin in, en voel totaal geen connectie met mijn zoontje. Als in; ik ben altijd blij als hij weer slaapt na de voeding, dan kan ik gewoon weer met mezelf zijn. Ik wil hem niet per se vasthouden of iets.
Mijn man is de komende 3/4 weken weg, daarom heb ik gevraagd of mijn moeder mij wilde komen helpen de komende weken. Zij is al die tijd bij mij thuis en helpt met de zorg. Ze vindt het erg leuk om de baby vast te houden en met hem te zijn. En als ik dat dan zie, voel ik me schuldig dat ik dat gevoel niet heb. Ik ben al lang blij als ze voor de baby zorgt. Dan hoef ik dat niet te doen.
Ik vraag me af of iemand misschien een beetje herkenning hierin vindt? Zou het kunnen komen doordat ik onbewust toch last heb van de hele gebeurtenis van de bevalling, of mis ik mijn man gewoon, dat dit gevoel over gaat als hij er weer is, of is dit iets van een beginnende depressie ofzo? Ik weet het echt niet.