Geen roze wolk

Ja precies. Het is ook niet dat ik niet weet hoe ik ervoor moet zorgen(werk zelf kinderopvang) maar je eigen kleintje is toch zo iets anders en best intens met die nachten ook enz. Gelukkig gaan die nu wel goed dat scheelt een hoop. Alleen in de avonduren vanaf uurtje of 18 tot 22 ofso is ze regelmatig heel onrustig.

Het wordt echt beter! Ben ook bevallen via keizersnede(uiteindelijk) ben inmiddels 6 weken verder en langzaamaan ga ik weer van alles steeds meer en beter kunnen doen. De eerste 2 weken heb ik ook echt amper wat gedaan. Eerste 2 dagen nog ziekenhuis, toen kraamhulp nog ruim een week die samen met.mijn partner alles deden. Mijn partner heeft aanvullend geboorteverlof opgenomen ook gewoon dus die is nog thuis deze week en dan weer werken. Maar inmiddels kan ik alles wat gedaan moet worden wel weer doen. Als ik het maar rustig aan doe en niet te veel in 1x. Het komt allemaal goed! Het is even zwaar en vooral in het begin, want je hebt nog pijn voelt je nutteloos en dan heb je nog intense nachten met de kleine, maar het komt echt goed het wordt beter! Sterkte!

Zo herkenbaar wat je zegt. Zei er dat over een “leen-baby”. Ik wil hem nooit meer kwijt, maar mijn gevoel werkt gewoon niet mee. Ik voel me ook zo schuldig. Hij drinkt nog niet goed en dat is echt een zoektocht. Dat maakt me ook super onzeker.

Ja en blijkbaar zijn we dus niet de enige die dit voelen. Ik kan alleen maar huilen en me schuldig voelen

Ik herken wat je zegt. Vergeet niet dat je zoontje nog geen week oud is. Iedereen moet elkaar opnieuw leren kennen in hun nieuwe rol. Jij als mama, kindje als kindje. Het is oké als het niet voelt zoals het hoort. Stiekem hebben best veel nieuwe ouders dit. Het gevoel moet nog groeien! Geef het tijd 😊 Bij mijn eerste kwam het moedergevoel pas na 2 maanden. Daarvoor leefde ik in een slapeloze waas van dag naar dag. Toen we eenmaal meer dag en nacht ritme kregen voelde ik me beter. Nu met de tweeling die 6 weken oud is, mis ik ook nog het 'echte' moedergevoel. Het zijn mijn dochtertjes, ik hou van ze en ik doe alles voor ze. Maar door de start waar we niet bij elkaar waren in het ziekenhuis ben ik nog zoekende naar hét gevoel. Ik hoop dat dit binnenkort gaat groeien. Ik durf het verder ook niet te vertellen aan iemand of het consultatiebureau.

Hier ook me eerste kindje en ook geen roze wolk… hij is nu bijna 4 weken en het gaat nu zoveel beter gelukkig

Ik vind het ook zo lastig om het erover te hebben. Ik voel me geen moeder, maar ik wil ook niet dat anderen me als een waardeloze moeder zien. Ik doe alles voor mijn kind en ik wil dat alles goed gaat. Daar zit mijn grootste onzekerheid. Daarbij komt dat er kraambezoek komt. Wat moet ik in godsnaam tegen hen zeggen? Ik jank de hele dag. Ik kan geen poppenkast spelen en het liefst wil ik niemand zien. Maar mijn vriend is super trots en wil het juist graag..

Heel herkenbaar! Vandaag 4 weken pp, en hou superveel van mijn zoontje maar ik ben heel erg bang voor alles wat ik evt niet goed doe. Ik voel me ook schuldig omdat de vader nu weer dagenlang niets heeft laten horen ( tijdens de zwangerschap was hij ook al waardeloos. De eerste weken na de geboorte ( ook al was hij fulltime aan het werk, was hij er wel elke dag even) maar als ik dan naar m'n baby kijk dan vind ik het zó erg dat hij door mij zo'n vader heeft. Ik had m'n kind meer gegund dan dit. Ook doe ik echt alles alleen, de nachten etc. Familie woont te ver weg maar ik durf zelf ook niemand te zien omdat ik niet wil dat m'n zoontje verkouden wordt via iemand anders. Ik zit daarom hele dagen alleen, in combinatie met slaapgebrek en herstel van een keizersnee heb ik me wel eens beter gevoeld, ik heb geen depressie maar ik zit ook zeker niet op een roze wolk helaas. Mag ook niet rijden en de lift van mijn appartementencomplex is al 3 weken kapot dus mijn wereld is erg klein op het moment, ik zie in principe alleen nog de picnic bezorger. ( de lift is relevant omdat ik zonder de lift niet naar beneden kan met de kinderwagen) . Ben wel superdankbaar voor mijn zoontje dus dat houd me op de been

Jemig wat een verhaal! Ik heb zo ontzettend veel respect voor jou. Wat mega knap dat je het op deze manier doet. Mocht je toch vast lopen kan je altijd hulp zoeken via de huisarts. Ik hoop echt dat je een fijne weg vindt samen met jouw zoontje ❤️

Echt MEGA respect voor jou!! Ik herstel nu ook van een keizersnee en kan me het echt niet voorstellen dat ik dit alleen zou doen, voel me nu ondanks een lieve mama die kort bij ons blijft en hele lieve partner al best wel verdwaald en vermoeid!

Jeetje zeg! Wat slecht dat het zo lang duurt om een lift te repareren, terwijl mensen daar afhankelijk van kunnen zijn. Weet er alles van de nachten zijn best intens. Alleen in de kraamweek heeft papa het opgepakt. Maar ik had de wekkers staan en al snel deed ik het zelf want hij hoort het gwn niet en wordt er niet wakker van. Moet ik zeggen dat hij een gehoor probleem heeft vanaf zijn eigen geboorte al dus niet met opzet allemaal. Maar is wel pittig idd!

Bedankt voor de reacties :) het is voor ons allemaal pittig, ook met een goede partner denk ik. Al die emoties, hormonen en nieuwe ervaringen, mentaal en fysiek is een zwangerschap en bevalling echt een aanslag op je lichaam denk ik. Het is maar goed dat baby's zo extreem schattig zijn, ik smelt elke keer als ik mijn zoontje zie🥰 ik hoop nog een keer zwanger te mogen worden en dan met een hele leuke partner/ vader voor de baby

Dat hoop ik ook voor jou ❤️