Laatste loodjes mentaal zwaar, wie ook?

Hallo dames, Tot nu toe heb ik een hele voorspoedige zwangerschap en mag ik niet klagen. Ik ben nu 39.4 weken zwanger van ons eerste kindje, een jongetje. Sinds een paar dagen merk ik dat de zwangerschap mentaal veel zwaarder wordt. Ik vind het heel moeilijk om niet te weten wanneer de bevalling gaat starten en het idee dat het nog 1 tot 2 weken kan duren voelt als een steen op m’n maag. Bij elk krampje hoop ik dat het begint, elke keer als ik opsta of me omdraai in bed hoop ik dat m’n vliezen breken en het is het enige waar ik nog aan kan denken: bevallen… Ik had niet verwacht dat ik zo met deze fase zou worstelen en ik probeer echt te relativeren dat ik van geluk mag spreken dat er een gezond jongetje in mijn buik groeit en het met mij ook goed gaat. Wat zijn die paar dagen/ weken langer dan? Wel is het zo dat het zwanger worden voor ons niet vanzelfsprekend was en dat ik al vanaf week 32 thuis zit door omstandigheden op werk. Alle nesteldrang is al geweest en ik ben gewoon zo ontzettend toe aan het knuffelen van m’n kindje …. Voor wie valt deze fase ook mentaal een stuk zwaarder en hoe gaan jullie daarmee om? Ik zoek afleiding waar ik kan maar ik merk ook dat ik geen behoefte meer heb aan sociale prikkels.