Mom guilt

Ik herken me zo in jou verhaal, hier heb en we het gisteren gehad. Ze was al de hele dag en avond heel hangerig en huilerig, toen we eenmaal in bed lagen ging het net zo hard door waardoor ik toch maar weer me kussen gepakt heb en huilend naar beneden ben gegaan! Toen ik dacht dat ze eenmaal sliep en haar weg legden begon het weer. Waarop mijn partner naar beneden is gekomen en me heel naar boven gestuurd heeft om te gaan slapen met de mededeling ohwee je naar beneden komt als je haar hoort huilen!! Daardoor heb ik 2 uurtjes kunnen slapen om 3 uur stond hij naast me bed omdat hij het ook niet meer wist. Uiteindelijk weer een fles gegeven en een schone luier. Uurtje met haar gezeten en toen sliep ze eindelijk. Me vriend naar boven gestuurd zodat hij ook nog even goed kon slapen. Had hij moeten werken had ik het waarschijnlijk niet getrokken en de hele nacht wakker geweest.

Wauw, wat herken ik dit! Ik plaats toevallig net een topic wat best wel overeenkomt hiermee. Ik was zelf op zoek naar herkenning, dat lees ik nu ook bij jou. Je bent dus zeker niet alleen. Man, wat een pittige fase. Het schuldgevoel vreet je ook op. Maar je hebt inderdaad ook echt je slaap nodig om beter in je vel te zitten. Je kan niet in je eentje de wereld redden. Accepteer hulp. Je kleine meid heeft veel meer aan een mama die even heeft kunnen opladen. ❤️