Mom guilt

Hallo lieve moeders, Misschien hebben jullie tips om hiermee om te gaan. De afgelopen dagen (of eigenlijk nachten) zij heel zwaar geweest. Onze meid is bijna 7 weken en je merkt echt de groeisprong, ze wil gewoon niet slapen 's nachts. Vanacht is ze van 11 tot 6 uur wakker geweest, oververmoeid, hangerig, constant bij je willen zijn en huilen op het moment dat je haar neer legt. Ik weet dat dit een fase is maae pfoe soms valt het moederschap toch wel zwaar. Na een paar flinke huilbuien heeft mn partner gezegt dat ik vanacht gewoon lekker ga slapen en dat hij de zorg deze nacht overneemt (normaal doen we het samen, en eigenwijze ik ga naar beneden als ze echt niet wilt slapen). Ik ben super dankbaar en was echt opgelucht. Maar dan begint dat vervelende gevoel. Het gevoel alsof ik mijn meisje in de steek laat, dat ik moet genieten van haar, dat de tijd al zo snel gaat en nu 'mis ik dingen'. Ik weet echt dat het onrealistisch is, dat je met slaaptekort niks waard bent en je een betere mama bent na een goede nachtrust. Maar wat doen jullie om van dat stemmetje in je hoofd af te komen?