“Pappadag”

Ik moet even wat kwijt. Ons meisje is 3 weken oud, en sinds deze week is vaders weer aan het werk. Ik red mij prima. Misschien een beetje te goed. In de kraamtijd was ik ook vaak alleen, en deed hij zijn eigen ding, terwijl ik voor de kleine aan het zorgen was. Nu is het geval, dat ze rustig wordt bij mij, en ik ook precies weet wat ze nodig heeft. Hij weet niet wat de geluidjes betekenen en ze gilt dan ook echt dik een uur voor ze een beetje gaat slapen… Vrijdag is zijn “pappadag” en ik heb besloten deze dag te benutten om even tijd voor mezelf te hebben. Ik heb melk afgekolfd, wat hij haar kan geven. Ik sta even offline. Doordat hij niet weet wat hij moet doen, haar niet tot nauwelijks rustig kan krijgen, voel ik mij heel rot om haar zo achter te laten. Het breek mijn moederhart, terwijl ik zo’n behoefte heb aan even een dagdeel niet hoeven voeden, even lang kunnen douche etc. Ook merk ik dat door zijn laksheid (gaat gewoon even beneden voetbal kijken, terwijl ik mij na de borstvoeding in de ronden werk en ook moet slapen voor ik weer moet voeden.) erg geïrriteerd en verdrietig word. Ik voel mij alleen, gebroken. Hoe kijken jullie tegen deze situatie?