Ruzie met partner, geen leuke weken

Wat vervelend dat het zo gaat, en je hierdoor over je eigen grens gaat… Let goed op jezelf, niemand anders zal dat doen. Ik heb hier dezelfde situatie meegemaakt, en wilde daardoor ook alles zelf doen. Hij ging door met zijn leven, terwijl de mijne totaal omgegooid was.. Ik kan je enkel zeggen Iris, pas op jezelf, zorg voor jezelf, laat je vriend voor wat het is. Blijf praten met elkaar, maar niet op het moment dat je gefrustreerd bent. Je bent niet alleen. Een relatie staat flink onder spanning met een baby/kind. Heel veel liefss

Ik heb hetzelfde. Mijn vriend kan ook niks met de gebroken nachten en is daardoor ook vreselijk humeurig, waardoor ik me ook rot ga voelen. Daarnaast gaat inderdaad zijn leven door: sporten, werken etc. Terwijl mijn lichaam een flinke klap heeft gemaakt en ik natuurlijk nog met verlof ben en dus thuis zit. Het maakt me jaloers. Dus ook dat speelt mee en vindt hij natuurlijk weer lastig. Tevens is het natuurlijk een heel nieuw leven wat we allemaal gekregen hebben met een kleintje. Dat is ook super wennen. Totaal geen structuur of regelmaat met een newborn. Ik heb het advies gekregen om toch waar mogelijk structuur aan te brengen. Wij hebben nu de voedingen in de nacht verdeeld, zodat we beide weten waar we aantoe zijn in de nacht en dat dan dus niet voor gezeur kan zorgen. Dat scheelt al een hele hoop. Zo komt de zorg niet alleen bij mij te liggen. Echt blijven praten met elkaar. Ik benoem ook vaak dat mijn angst is dat mijn vriend en ik uit elkaar groeien. Daar hebben we het dan over en willen we beide niet. Ik houd in m’n achterhoofd dat deze fase van een nieuw kindje gewoon verschrikkelijk lastig kan zijn, maar het wordt altijd beter! Heel veel sterkte 🩵

Ik zou idd voorzichtig het gesprek met hem aangaan wanneer er even een rustmoment is. Goed peilen bij hem hoe hij zich voelt en wat jullie nieuwe leven met hem doet. En ook goed zelf aangeven eigenlijk wat je hierboven ook zegt. Als hij dit niet weet kan hij ook niet veranderen. Communicatie is de sleutel. En als dat niet lukt sta jij (met je zoontje) altijd op 1 en niet hij. Dus wil je dan weg, ga gewoon even lekker je ding doen. Succes!

Ik herken dat chagrijnige wel. Het lijkt alsof mannen echt mega gestrest kunnen raken van de verantwoordelijkheid die ze opeens hebben en niet weten hoe ze die moeten pakken (in mijn geval dan). Zoals de anderen al hebben gezegd: praat er op een rustig moment over. Vertel hoe jij je voelt en vraag hoe hij zich voelt en maak samen desnoods een dagplanning of een taakverdeling o.i.d. zodat jullie samen de controle wat terugpakken.