Schuldgevoel zoontje

Heey meis, Ik lees je bericht en herken je verhaal! Ik heb precies hetzelfde. Mijn zoontje is 2,5jr en newborn van 6weken. Ik vind het ontzettend zwaar en ik snap jouw gevoelens , ook ik voel mij enorm schuldig. Eerst deed ik alles met me zoontje elke dag wat leuks en nu heeft hij veel driftbuien, veel verdriet. Me newborn slaapt slecht dus als ze slaapt kan ik net 1 spelletje doen en ze is wakker. Ik mopper veel meer op hem waardoor ik weer moet huilen. Ik probeer veel erkenning te geven en zeg dat ik ook graag met hem wil spelen , avond ritueel probeer ik erg betrokken te zijn, en knuffelen we extra veel. Hier wilt hij juist steeds non stop bij mij ipv papa helaas. Ik zou toch zodra je wat beter bent al is het een uurtje per dag ff alleen met hem spelen of buiten of op ze kamer. Je kan me altijd prive berichten om tips uit te wisselen.

Herkenbaar. Ik voel(de) mij ook super schuldig. Nu de keizersnede 5 weken geleden is en ik al veel meer kan is het heel snel veel beter geworden. Afgelopen dinsdag was mijn eerste mama-dag alleen met twee kindjes en dat heeft onze band weer veel sterker gemaakt gelukkig. Wat hier goed helpt is hem mee laten helpen met klusjes die ik doe. Zo was zijn vader jarig afgelopen dinsdag en heeft hij meegeholpen met de verjaardagsdecoratie (ballonnen, slingers, etc.) en hij vond het geweldig. Maar ook kleertjes voor zijn broertje uitzoeken, zijn bedje opmaken, de was doen, etc.

Mijn punt vergeten te maken: een beetje cliché misschien, maar het wordt echt beter en sneller dan je denkt!

Hoihoi, ook hier herkenbaar. Een zoontje van 2.5 jaar en eentje van bijna 5 weken. Ook ik heb een keizersnede gehad, waardoor ik de eerste periode echt beperkt was in mijn doen. Geloof mij, het is erg wennen voor je oudste, maar het wordt echt beter. Kinderen passen zich uiteindelijk snel aan. Het is niet niks, opeens wordt de aandacht verdeeld. Het uitte zich hier ook in afzetten tegen mij, niet meer willen kroelen, driftbuien. Noem het maar op. Nu mijn man is werken, en we wat verder zijn, gaat het al veel beter. 1 tip zoek het niet in de grote dingen. Even 10 minuten 1 op 1 aandacht is al goed. Even een boekje doorbladeren, mee laten helpen met een klusje etc. En dat doe je al! De rest komt vanzelf weer. Focus jij je op je herstel, des te eerder kun je weer meer ondernemen saampjes 😘

Ja het is echt mega zwaar. Ik wou dat ik ook gewoon met het avondritueel even lekker kon knuffelen en uitgebreid lezen enzo. Maar door mijn keizersnede is dat niet vol te houden… echt zo lastig 😔

Fijn dat het toch gauw beter lijkt te worden. Ons zoontje wordt snachts ook steeds wakker als onze dochter komt door voeding en gaat huilen. Hij is dan ook helemaal overstuur en kruipt helemaal van mij weg (omdat ik dan vaak haar op de arm heb). Echt zo lastig dat ik hem dan niet even goed kan troosten omdat ik hem gewoon niet mag tillen nu. Mijn man gaat weer aan het werk als onze dochter 3 weken is, omdat hij een eigen bedrijf heeft. Lijkt me toch pittig en hoop dat het allemaal lukt😅

Dat is natuurlijk waar, het komt ook allemaal wel weer. En ze is nog maar 1,5 week dus we zijn allemaal nog aan het wennen. Maar het breekt echt mn hart dat mijn zoontje even nauwelijks wat van me wil weten nu. Ik snap hem heel goed maar ik mis hem verschrikkelijk hierdoor🥲