Schuldgevoel zoontje

Hoihoi, Onze dochter is nu 1,5 week oud. We hebben ook een zoontje van 3,5 jaar. Ik heb bevallen met een keizersnede en ik kan nu dus niks/heel weinig. Ik ben al blij als ik mezelf gedoucht heb, mn dochter een schone luier en fles kan geven. Maar met ons zoontje kan ik nu heel weinig. Af en toe een boekje lezen op de bank, of even knuffelen terwijl hij een filmpje kijkt is eigenlijk het enige. Ik voel me zo schuldig. Hij wil nu ook alleen maar zijn papa steeds en als de baby huilt rent hij huilend naar zn vader. Ik snap het wel want hij heeft heel goed door dat ik niet zomaar kan opstaan en hem troosten. Maar het doet me zo’n verdriet dat ik er niet echt kan zijn voor hem. Ik weet dat het wel beter wordt en als ik straks weer mobiel ben en bijna alles weer kan heb ik ook weer ruimte om weer met hem te spelen. Maar voor nu vind ik het suoer moeilijk. Ik mis hem heel erg en het doet me zo’n zeer dat hij afstand van me neemt terwijl we altujd heel close waren… 🥺 Iemand die dit ook ervaart? Of ervaren heeft eerder? Liefs