Voorbij uitgerekende datum - mentaal heel zwaar

Hoi, ik ben zelf 40+3 ook zwanger van mijn eerste dochter. ik begrijp je gevoel van twijfels over de laatste loodjes heel erg! Probeer niet de onzekerheid de overhand te laten nemen hoor, een normale zwangerschapsduur is tussen de 37 en 42 weken. In sommige andere (Europese!) landen is een normale zwangerschap zelfs tot 41 weken ipv 40. Het is tevens heel normaal dat ze een naderende seroniteitscontrole doen vanaf week 41. Ik heb zelf in overleg met de verloskundige deze afspraak ook gewoon voor de zekerheid staan volgende week met 41+1. Ik zie het zo: alleen maar fijn dat ze eens extra controles doen! De placenta werking en hoeveelheid vruchtwater etc is bij iedereen weer anders, maar de kans op complicaties en sterfte zijn echt heel laag en dit houden ze goed onder controle aan het einde van de zwangerschap. Probeer nog even te genieten van het kleine mensje in je buik, hoe zwaar het soms ook is om te wachten! Ik heb ook nog geen voortekenen en dit kan morgen ochtend zomaar heel anders zijn. Je baby’tje komt echt. 🫶🏼

Ja. Ergens ben ik ook blij dat ze het serieus nemen. Maar ik schrok er gewoon van dat ik nog helemaal niks heb. Nog geen ontsluiting én geen verstreken baarmoederhals. Ik wil heel graag “gewoon” met mijn eigen verloskundige bevallen en zonder wee opwekkers. Ik was eerst ook een beetje tegen strippen soort van, omdat ik dacht: de natuur doet vanzelf z’n werk. Had er niet bij stil gestaan dat er een kans was dat strippen nog niet eens zou kunnen nu

Ik had precies hetzelfde. Ook dat ik aan mijn lichaam ging twijfelen. Uiteindelijk begon bij mij de bevalling met weeen om 22:30 bij 40+6 zonder dat er enige voortekenen waren. De volgende middag om 12:09 ben ik bevallen van een gezonde zoon. Heb een hele goede bevalling gehad, zonder pijnstilling of medicatie (was hier niet perse op tegen hoor, maar wilde kijken of het zonder zou lukken). Mijn lijf ging helemaal op een oerstand en wist haar eigen pijnstilling te maken. Wat ik wil zeggen: twijfel niet aan jezelf. Jij lichaam kan dit! Die filmpjes en risico’s gaan nog steeds over kleine getallen en de zorg in NL is hartstikke goed, dus jij en je baby zijn in goede handen. Sterkte met de laatste loodjes en ik hoop voor je dat je kindje niet meer te lang op zich laat wachten🤞🏻

Ik sta er precies hetzelfde in! Ik wil heel graag thuis bevallen en mijn meisje de kans geven om te komen wanneer zij er klaar voor is. Dus ik snap je zorgen helemaal… heb je je zorgen met je verloskundige besproken? Misschien lucht het op om je twijfels te delen en kan ze je gerust stellen. Onze baby’s laten lang op zich wachten! 🙉

Oh wauw. Wat een fijn verhaal om te lezen! Weet jij of je voor de weeën kwamen al iets van ontsluiting had? Ik ben ook geschrokken denk ik doordat m’n baarmoederhals gewoon nog niet eens verstreken was. En dat met 40+5

Jaa ik snap je heel goed. Sterkte de komende dagen! Ik hoop dat je fijn in je eigen plek een goede bevalling mag hebben! Ja ik heb het vanmorgen gedeeld. En ze was heel lief. Ze begreep m’n zorgen en zei dat het ook gewoon dit weekend vanzelf kan komen. Maar dat vind ik zo moeilijk te geloven met een pas half verstreken baarmoederhals

Ik herken je gevoel helemaal!, ik was 2 oktober uitgerekend en ben 15 oktober bevallen. Mijn bevalling is ook helemaal niet gegaan hoe ik me voorstelde.. ik wou dat ze ook zelf kwam maar helaas is het bij mij niet gelukt. Ben 3x gestript en na 3x ben ik doorverwezen naar het ziekenhuis ik voelde me zo machteloos ik wou helemaal niet in het ziekenhuis bevallen maar werd ingeleid eenmaal in het ziekenhuis ( wel op verzoek dat mijn eigen verloskundige erbij was) hebben ze mijn vliezen gebroken ballon was niet nodig had wel 3cm ontsluiting, het ging goed alleen om 18uur had ik 9 cm ontsluiting die bleef helaas aanhouden tot 21 uur waarop mijn verloskundige en zkh zei dit gaat het helaas niet worden omdat ik doodmoe was en omdat me dochtertje en sterrenkijker was hebben we besloten om een keizersnede te doen. Om half 10 lag ik ineens op de operatietafel. En om 22:02 is me dochtertje geboren. Alles wat ik niet wou is gebeurd. Wou niet naar het ziekenhuis wou niet ingeleid worden en geen pijnbestrijding en de keizersnee natuurlijk. Maar achteraf blij dat we toch de keuzes gemaakt hebben. Ook ivm de gevaren die ze zeggen. Ik snap je gevoel helemaal! Probeer te doen wat goed voor je voelt! Ik weet zeker dat je dit kunt❤️. Heel veel succes 😘

Snap ik helemaal! Ik hoor ook maandag hoe ik er voor sta, eerste poging strippen. Toch een beetje spannend, maar hopelijk zijn we allebei dit weekend gewoon spontaan aan de beurt! Hopelijk begint het heel snel voor je en mag je een mooie bevalling tegemoet gaan! Succes 🍀🤞🏼

Oh meid. Wat heftig moet dit voor je zijn geweest! Wel een beetje los kunnen laten? Weet je wat ik me nu besef: we zijn te streng voor onszelf denk ik. Bij jou verhaal denk ik: “meis, je kon er niks aan doen. Je bent sterk en je hebt alles gegeven wat je had” terwijl het bij mezelf voelt als falen .. vrouwen .. hormonen .. haha

Ook dit is mijn eerste kind💕

Ik hoop dat ze kunnen strippen! Mijn tip zou zijn: probeer er ook rekening te houden met dat ze niet kunnen strippen.. als iemand dat tegen mij had gezegd, had ik waarschijnlijk minder geschrokken

Ja het was voor ons een hele rollercoaster die dagen.. lichamelijk gaat het goed met mij maar mentaal heb ik het er erg zwaar mee. Ondanks de keuzes die ik gemaakt heb ben ik ook een hele hoop kwijt van de bevalling door alle medicijnen die ik heb gekregen😪. Ik krijg nu hulp van ggd en huisarts en psychologie om het allemaal te verwerken, ik was ook te streng voor mezelf maar ik heb wel alles gegeven wat ik kon. Meer kon ik helaas niet doen🍀.

Heel herkenbaar. Ik was ook 20 oktober uitgerekend. Sommige dagen voel ik me heel sterk en sommige dagen ben ik een emotioneel wrak. (Zoals vandaag). Ik krijg zondag een ballonnetje en maandag starten ze met inleiden. Maar heb nog steeds de hoop dat het spontaan voor die tijd gebeurd. Strippen was hij mij afgelopen week ook niet gelukt en ze is helaas ook nog steeds niet ingedaald. Dit komt waarschijnlijk doordat ik haar met 37 weken heb laten draaien middels een versie. Al die onzekerheid de laatste weken maakt het einde van de zwangerschap toch best pittig. Terwijl ik echt een super fijne zwangerschap heb gehad! Maarrr ook jij kunt dit!! Hopelijk hebben we volgende week beiden onze eerste dochter in onze handen🩷 Hou vol!

Oh jeetje meis. Als je eens wilt kletsen, kun je ook een privé berichtje sturen. Dan kunnen we wellicht nummers uitwisselen!

Maar, mag jij dan niet wachten met inleiden tot wat later in de zwangerschap? Of starten ze in jouw regio/ziekenhuis al eerder met inleiden? Ja ik heb ook een prachtige zwangerschap, waar ik echt voor zou tekenen voor de volgende (ik loop nog iedere dag een uur, ben niet ziek of misselijk geweest, ben heel actief etc). Maar ik vind lichamelijk en mentaal nu echt twee aparte dingen. Lichamelijk zou ik het zo nog weken vol kunnen houden, mentaal heel zwaar wetende dat ze rond 42 weken wel echt geboren moet zijn

Heb je verzoek gestuurd

Jawel daar mag ik op wachten maar ik vind het mentaal echt te zwaar worden nu waardoor ik kies voor een inleiding. En dit werd ook door de verloskundige aangeraden.

Ooh oké! Ja dan is het helemaal goed natuurlijk! En wellicht komt ze nog vanzelf 🥰

Wij zitten in exact hetzelfde schuitje. Ik was ook 20 oktober uitgerekend, maar niks te merken. Afgelopen woensdag (40+3) bij de verloskundige geweest voor een strippoging. Ging niet door, want m’n baarmoedermond was nog niet verstreken. Flink balen. Ik ben vandaag in het ziekenhuis geweest voor een eerste controle, gelukkig was alles nog goed. Ik heb nu een inleiding staan met 41+4 d.m.v. ballonkatheter. Ze hadden eerder simpelweg geen plek en daarnaast voel ik me nog best goed. De kleine lijkt het ook nog naar z’n zin te hebben en m’n vruchtwater is ook nog voldoende. Tot nu toe is m’n zwangerschap eigenlijk super verlopen, niet ziek geweest en lang actief gebleven. Ik zie het maar zo; dit is mijn ‘slechte eerste trimester’. Als dat dan maar een enkele week is, teken ik ervoor. Natuurlijk is het een tegenvaller (ook mentaal wordt het steeds pittiger) maar ik probeer vertrouwen in mijn lichaam te houden, we zijn hiervoor gemaakt! Het enige waar ik zelf invloed op heb, is hoe rustig ik blijf en mijn instelling. Meer kan ik er niet aan veranderen :)

Ik vind dit heel mooie woorden! Ik snap wat je bedoeld, ik heb exact hetzelfde dat het zo lang zo goed is gegaan. En daar ben ik ook echt dankbaar voor en trots op. Want nu probeer ik ook nog iedere dag een uur te wandelen. Wij hebben woensdag nu een controle in het ziekenhuis (CTG + echo) maar had vanmorgen inderdaad nog genoeg vruchtwater zei ze. Dus we gaan het wel zien. Maandag een nieuwe strip poging 🤞🏼 Succes met de ballon! Hopelijk komt je kindje lekker vanzelf en is de inleiding niet nodig 🥰