Voorbij uitgerekende datum - mentaal heel zwaar

Haai lieve dames. Zijn er nog meer die voorbij uitgerekende datum zijn? Afgelopen zondag, 20 oktober, was ik uitgerekend van onze eerste dochter. Waar ik eerst dacht: ze komt vanzelf als ze wilt komen, denk ik daar na 2 filmpjes van de gynaecoloog anders over. Daarin werd duidelijk dat de kans op complicaties toeneemt na 41 weken. En na 42 weken dat nog erger wordt (onder andere sterfte in de buik) Daardoor dacht ik vanmorgen bij de afspraak met de vk: ik laat me wel gewoon strippen. Dan is ze er wellicht voor de 41 weken. Wat bleek, is m’n baarmoedermond nog niet eens verstreken. Maar pas op de helft! En ik ben vandaag 40+5. Dus ook al wel ver. Alleen, wat ik niet had verwacht is dat ik aan mezelf ging twijfelen soort van. Aan m’n lichaam, ik word er een soort onzeker van. Terwijl de meeste met 40+5 worden geboren hè (wat vandaag is overigens) maar het voelt als falen soort van. Ik weet wel dat het niet zo is hoor. Maar had het wat onderschat wat “wachten” doet. Ik heb helemaal geen voortekenen of het gevoel dat ze binnenkort gaat komen. Misschien zijn het de hormonen, misschien omdat ik dit niet had verwacht, misschien omdat bij aankomst ik van de assistente ineens een briefje kreeg met een serotiniteitscontrole bij het ziekenhuis woensdag. Maar ik merk wel dat het me allemaal erg veel doet en ik er best verdrietig door werd. Herkent iemand dit toevallig?