Intrusiveve gedachten

Om wat voor gedachten gaat dit? Ik heb minstens 10 keer per dag de angstige gedachte dat mijn baby niet meer ademt, en als ik hem heel even niet zie denk ik dingen als; als hij nu stikt ben ik dan zo nog op tijd om hem te reanimeren, hoe zou ik reageren als dat zo is, hoe moet mijn leven dan verder etc. Heb ook echt veel last van die angst

Heeel herkenbaar. Als ik met mn dochter over straat loop zie ik ons aangereden worden, als ik de trap afloop zie ik ons vallen, etc. Ik zie het letterlijk gebeuren. Ik denk dat ik daarom mn dochter constant in de gaten houd wanneer iemand anders haar vast heeft, bang dat haar iets overkomt. Ik wist niet dat dit zoveel voorkwam, het is fijn herkenning te lezen, maar deze gedachten gun je natuurlijk geen moeder.

Ohja dit herken ik ook wel! In de auto ben ik bang dat we er ongeluk krijgen, of inderdaad van de trap vallen etc

Ik heb dit constant bijna😑 Vind dit ook erg vervelend, en heb er zelfs ook al ruzie om gehad met partner. Blijkbaar zeg ik bij alles dingen als ‘kijk uit!’ En dit mag je niet doen want… Hij denkt dat ik denk dat hij het allemaal niet kan/snapt. Maar de werkelijkheid is dat ik dit serieus bij iedereen heb. Zelfs bij m’n moeder en zij is kraamverzorgster dus zal wel weten waar ze het over heeft toch🙈 Iemand hoeft hem maar op te tillen en ik denk laat hem niet vallen, let op z’n hoofdje enz enz.. Maar ook naar mijzelf toe hoor, dat ik hem ineens laat vallen of wat dan ook.

Ik herken dit ook! Het is hetzelfde soort angst dat ik heb als ik bijvoorbeeld over een hoge brug loop, dan ben ik soms ineens bang dat ik er vanaf zal springen. Het helpt me om aan die momenten terug te denken en mezelf eraan te herinneren dat ik toen ook niet sprong. Het is denk ik gewoon een soort besef van hoe erg dat zou zijn, en hoe kwetsbaar alles eigenlijk is. En ik herken ook dat het heftiger voelt als je slecht geslapen hebt

Wat fijn om wat meer herkenning te lezen! Hoe gaan jullie er mee om?

Gek genoeg heb ik dit al mijn hele leven, heftiger in periodes van stress. Maar nu juist heel weinig? Alsof mijn brein er geen tijd voor heeft ofzo. Goed dat je er mee naar de huisarts gaat! De POH zou ook kunnen helpen met het accepteren van deze gedachten en ze daardoor makkelijker weer los te laten.

Ohja herkenbaar! Ik heb het vooral op straat. Bij een stoplicht als de auto's langsrijden dat de kinderwagen daarvoor kan schieten. Of langs de vuilcontainer dat ze daarin zou kunnen worden gegooid? Dus je bent zeker niet de enige, maar altijd goed om even te bespreken als het je dwarszit!!

Ik heb dit ook al bijna mijn hele leven… Vooral als ik moe ben of niet lekker in mijn vel zit. Fijn herkenning te lezen! Het is niet dat ik hierdoor word beperkt in mijn dagelijks leven, maar heb me best vaak afgevraagd of ik gek was 😅

Meeste is ook Moeder instinct. Bedenk ook dat het kindje 9 maanden in je buik zat.