Moeite kindje delen met schoonmoeder.

2 uur is toch lang zat?! Durf je dat ook eerlijk aan te geven bij ze?

Ja ik weet niet hoe oud je dochtertje is maar 2 uur is idd lang genoeg

Het heeft niets met jouw kindje delen te maken. Jouw eigen familie is natuurlijk jouw eigen huis. Het is een moederinstinct die zich nestelt in haar veilige omgeving. 2 uur is zat ❤️

Ik snap je gevoel wel eigenlijk. Het is leuk dat ze zo enthousiast zijn over de baby maar het moet geen claimen worden en zo kan het soms wel voelen

Ik heb dit precies zo. Ze doen niks verkeerd, maar toch heb ik liever niet dat ze hem vasthouden e.d. Bij mijn eigen ouders heb ik daar totaal geen problemen mee.. Lastig gevoel hè, weet niet zo goed waar het aan ligt.

Jaa zoo herkenbaar! Ik heb het liever ook niet dat de moeder en familie van mijn vriend onze baby vasthoudt. Voelt niet als eigen. En het voelt als afstaan van een deel van mij, het kostbaarste bezit. Waar ik zoveel moeite voor heb gedaan, gedragen en een keizersnede heb gehad. Dan wil ik haar liever vollopig voor mezelf en ook voor mijn vriend houden.

Fijn om te lezen dat meer lieve moeders hier last van hebben.. :')

Wauw jij omschrijft precies mijn gevoel. Ik dacht dat ik de enige was hiermee.

Wat fijn om te lezen dat ik niet de enige ben met dit gevoel.. Als mijn moeder met haar in de weer is dan voelt dit zo als thuis maar zodra mijn man oppert om zijn moeder langs te laten komen dan krijg ik een beetje buikpijn. Terwijl ze alles goed bedoelt!, liefst wil ik ook niet dat ze doet oppassen en anders alleen bij ons thuis. Bij haar thuis vind ik echt de te grote stap maar mijn man snapt dit niet. Echt een verademing dat ik niet de enige ben ;)

Ja en merk dat ik het ook heel lastig vind dat ik dit gevoel heb, omdat ik ergens rationeel weet dat het nergens op slaat. Mijn schoonmoeder gaat over paar maanden ook een vaste dag in de week oppassen, dus vind het ook belangrijk dat m'n dochtertje goed gewend is aan haar.. En m'n schoonmoeder bedoelt het supergoed maar is zo hyper en enthousiast, dat het mij best benauwd..

Fijn topic inderdaad! Herkenbaar! Ik heb het dan weer niet met al mijn schoonfamilie. Mijn zwager of schoonzus zijn bijvoorbeeld prima. Die hebben ook zelfs weleens opgepast bij hun thuis. Maar bij mij schoonmoeder krijg ik meteen een cortisol piek, ook bij sommige andere mensen. Mijn vriend lijkt het niet echt te begrijpen, waarschijnlijk vooral omdat hij het niet heeft. Wel lastig om mee om te gaan. Moet ik nu mijn eigen grens bewaken of ook een beetje meebewegen met mijn vriend en mijn zoon die ook gewoon een band met zijn oma zal willen opbouwen

Heel herkenbaar! Ik wil bijvoorbeeld ook niet dat mijn vriend alleen met de baby naar mijn schoonouders gaat. Dat voelt dan alsof ik haar niet kan ‘beschermen’. Bij mijn eigen moeder weinig problemen mee. Mijn vriend begrijpt het ook niet en vindt het heel vervelend. Verder zijn schoonouders ook best opdringerig. Ze zijn gepikeerd als de baby ligt te slapen in de draagzak (“want dan zien we zo weinig van haar”) en beledigd dat we nog niet willen dat anderen de baby vasthouden. Twee uur vind ik ook echt super lang en meer dan genoeg.

Wat grappig om deze reacties te lezen. Ik heb er zelf ook nogal last van🤭 Typische dat bijna iedereen dit heeft haha

Ik heb dit precies zo… Ook omdat mijn schoonmoeder erg druk is en moeite heeft met luisteren.

Heel herkenbaar. Vraag mij af waar het door komt dat we dit allemaal hebben specifiek bij de schoonmoeder😅 Mijn vriend weet het en gaat er gelukkig begripvol mee om, hij houdt ook in de gaten dat ze ons zoontje niet zomaar pakken. Kan daar echt buikpijn van krijgen, stom he🙈

Ik had dit ook en is eigenlijk best logisch. Jouw familie kan heel ‘eigen’ voelen en daarom veilig, die ken je ook en durf je sneller aan te spreken als je iets niet fijn vind (natuurlijk is dit met moeilijke familierelaties anders!). Je kindje is je grootste en kostbaarste bezit die je 9 maanden hebt gedragen en daarna op de wereld hebt gezet. Met schoonfamilie kan dit heel anders voelen omdat ze soms toch verder staan dan je eigen familie. Vooral doen waar jij je goed bij voelt!

Ik heb dit ook maar probeer me hier echt overheen te zetten. Ik gun mijn kindje zoveel mogelijk liefde van al zijn opa’s en oma’s. Zelf heb ik juist hele warme herinneringen aan mijn oma van vaderskant. Daarnaast heb ik een zoontje en moet ik er ook niet aan denken dat ik word uitgesloten mocht ik zelf ooit oma worden. Het zal even tijd nodig hebben maar komt dan wel goed hoop ik

Ik heb dit gevoel deels, ik ga veel liever naar mijn eigen ouders en die vraag ik ook veel sneller maar toch wil ik dat ons kindje een goede band op bouwt met zijn andere oma en opa. Besef wel dat het ook je vriend/man z’n kindje is en dat zijn ouders even veel “recht” hebben als jouw ouders. Ook al voelt het voor jou niet fijn, het draait toch niet alleen om jouw gevoel ook al is dit lastig. Voor je man/vriend en kindje is het ook fijn een goede band te hebben met die oma/opa. Ik denk altijd, het wordt goed bedoeld en ze houden zielsveel veel van hun kleinkind en dat is het belangrijkste. Denk aan jezelf maar ook aan je man en je kind, want je bent een gezin ❤️

Ik heb het juist minder bij mn schoonmoeder en meer bij mn eigen moeder, ondanks dat ik met mn moeder ook een prima band heb. Maar ze maakt zich zo druk om alles dus vraag ik me steeds weer af waar ze nu weer 'tips' (lees commentaar) over heeft. Ze bedoelt het goed maar soms is het wel irritant. Mn schoonmoeder vraagt juist altijd wat wij willen en zou hem niet zo uit zichzelf pakken als hij in zijn bedje ligt te huilen bijvoorbeeld. Maar ze is verder wel enorm betrokken.

Ik ben vanavond heel open en eerlijk tegen m'n vriend hierover geweest. Voor hem ook pittig om te horen maar wel beter dat hij het ook weet. Ik wil ook graag dat het beter wordt en hopelijk kan hij mij daarbij helpen.. Lastig lastig die emoties waar mannen geen last van hebben..