Partner doet niet veel met baby

Wij hebben hier echt afspraken over gemaakt, zodat het duidelijk is en je je niet gaat irriteren omdat je verwachtingen hebt die de ander niet door heeft. En het gaat mij niet zozeer om het hele dag werken. Het gaat om het aan staan de hele dag. Dus degene die de hele dag met de baby thuis is geweest, geeft bij thuiskomst van de ander de baby over en zorgt voor het eten. Na het eten hebben we allebei even tijd voor onszelf. Zonder de afspraak hierover kwam het meeste neer op mij en dat vond ik ook niet eerlijk. Andersom zou ik het ook niet fijn vinden om uit werk te komen en vervolgens de hele avond voor de baby te zorgen. Ook dan sta je de hele dag aan. Vandaar dat we het verdelen. Misschien helpt dit? En anders zou ik avondjes weg plannen. Als het niet hetzelfde is als werken lijkt me dat geen probleem toch? Flauw, maar ervaren hoe het is om alleen te zorgen voor een baby werkt wellicht

Mijn partner neemt de baby altijd wel even over. Gewoon om even te knuffelen Inzo. Hoezo is een baby altijd werk? Het is toch leuk? Vaak doe ik die verschoning in de avond dan nog en kookt hij. Dan kijken we vaak samen iets en wisselen we baby een beetje af en spelen we samen met hem. Dan gaan wij altijd redelijk vroeg slapen en breng ik de baby inslaap waarna bij de nachtvoeding ik borstvoeding geef en mijn partner hem verschoont. We hebben nog maar 1 nachtvoeding dus bij de ochtend voeding is mijn partner al weer naar zijn werk. Mijn partner heeft overigens op woensdag ook een vrije dag met ouderschapsverlof en dan neemt hij ook meer over van mij. Weet niet wat voor werk je partner doet. Maar het is toch ook leuk even met je kindje te zijn? Is dat een stomme gedachten? Ziet hij het niet teveel als weer een extra taak inplaats van ook gewoon even een manier op te relaxen en genieten van weer lekker thuis zijn?

Ja zo sta ik er ook helemaal in hoor! Ik vind het bijvoorbeeld ook leuk om met haar te spelen, ze is steeds meer geïnteresseerd in speelgoed. Maar hij vind dat hij er dan nog niet echt iets voor terugkrijgt… als in ze speelt nog niet mee. Ik vind dat zo vervelend als hij dat zegt, en ik geef dan ook aan dat je dat nog niet van haar kan verwachten. Nou is hij ook echt iemand die graag bezig is en niet stil kan zitten, dus doet hij veel in huis. Maar hij zegt dan wel tegen mij “iemand moet het huishouden doen” terwijl ik dat ook helemaal niet erg vind om te doen als hij dan even tijd met onze dochter spendeert. Soms voelt het op deze manier best wel eenzaam, en zoals ik eerder al aangaf ook benauwd. Niet omdat ik niet van mijn dochter hou, ik wil alles voor haar doen. Maar 24/7 is best wel intens 😅

Ja we hebben daar in het begin wel “afspraken” over gemaakt. Hij vond het bijvoorbeeld niet erg om de voeding in de nacht te doen, als ik m dan s’avonds zou doen voor het naar bed gaan. Hij vond dit prettig, dus prima. Alleen na een tijdje merkte ik dat hij onze dochter soms best wel even liet jammeren terwijl ze duidelijk honger had. Toen ben ik er een paar keer uitgegaan en heb er uiteindelijk wat van gezegd en dat zegt hij “ik werd helemaal niet wakker” of “ja jij staat altijd binnen 5 seconden naast haar bedje”

Ah wat een herkenbare en logische emoties! Je vraagt niet te veel van je partner, maar al deze gevoelens horen er ook een beetje bij. Wat hier heeft geholpen is even alle oneerlijke emoties uitspreken naar elkaar, want het is voor ons allebei pittig. Dus vanuit hem het gevoel van ja jij werkt niet en vanuit mij ik sta altijd aan. En dan kijken hoe je het samen als team kunt aanpakken. Dus ik doe de nacht zoveel mogelijk alleen als mijn man een vroege dienst heeft. En als hij een late dienst heeft, pakt hij juist het eerste deel van de nacht. Als er weer emoties opkomen proberen we die weer uit te spreken met gewoon letterlijk erbij ik heb dit oneerlijke gevoel en moet het even kwijt. Dan wordt het niet zo groot en laat je direct aan de ander zien dat je snapt dat t niet zo leuk is. Ook ik heb de behoefte uitgesproken dat hij af en toe een slaapje op zich neemt en ervoor zorgt dat ik alles even mag loslaten. Dat lukt nog niet altijd maar dat komt eerlijk gezegd ook doordat ik loslaten soms moeilijk vind. Dat lees ik ook een beetje in jouw verhaal terug. Als hij het opgeeft na 5 minuten, spring jij dan gelijk in om het over te nemen? Het kan mss helpen dat je gewoon echt fysiek even weggaat naar een andere kamer of het huis uit. Aarzel verder niet om hulp van anderen in te schakelen. Zo komt mijn moeder bijna elke week een paar uurtjes baby knuffelen zodat ik even rustig kan douchen. En alle dagen dat mn man moet werken probeer ik een uitje te hebben, al is het maar bij iemand op de koffie of even naar de winkels. Dat helpt mij ook enorm. Tot slot: dat je je schuldig voelt snap ik, maar is echt niet nodig. Het is ook gewoon zwaar en niet de hele tijd leuk. Dat betekent niet dat je minder van je kindje houdt!!