Als zwanger zijn zwaar valt, hoe blijf jij positief?

Deze zwangerschap valt mij ook zwaar. Bij mijn eerste kindje was ik zwanger en genieten. Tot 14 weken ziek en 3 keer in het ziekenhuis gelegen, maar wow ik was zwanger. Nu na 2 miskramen was zwanger zijn niet gewoon zwanger zijn, het kon dus ook ineens weg gaan. Daarna ook flink ziek (nu 30 weken en spuug nog steeds) Een minder goede echo (dikke nekplooi, alles ziet er ok uit, maar blijft malen "wat was het dan") Veel meer ongemak van de buik, al heel vroeg harde buiken,maagzuur waar ik genoeg van heb, hormonen alle kanten op, thuis werken, kindj3 thuis omdat kdv dicht was, ... Ben op. Wat me de moed blijft geven? Dit wonder. Dat ik na IVF, miskramen, veel medicijnen, bakken vol met geld, toch nog een keer een wondertje op de wereld mag zetten. Dat wanneer mijn dochtertje naar me kijkt en zegt "mamma, ik hou van jou" mijn hart smelt en weet dat er zo nog 1 mij mamma gaat noemen. Hoe zwaar het ook is, hoe emotioneel slopend, .. het is tijdelijk. En als hij er eenmaal is gaan we nog een periode van zwaarte door en ben ik pas echt gerust na een hielprik. Maar het moment dat je ze voor het eerst vast mag houden is fantastisch. En die gedachte houd me op de been. Nu ga ik zo even mijn ogen dicht doen, uurtje bijtanken. Denk vooral aan je zelf, laat de boel de boel en neem wat rust. Zwanger zijn is voor de een een makkie voor de ander niet, maar dat kleine frummeltje mag je over 9 weekjes knuffelen. Dua houd de moed erin. Je bent een super vrouw en kan het! Enne huilen mag he, hormonen zijn een b*tch, dus laat het af en toe gewoon even lekker lopen!

Pfffff dank je voor je lieve bericht. Hier ook miskraam gehad en zwanger vanuit IVF, wat op het begin ook een miskraam dreigde te worden, omdat ze niet volgens groeicurve groeide de 1e 12 weken. Dus voordat ik zwanger was, hadden de hormonen en de kwaaltjes me al op zijn kop. Inderdaad goed om voor ogen te blijven houden waarvoor je het allemaal doet en doorstaat. Ze is oh zo welkom, wat hebben we lang gewacht op deze kleine. En ja, ik zou het zo opnieuw doen. De boel de boel laten, hele goede tip, dat doe ik nog veel te weinig. Thanks!!!

Echt doen hoor. Voor haar maakt het echt niet uit dat de was er nog staat als ze geboren is. Ze is veel blijer met een mamma die lekker in der vel zit. IVF is zoiezo al slopend met alle hormonen, miskraam en dan stress of ze dit keer wel blijft zitten (ik had flinke bloedingen in de eerste weken, dus dacht ook dat het weer niet gelukt was) Het maakt het allemaal zo zwaar. En dat mag he, de zwangerschap zwaar vinden. Bij de eerste durfde ik niet te zeggen dat ik zo ziek was dacht "is het eindelijk gelukt ga je zeuren dat je moet spugen" bleek ik inmiddels flink uitgedroogd te zijn en moest ik aan infuus. Maar echt, de boel de boel laten en iets leuks gaan doen (zover dat in deze tijd kan) helpt enorm.

Het gewoon niet leuk vinden is en/of er helemaal klaar mee zijn is ook prima hoor. Voel je vooral niet verplicht om de vrolijke stralende zwangere te zijn, ook al is het kindje nog zo gewenst. Mijn eerste zwangerschap vond ik helemaal niks, deze keer is het mwah, maar mijn hobby is het echt niet. Helemaal niks mis mee (en stiekem denk ik dat er genoeg dames zijn die doen alsof ze het geweldig vinden). Hang in there... Je bent er bijna.