Ik zie t soms echt even allemaal niet zo rooskleurig meer in. Ouderschap is soms gewoon echt niks aan. Zo lang al last van mijn hormonen. Vorige week ben ik heel ziek geweest en ik begin nu wat bij te komen. Gevolg dat het hele huis overhoop ligt met stapels was. Mijn dochtertje van 11 maanden was ook heel ziek en krijst sindsdien echt de he. Le dag.. maar echt ik trek dat nu even allemaal zo slecht. Vandaag stond ik op het punt tegen haar te gaan schreeuwen. Zo ken ik mezelf echt niet. Mijn andere kindje van 4 was vandaag even bij oma. Komt hij terug is hij totaal onhandelbaar. Veel te druk gedaan daar denk ik. Komt ie ook nog eens thuis in hele dure nieuwe schoenen. Want die zitten veel beter en sluiten beter aan, had hij echt nodig. Oftewel ik krijg even een standje dat ik niet goed voor mijn kind zorg. Tenminste zo komt dat dan bij me binnen. Niets van het vrolijke optimistische mens dat ik was kan ik nog terugvinden bij mezelf. Ik ben chagrijnig in mijn relatie, we doen nukkig tegen elkaar en we praten alleen maar over wie er thuis het meeste doet. Ik ben er klaar mee, 't liefst zou ik een week in mn eentje even in een hutje op de hei zitten. Ik kom maar niet tot mezelf.. ik zoek geen tips of zo maar meer een beetje herkenning denk ik. Het helpt niks maar toch ook weer wel. Zucht...
Ik begrijp je, dit heb ik ook gehad en het enigste wat ik je wil meegeven neem tijd voor jezelf. Ik ging een goed en fijn gesprek aan met m'n man toen, hij boekte een nachtje weg bij Van der Valk zodat ik kon bijtanken. Dit doen we nu op deze manier 1x per kwartaal, heerlijk ja. Zoek dingen waar jij rustig van word, winkelen of even iets simpels zoals de boodschappen alleen doen (helpt bij mij heel erg).
Maar je doet het goed mama, kindjes hebben het soms slechter en dure schoenen zijn niet perse beter.😂
Hier hetzelfde. Ik vind het zo zwaar. Een pittige peuter van 3 jaar, is vaak onhandelbaar en schreeuwt en huilt veel. Mijn zoon van 3 maanden was altijd gemakkelijk maar laatste tijd elke avond krijsen.. ik ben bang dat hij het als mijn oudste dochter wordt en dat trek ik dan niet.. mijn partner en ik hebben ook vaak ruzie onderling over de kinderen. Het is gewoon niet gezellig meer thuis, soms denk ik ook echt .. ik vlucht even weg. Dus ik ken je gevoel…
Hoe gaat het nu met je?
Ik herken je situatie en ook hier is het zoals je omschrijft.
Tijd voor mezelf nemen is erg lastig. Het liefst ga ik alleen maar slapen als de kids op bed liggen maar er zijn andere dingen in het huishouden die dan moeten gebeuren.
Heel pittig
