Vraag van een man | twijfels over de zwangerschap.

Mijn moeder heeft 4 keer een keizersnede gehad! En we zijn allemaal gezond! Is dus niet meteen een reden dat het niet goed gaat! Ik zou hierover sowieso praten met een gynaecoloog! En proberen samen hierover te blijven praten

Dit was ook mijn eerste gedachte. Hebben jullie al een echo gehad? Anders zou er misschien ook gewoon nog hcg hormoon in der lijf kunnen zitten? 20 december is nog zo kort geleden...

Dankjewel voor je woorden. Ik heb het inderdaad voor haar opgeschreven. Ik geloof er in dat we er samen uit komen. Het zal niet makkelijk zijn... Maar goedkomen doet het... Ik vind het lastig om voor mijzelf op te blijven komen. Wanneer mag je mee bewegen en wanneer mag je bij je standpunt blijven en dat dan ook weer van elkaar accepteren... (Ik weet het een relatie is een werkwoord) Ik heb het me niet eerder bedacht dat we het ook zo konden zien " het siert jullie dat jullie nu de ruimte nemen om een beslissing te maken" Ook bedankt voor dat inzicht.

Ik vied ook dat dit de eerste stap hoort te zijn in dat soort keuzes. Eerst alle data en opties voordat je beslist.

Helemaal negatieve test hebben we niet gehad. Hebben wij zelf ook aan gedacht. Maar de testen lopen op. (Een keer hebben we een niet zwanger uitslag gehad in de avond, dat was voordat ze over tijd was) En nu is er geen twijfel meer mogelijk. Alle testen zijn positief... En duidelijk

Inmiddels is het hcg gehalte opgelopen...

Hahaha ja ik moest even lachen om wat je zei.. relatie is inderdaad een werkwoord. Mijn man en ik duurden ook een tijd voor we uit de kinderwens kwamen, m.n. dat ik niet wist of ik wilde. En dan is het een continu balans zoeken tussen zeggen wat je zelf voelt en horen wat de ander zegt. Is enorm lastig. Ik had toen vooral tijd nodig en de ruimte om het niet te mogen weten. Zo kon ik zelf achter komen dat ik wel een kinderwens heb. En die van mij is en niet uit angst mijn partner te verliezen. Het heeft ons vaker dan 1x gebroken emotioneel gezien maar uiteindelijk dichter bij elkaar gebracht. Dat is achteraf praten. Maar ik wist ook dat anders de enige mogelijkheid was elkaar los te gaan laten. Maar god wat hou ik veel van die man. Zoiets kan je echt verscheuren. Soms is het samen verdragen. Neem de tijd en geef elkaar de ruimte :) en blijf altijd eerlijk tegen elkaar. Dat hielp ons uiteindelijk naar dit punt!1

Dankjewel voor deze reacties! Het doet me echt goed... Weetje... Eerder deed mijn verloofde mij zulke adviezen geven in de relaties die ik heb gehad... Maar ja... Toen was ze nog mn beste vriendin... Nu heeft ze nou eenmaal een andere rol... Gelukkig kennen we elkaar goed... Maar soms maakt het t juist lastiger...

Heel graag gedaan! Ik vond het een heel bijzonder bericht dat je plaatste. En je schrijft dat ze nu een andere rol heeft. Maar hoe mooi zou het zijn als het j verloofde is én je beste vriendin :) maar kan me voorstellen dat jullie hierin nog wat meer jullie weg moeten vinden als het nog niet heel lang zo is!

Het hartje klopt, dit is jullie kindje..hij/zij is er al.. bestaat al... vind dit zo moeilijk om te lezen he... wij zijn in Juni ons zoontje verloren door een miskraam.. we waren toen bijna 2 jaar bezig..nu na 7 maanden eindelijk weer een test met 2 streepjes... en dan wordt er ergens zo makkelijk gedacht over leven dat ontstaan is... kan er niet bij... ik hoop dat jullie het kindje houden .... en ... jij bent toch dr vader..NATUURLIJK heb jij gewoon net zoveel recht.. althans zo zou het moeten zijn... het groeien gaat dan wel bij de vrouw in de buik..maar dat wil niet zeggen dat je et dan als vrouw meer over hoort te mogen zeggen..als het toch eens andersom was...het kind bij de man zou groeien..pffjieuww..denk dat vrouwen massaal te straten op gingen om zelf ook inspraak te eisen!

Wat lastig, ik denk dat in ieder geval eerst een echo moet laten maken en goed in overleg zult moeten met een arts. Deze zal alle vragen beantwoorden en hierna kan zij een beslissing nemen. Volgens mij is dit ook de standaard procedure bij een abortus, dat lijkt mij althans. Sterkte en hopelijk lezen we snel iets van je met goed nieuws

Is dat standaard zo? Ik heb geen idee...

Daarom noem ik het ook een klein groot wonder. Dat het oneerlijk is in de wereld is een feit... Daar verandert deze man in zijn eentje niks aan... Helaas. Toch is het zo dat mijn lieve schat ook mij serieus neemt... Zijn er nog vrouwen die zelf ook hebben getwijfeld of nog met twijfels zitten? Wat was helpend? En wat doorslaggevend? Ik kan me voorstellen dat dit behoorlijk taboo is hoor...

P.s. we doen er niet makkelijk over dat het ontstaan is... En al helemaal niet om het weg te laten halen... Er zijn twijfels... En het is en zal een moeilijk en gevoelig onderwerp zijn en blijven...

Ik ken de worsteling, heb dit zelf ook. Mijn vriend en ik zijn al jaren samen alleen is het probleem dat hij nog in het buitenland woont. De bedoeling is dat hij eind dit jaar / ergens volgend jaar naar Nederland komt (dit kan nu nog niet vanwege het niet hebben van een werk visum) We willen beide graag kinderen alleen stond dit nu nog niet op de planning. We hebben al aardig wat gesprekken hierover gehad en we hebben het beste met elkaar voor. Ik twijfel om het te houden omdat ik het lastig vind dat ik hem een deel van de opvoeding/ zien hoe ons kindje groeit ontneem. Hij twijfelt omdat hij het lastig vind dat hij mij een bepaalde periode alleen moet laten met ons kindje en ik er alleen voor sta. Daarnaast wil hij ook niks missen! Hij geeft aan de keuze aan mij te laten. Heel lastig allemaal... als ik voor ons mag spreken denk ik dat we het houden maar het gaat zeker een zware periode worden. Ik had me onze eerste zwangerschap anders voorgesteld. Had niet gedacht dat we twijfels zouden hebben.. en we het van de daken zouden afschreeuwen. En dat allemaal vanwege de afstand. We komen er wel en de tijd zal leren hoe we er komen. Dinsdag weer een echo (rond de 8 weken). Vanwege de twijfel hebben we er al eerder eentje gehad. Na de 8 weken echo weer samen in gesprek en definitief een beslissing nemen. Daarna gaan we me ouders vertellen dat we zwanger zijn en wat onze keuze wordt. Dit vindt ik ook mega spannend!

Succes!

Helaas wel ja. Belangrijkste is dat jullie het goed bespreekbaar kunnen maken thuis...alle voor en nadelen op een rijtje zetten..de risico's bespreken enz. Sterkte!

Dat lijkt mij voor 95% de procedure. Je kunt natuurlijk hierover informatie vragen bij je huisarts. Hij heeft ook beroepsgeheim dus dit hoeft verder niemand te weten. Ze breken niet zomaar een zwangerschap af en er hoort altijd een toelichting plus 5 dagen bedenktijd bij.

Sorry maar ik snap zit niet : je man wilt niet zoveel missen .. dus oplossing : het kindje weghalen.... en vervolgens ALLES missen omdat je het leven van dit 1e kindje beëindigt! .. hoe krom... DIT kindje komt nooit meer terug ..ook niet b ik een volgende zwangerschap..het lijkt Vaak alsof dat niet helemaal duidelijk is ofzo..... hartje van jullie kindje klopt met 8 weken al een maand lang.....

Naja.. over het feit dat er leven ontstaan is..jullie kind ..wordt in mijn ogen wel makkelijk over gedaan... anders ga je niet een beetje debatteren of je het kindje laat leven ja of nee.. .. je neigt dus eerder naar een klein wonder ipv groot wonder. Als je het zo'n groot wonder vond zou je het nooit van je leven weg kunnen laten halen door abortus. Je kent het verdriet al van een miskraam..hier kan een vrouw er niks tegen doen.. hoe oneerlijk dat voelt .. toen ik mn zoontje in mn handpalm had zag je gewoon een compleet mensje... ik was tussen de 11 en 12 weken..mijn man zei tijdje later ook: Hoe kunnen ze dit zoiets aandoen als abortus? Ik vraag me ook af tot hoever mensen zich verdiepen van te voren.. oprecht... over de pijn die het kindje voelt ..en of mensen weten dat dr hartslag al begint 16 (!!) Dagen na bevruchting.. Dit is wetenschappelijk vastgesteld.. maargoed.. in mijn ogen dus een heel erg groot wonder allemaal. Het idee alleen al dat dit kindje dat ik nu mag dragen (5 en halve week nu) weggezogen zal worden... draait mn mag van om..