Waar is die roze wolk...?

Geen roze wolken voor mij 😅

Ook hier herkenbaar! Heb wat paniekaanvallen gehad vooral in de avond. Vooral veel wakker gelegen en aan mijzelf getwijfeld of ik het wel kon en wat nou als.... Ik heb echt heel wat beren op de weg gezien. Vooral ook de angst dat mijn vriend mij in de steek zou laten, omdat de positie van een man mij eigenlijk beangstigde. Gelukkig gaat het nu weer wat beter. Ik praat er veel over met mijn vriend en de mensen die het nu weten en dat lucht op. Wij hebben een hele sterke kern achter ons staan. Al mis ik mijn overleden moeder hier ontzettend in. 😫 Ik zal blij zijn als straks iedereen het gewoon weet. Hierdoor wordt het wat definitiever gemaakt. Dat zou uiteindelijk ook eerst wat angstaanvallen dan blijdschap opleveren, maar dan hebben we het ook gewoon gehad. 😅 Ik kan eigenlijk niet wachten tot het geboren wordt en de eerste paar dagen hebben gehad. Ik maak me nu overal zorgen om, omdat ik de controle mis. Ik zou het fijn vinden als ik een beetje weet waar ik aan toe ben en dat is pas als de baby er daadwerkelijk is.

Voor mij is het ook nog voorzichtig hoor, eerst zien dan geloven. De eerste weken toch spannend want een miskraam komt vaak voor en heb ik nog nooit gehad... Komt misschien ook door Dat onze vorige zwangerschap in een doodgeboorte is geëindigd na 36 weken, maar de angst valt me tot nu toe mee. Ik tel wel af toch de 1e echo

Hoi!! Ik ben nu ongeveer 6 weekjes en het was ook niet gepland... ik weet nu al dat in juli mijn contract niet verlengd gaat worden i.v.m. bezuinigingen... hoe heb jij dat destijds gedaan? Gesolliciteerd toen je al zwanger was of heb je gewacht tot de kleine was geboren en toen pas gesolliciteerd? Ik ben hier heel onrustig door!!

Wat fijn dat ik hier niet alleen in sta!! Opluchting ook! Vorige week dacht ik echt ff ik word gek. Met 8 weken wilde we het nog niet vertellen. Nu toch wat vriendinnen ingelicht. Dus kan ik er ook wat openhartiger over praten. Ik werk bij de brandweer dus mag officieel niet meer op de wagen.🚒 Maar wil het liefste dit nog even rekken tot +\- 12 weken. Omdat er zo omslag komt in mijn werkzaamheden en rooster dat ik draai. Zit mijn ambities ook aardig in de weg nu ik net 2 jaar leidinggevende ben. Nu eigenlijk bang ben dat iedereen er een mening over heeft. Het is ook een reality check alles moet even landen. Zal voorlopig even niet of nooit meer helemaal het zelfde zijn.

Ik ben 5 weken zwanger en heb donderdag een sollicitatiegesprek. Dus ik ga het wel doen.. Heb een baan waar ik het totaal niet naar mn zin heb.

Ik weet nu ook al dat mijn contract niet verlengs wordt in mei. Heel rot situatie maar ben blij dat ik bij mij huidige werkgever weg mag want heb t niet echt naar mijn zin daar😅 Het lastige is wel dat ik nu evengoed gewoon aan het solliciteren ben en er op tijd ook eerlijk over zal zijn. Ik doe mijn best em mocht ik tegen die tijd nog steeds geen werk hebben dan maar eventjes die ww en blijven solliciteren. Maar eerlijk gezegd ben ik ook bezorgder over dat allemaal dan mijn vriend.. hij zegt dat het wel goed komt 🙈maar het zorgt er wel voor dat ik niet helemaal onbezorgd kan genieten nu😕

Oh dan zitten wij in dezelfde situatie! Ook allemaal 5 weken.. Heb jij enig idee hoe je dat gesprek aangaat? Ik heb ook binnenkort eerste gesprek maar dacht dat het beter is om eventueel te vertellen bij tweede gesprek (als die er komt)

Ik ga bij het 2e gesprek ook niks zeggen. Ik hoop het deze week nog rond te kunnen maken en dan voor 1 feb mn huidige contract op te zeggen.. zodat ik 10 weken zwanger ben als ik 1 maart begin. Dat vind ik nog te doen, en dan ga ik zeggen dat ik het tijdens het gesprek nog niet wist..... Heel gehaaid misschien, maar ik wil deze functie heel graag hebben, ga niet mijn eigen glazen ingooien, ze hebben veel reacties gekregen op de vacature dus als ik het ga zeggen, ben ik sowieso weg.

Een vriendin van mij heeft in het begin van haar zwangerschap ook gesolliciteerd en werd aangenomen, ze heeft bij het arbeidsvoorwaarden gesprek toch benoemd dat ze zwanger was en daarop hebben zij gezegd; sorry maar dan kunnen we echt niet met je door, we hebben echt iemand hard nodig het hele jaar. Nou daar sta je dan. Vreselijk toch? Kan je wel zeggen dat het niet mag wettelijk gezien, maar daar heb je dan geen bal aan. Ik ga dat niet riskeren.

Tijdens mijn eerste 🤰 eigenlijk continu nog getwijfeld. Ik was super blij maar tegelijkertijd vroeg ik me af of t wel genoeg zou zijn omdat ik wist dat ik m'n oude leven van 3/4 keer per week naar t theater/film of de kroeg gaan gedag zou moeten zeggen. Vanaf de seconde dat m'n dochter er was viel dat volledig weg. Dit is t gaafste wat ik ook heb mogen doen/zijn; moeder! Daar kan echt niks tegenop. En ik werk nog steeds fulltime en heb vorige jaar toen zij net één was, m'n HBO thuisstudie afgerond. En ja dat was mega mega mega zwaar. Maar heb t toch maar mooi gedaan denk ik nu. De tweede is onderweg (7 weken nu ongeveer) en als alles weer zo voorspoedig mag verlopen ben ik echt de gelukkigste persoon op deze aardbol ☺️

Snap je helemaal hoor! Het is ook ontzettend lastig.. het is eigenlijk al erg genoeg dat het niet gewoon wordt geaccepteerd in de maatschappij (in mijn ogen wordt dat het namelijk niet😰) Maar ben je dan niet bang dat ze je er tijdens je proeftijd eruit gooien?

Ooh wat fijn om dit allemaal te lezen, wat een herkenning! Ik ben momenteel 7 weken zwanger, ongepland, en alleen maar stress Werk gaf vorige week aan dat ik te weinig groei doormaakte en het dus in maart voor me ophoud. Maar als ik ze om specifieke punten vraag waar ik te weinig in ben gegroeid, krijg ik als antwoord ik ga er nu niet inhoudelijk op in. Je hebt je coachsessies gehad. Ik ben nu al hard op zoek, maar zit ook met de vraag en angst zoals jullie, wat te doen met je zwangerschap, moet je het aangeven, of niet. Ik ben totaal niet van het liegen, maar heb wel mijn baan nodig. De vader van het kindje wilt er niets mee te maken hebben, dus op hem hoef ik niet te rekenen, Aan de ww dacht ik ook, maar die heb ik door een burn out in verleden nog maar voor 3maanden. Ik zit momenteel dus ook niet op een roze wolk, voel me juist heel alleen. Maar ik hoop zoals ze hier al beschreven dat al je twijfels weg gaan zodra je kleine spruit er is!

Dat lijkt me wel heel lastig voor je. Vervelende situatie! Ik zou niks zeggen als je gaat solliciteren. Je moet nu gewoon even egoïstisch zijn en alleen aan jezelf en je kindje denken. Als een werkgever een jonge vrouw aanneemt dan weten ze toch dat er een grote kans is dat je een keer zwanger zal zijn. Of dat nou nu is of straks. Mijn contract loopt af in juni. Ben wel bang om te vertellen dat ik zwanger ben. Als ze daardoor mijn contract niet willen verlengen dan zou dat vlak voor mijn verlof zijn. Lekker stressvol het verlof in.

Nee wil ook niks gaan zeggen , maar dat word wel heel lastig denk ik . Maar moet eerst ergens uitgenodigd worden voor gesprek! Dan pas moet ik me er eigenlijk druk om maken. Mja makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk ! En aan mezelf denken, ja dat is zeker belangrijk! Al die stress is niet goed voor beide! Mmm dan zou je het wel moeten vertellen als het met voor je verlof is toch.. ? Of ze komen er eerder mee dat je contract verlengd wordt dan dat je het moet vertellen! Ik hoop dat voor je! Of dat je zo mega goed bent en dat je werkgever het je allemaal zo gunt dat hij alsnog je contract verlengd (l)

Oh wat ontzettend naar :( gelukkig valt je angst nog mee. Ik wens je een hele voorspoedige zwangerschap en een gezonde baby! Voor iedereen natuurlijk, maar ik wilde het nog even expliciet aan je noemen!

Jeetje allemaal! Wat een herkenning, ongekend! Wat fijn dat ik niet de "enige" ben ook al weet ik dat ergens wel. Ik denk dat taboe heerst omdat taboe (ook door ons) in stand gehouden wordt door er vanuit te gaan dat het taboe is en er niet over te praten. Nu scheer ik "ons" over één kam maar dat geldt natuurlijk niet voor iedereen. Wel voor mezelf dus ik moet van mezelf telkens bij iemand anders vertrouwd toch vertellen dat ik helemaal niet zo een roze wolk heb. En de reacties zijn heel lief gelukkig! Nu ong 9 weken en het hartje zien kloppen. Mijn man was dol blij en ik vooral opgelucht dat alles goed zat zover. Hiervoor was ik heel blij met de zwangerschap. Nu nog steeds gewenst, heb jaren getwijfeld en was super zeker toen we begonnen. Maar het was gelijk raak.. 😱🙈 toch beetje onverwacht. Nu merk ik dat somberheid en soms paniek me overvallen en met regelmaat een beer vindt op de weg. Om alle dingen die veranderen (sport, vrijheid) maar ook angsten. Ben ik er wel echt aan toe? Wil ik dit wel? Nu kan ik niet meer terug. Soort "paniek". Ik heb een hele lieve man die mij hier in steunt en heel dapper en eerlijk alles uitvraagt ook al vind hij het lastig de antwoorden aan te horen. Mijn werk betekent veel voor me . Ik weet niet wat ik zou doen als ik werkloos zou zijn behalve solliciteren. Maar niet of ik iets zou zeggen. Mijn werk is in de ggz, mogelijk mag ik ook niet op mijn groep werken afhankelijk vd samenstelling. Dit vind ik wel lastig. Bedankt voor de tips van het boek en de podcast. Ik ben nooit iemand van roze wolken geweest, en kon altijd slecht met hormonen. Maar denk dat de ups en downs ook beetje bij mij horen. Het geeft rust te beslissen voor mezelf dat het er mag zijn. Bedankt voor de ruimte om een ellenlang verhaal te schrijven hihi. Het lucht in ieder geval op!

Gewoon hoop houden dat je contract gewoon verlengd wordt😘 en zo niet dan heb je altijd recht op een zwangerschapsuitkering en die is 100% van je huidige baan. Dus je zal in je verlof niet zonder geld zitten, maar klote blijft het dan nog steeds omdat je dan in je kraamtijd moet solliciteren terwijl je eigenlijk alleen maar met zo een kleine bezig wilt houden😕

Jeetje meis, heel veel sterkte voor jou😘 ik snap dat je in een rotmoment zit nu😕 maar wat een vervelende reactie ook van je werk! Bah! Hoop in ieder geval dat alles wat meer voor je op zijn plek zal vallen en je uiteindelijk nog een nieuwe baan vind😘 ik zou in jouw geval dan ook minder eerlijk zijn. En anders misschien tijdelijk ergens werk zoeken? Beter iets dan niets tot aan je verlof😕

Iemand niet aannemen die zwanger is, vind ik wat anders dan iemand bewust eruit gooien die zwanger is. Als ze al een eerste indruk van je hebben en die is positief, dan zullen we dat niet doen gok ik. Daarnaast solliciteer ik bij een overheidsinstantie en niet in de commerciële wereld, wat denk ik ook een verschil maakt. Ik hoop toch dat ze menselijk zullen reageren.