Waar is die roze wolk...?

En trouwens, ik weet niet of ze werken met een proeftijd, als ze me heel graag willen hebben kan ik nog als voorwaarde stellen dat ze de proeftijd uit het contract halen. In mijn huidige baan had ik überhaupt geen proeftijd. Maar eerst maar eens zorgen dat ze me willen 😉

Hoop dat het allemaal lukt bij je! Ik heb over twee weken ook een eerste gesprek. Bij een Gemeente dus ik hoop idd ook dat mocht het een keer besproken worden dat het dan positief eindigd. In iedergeval succes met je gesprek😁!

Ja ik ben aan het zoeken, toevallig vandaag berichtje terug gehad dat ik ergens op gesprek mag komen! Dus fingers crossed! Al is het alleen maar tot aan mijn zwangerschapverlof! Beter iets dan niets inderdaad! Maar ik houd mijn mond nog wel even over deze situatie! Heb wel geleerd om niet altijd zo eerlijk te zijn, zoals ik ben.... Ik wil heel graag werken, nu maar ook als mijn klein spruitje er is! Zodat ze naar het kinderdagverblijf kan gaan en daar vriendjes en vriendinnetjes kan maken !

Oh wat goed zeg! Succes en hopelijk een goed gesprek!😁 Snap je helemaal! Ik wil ook gewoon zo lang mogelijk aan de gang ipv de eventueel ww.. wil gewoon mijn geld verdienen, kost allemaal al genoeg toch🙈

Ik kom ook uit een fertiliteitstraject en juist het feit dat je er al zo lang mee bezig bent, heeft mij extra moe en somber gemaakt. De lol is er al lang van af en die is (gek genoeg) niet opeens terug nu het gelukt is. Dat is ook voor iedereen anders natuurlijk 🙂. Ik herken de verhalen heel erg. De roze wolk is er bij mij absoluut (nog) niet.

Heb jij ook het gevoel dat het niet ‘echt’ is En je het pas zal geloven na zooooveeeel weken. Ik wil mezelf zo hard beschermen

Herkenbaar hoor. Gelukkig begint het nu langzamerhand weer wat beter te worden met goeie dagen. Ik ben vrij somber en down geweest. En de eerste weken maakte ik me vooral veel zorgen of ik het écht wel wilde. Nu ben ik 9+2 en heb ik volgende week donderdag de eerste echo. Ben benieuwd of dat wat gaat uithalen ook. 🍀

Herkenbaar, ik denk dat ik het pas ga beseffen wanneer ons baby wat beter te zien is, ook ben ik bang dat ik te horen krijg bij mijn eerste echo dat het hartje niet klopt of iets ernstigs... misschien dat ik het me daarom niet zo echt besef dat ik zwanger ben😭☹

Fijn om ook eens te lezen dat niet iedereen blij is, ook al gun ik het jullie allen van harte! Ik zit in week 7 van mijn 2e zwangerschap. Na mijn eerste zwangerschap heb ik een zware depressie gekregen. De zwangerschap verliep goed en de bevalling was geen pretje, maar het lukte. Tijdens de bevalling riep de gynaecoloog de hele tijd: je weet waar je het voor doet! Sorry mevrouw, dacht ik, maar ik kan mezelf er nog niks bij voorstellen. Onze dochter werd geboren en direct op mij gelegd. En wat denk je? Ik voelde HET niet. De roze wolk was er niet. Ik was doodop en dacht dat ik flauw ging vallen. Ik vroeg mijn man haar over te pakken. Pas uren later, midden in de nacht in het ziekenhuis, kwam de zuster naar mij toe om mijn dochter aan mij te geven. Dat ervaarde ik als een fijn en intiem moment. Helaas ging het helemaal mis na een aantal weken. Een heel donkere periode brak aan, maar het kwam weer goed. En och, want ben ik blij met mijn mini-me. De wens voor een tweede bleef. Ik wilde het ook een keer meemaken op een fijne manier, zodat de mooie herinneringen de donkere naar de achtergrond duwen. En ja, ik ben nu zwanger! Ik heb donderdag mijn eerste echo. Ik heb ervaar allerlei ongemakken en ik ben doodmoe. En ja, dat rot stemmetje komt ook iedere dag even langs. Is dit wel zo’n goed idee? Ben ik er wel geschikt voor? Kan ik het wel? Komt het wel goed? Wil ik het wel? Pfff, vermoeiend! Maar ik houd goede hoop!

Ja heel herkenbaar Marlie. Als het al zo vaak niet gelukt is, ben je het vertrouwen op den duur wel kwijt. Daarnaast hangt er voor mijn gevoel ook wel meer vanaf als het nu misgaat, bang dat je dan weer het 'traject in moet. Maar goed, goede hoop houden is toch het beste en enige wat je er op dit moment kunt doen :)

Heel herkenbaar. Ik wilde het echt heel graag, we hebben het geluk gehad dat ik super snel zwanger werd. Maar nu, ik voel me elke dag super ziek, kom geen meter vooruit, kan met niemand afspreken. Ik vind het echt niet leuk zo :(. Ik had echt niet verwacht me zo verrot te voelen. En die gedachten vind ik super naar hoor van mezelf. Maar ik voel HET dus ook nog niet zo van "oh een wondertje in mij". Nu ik erover nadenk had ik dat de eerste week wel, maar sinds ik me zo ziek voel.... Echt geen donder aan. Ik voel me zo ondankbaar dat ik die dingen denk maar ik weet echt niet wat ik met mezelf aan moet. Heel fijn wel om te lezen dat ik niet de enige ben.

Ohh.. precies dit! En dan hebben we er hier nog bijna een jaar over gedaan ook.. ik voel me zo ontzettend ziek. Werk al 2 weken niet, kom amper buiten en voel me zo ondankbaar. Die roze wolk is nog heel ver te zoeken.. blij dat ik niet de enige ben! Sterkte de komende weken!

Ik vind t heel vervelend voor je dat je je zo voelt zeker als je er zo lang op hebt "moeten wachten". Wel vind ik t fijn om je bericht te lezen, ik kan mezelf soms zo'n aansteller voelen. Hopelijk voel jij je ook snel beter

Hier ook herkenbaar. Wel heel blij maar ook vaak een wat onbestemd gevoel. Vond ik het idee nou leuker dan dat het werkelijk gaat gebeuren? En dan onzekerheid over hoe alles straks gaat. Ik vorm een samengesteld gezin dus dat voelt ook als een uitdaging. Ik voel me onzeker en waar ik voor ik zwanger was heel veel zin had in het leven, voel ik me nu vooral moe, futloos en op beetje op standje ‘overleven’. En ik heb zoveel zin een stralende, gelukkige zwangere te zijn ;)! Thanks For sharing iedereen, stelt me gerust dat ik niet de enige ben.

Alsof ik dit had geschreven, ik voel me precies zo! Volgens de verloskundige komt dit door de hormonen, en zal dit gevoel vanzelf weggaan wanneer het HCG weer gaat dalen. Ik kan niet wachten!

Zo herkenbaar. Ik weet niet wat ik met mijn gevoelens moet. Ik voel me anders.Bij mijn dochter was ik gelukkig en verliefd en dacht continue aan haar. Nu? Ja... ben zwanger oke. Oeps, na 4 jaar weer alles van voren aan weer opnieuw. Mijn dochter is al minimaal een jaar een vriendinnetje. Ze zegt wat ze vind en wilt en waar ze pijn heeft. Straks weer een periode met een kind dat huilt waar ik niet van weet wat er aan de hand is. Word mijn dochter jaloers? Zoveel vragen in mijn hoofd. Was het gewenst, ja was gewenst maar niet de dag dat we beslissen dat we stoppen met anti conceptie. Dit zou toch even moeten duren? Waarom direct de eerste keer zwanger? Was bij de eerste ook al zo. Ja en ik weet dat ik daar blij mee moet zijn enzo, maar zo voel ik me nu gewoon niet. Zou pas in augustus ofzo zwanger willen zijn en niet begin september bevallen 😫urg

Herkenbaar. Ik sta ook op standje overleven, omdat ik zo vreselijk moe ben. Ik kan mijn bed niet uit. Mijn vriend en ik wonen nog niet samen, maar zijn op zoek naar een huis, wat natuurlijk ook spanning oplevert, want lukt het op tijd. We zien elkaar alleen in het weekend en ik mis hem momenteel vreselijk. En ik moet een ontzettend leuk evenement gaan afzeggen, omdat dit rond de uitgerekende datum plaats vindt, en daar baal ik ook ontzettend van, misschien omdat het nu allemaal zo onwerkelijk is dat er een kindje in mijn buik groeit. Nog niks te zien met 8 weken zwangerschap, maar ik voel me alleen maar zo moe, dat ik niks kan, zelfs tv kijken is me 's avonds te veel.

Vind ik niet raar, ik denk zelf steeds iets anders. 7 geleden begon het 1 jaar zelf geprobeerd. Icsi in binnen- en buitenland met tese, allemaal tevergeefs toen iui met donorland. Toen uit elkaar gegaan. Nieuwe partner 2 miskramen en nu weer zwanger maar zo bang voor dat het weer misgaat en dat we niet samenwonen hoe het moet met mijn werk de hond en andere activiteiten dus blijkbaar kon ik me hier niet op voorbereiden na 7 jaar schrik ik er nog van laat staan als je meteen zwanger bent.

oh dat ken ik. ben ook vreselijk moe. elk momentje om bij te komen overdag pak ik wel even. ben zelf fysiotherapeute dus kan lekker nu zelf gebruik maken van de behandelbank🤭om de dag door te komen. s avonds te moe om te sporten. probeer ertussen uit te gaan maar sta continue te gapen🥱. en mijn vriend en ik zijn ook naar woningen aan het kijken omdat we nog niet samen wonen. hij krijgt binnenkort ook weer een andere functie dus er is heel veel gedoe rondom. maar ik probeer er niet te veel aan te denken en gewoon alles op me af laten komen. hoe meer stress hoe ongezonder ook de situatie is. en maar proberen te genieten dat er een klein wondertje in me groeit🥰

Ik vind het momenteel heel moeilijk dat we nog niet samenwonen, er gaat zoveel door me heen, en met de vermoeidheid kan ik zijn steun ook goed gebruiken. Helaas, ik werk op kantoor, ik kan niet stiekem een dutje doen hier. Sporten valt me ook zwaar: gisteren op mijn tandvlees naar het zwembad gegaan. En koud dat ik het continue heb. Ik had (heel naief!) ook een roze wolk verwacht! 😅