11 maanden en slapen is een groot drama

Oh god! Opluchting om dit te lezen. Sorry dat ik het zeg. Mijn zoon 10,5 maand. Ook ineens identiteit drama met slapen en eten. Altijd goed gegaan. Weigert ook dutjes of slaapt extreem kort waardoor hij chagrijnig is door de heeeeele dag 🤦🏼‍♀️. Groentenpap is de grootste vijand geworden. Gewoon lippen dichtpisten hysterisch wenen. Heb al vanalles geprobeerd raply, geprakt, gemixt.. niks helpt. Slapen idem. Ik probeer gewoon zijn schema te blijven volgen. Leg hem gelijk anders in bed. En laat hem daar ook gewoon een uur liggen wenen of niet. Als hij weent doe ik aan slaaptraining (3-5-7-10-15-… minuten wachten telkens voor ik terug na binnenga).. vandaag na 2 hele lange weken nog eens 2 goede dutjes gedaan. Eten blijft een ramp. I need tips too 🙏🏼

Identiteit = identiek 🙊

Mijn zoon heeft al 8 tanden. Dit heeft hij nog nooit vertoond. Ik denk dat die de 12 maanden slaapregressie of verlatingsangst fase is 😞

Hier ook herkenbaar! Zijn al uit sprong 7 maar nu denk ik last van de slaapregressie. Hier zijn ze bijna een jaar (gecorrigeerd 11 mnd) Hou me aan het 234 schema met een kort ochtendslaapje en smiddags langer. Elke dag is het anders.. soms geen ochtend, soms maar drie kwartier smiddags.. Ik heb me er onwijs vaak helemaal gek om gemaakt. Maar het is wat het is, ik kan ze niet in slaap toveren. Vandaag over de hele dag maar een uurtje geslapen dus 18.15 naar bed gebracht.. Het huilen (verlatingsangst) nam hier wel heel snel af. Wel worden ze nu vaak na 1 slaapcyclus wakker in de avond en huilen ze even kort.. (verder gaan de nachten tot nu toe goed 🙏🙏). Ik merkte hoe meer ik er bij ging bleef zitten, hoe langer het duurde. Dus doe nu vaak sssht door de babyfoon en als ze echt overstuur zijn laat ik even weten dat ik er nog ben. Vind het allemaal maar een gedoe die slaapjes, trek het me veel te veel aan en probeer het nu dus allemaal maar een beetje los te laten! Hou me gewoon aan het schema zover dat kan en probeer ze geen dingen aan te leren.. en hoop dat het snel weer over is. Ook voor hunzelf zo vervelend als ze hun slaap niet kunnen vatten. Qua eten geen problemen dus daar kan ik niks over zeggen.

Ja vooral dat persoonlijk aantrekken hebben mn man en ik beide. Ik word helemaal emo van moeheid ook mn man vooral boos dat ie maar niet gaat slapen.. mentaal heel zwaar

Alleen maar fijn dat niet enige ben haha! En wat veel al 8 tandjes wat goed. Wat fijn dat hij toch 2 goede dutjes heeft gedaan dat geeft hoop

Haha ja heel herkenbaar. Doe wel cool van "niks aan te doen" maar dat is eigenlijk meer hoe mijn man er in staat haha. Ik ben altijd gelijk helemaal te neer geslagen. En zelfs een soort "boos" op hun. Net alsof zij er iets aan kunnen doen. Maar je wilt het gewoon allemaal graag perfect doen en je bent ook moe. De 1 kan er beter tegen dan de ander. Soms denk ik dat ik me helemaal gek heb laten maken door alles wat je leest van slaapcoaches etc. Maar merk wel steeds meer, dat het echt niet uitmaakt hier. Of ze nou veel of weinig slapen, wel of niet volgens schema. Iedere dag is anders en de nachten zijn er ook niet anders om. Ik probeer nu dan gewoon de deur uit te gaan en het beste van de dag te maken! Beetje afleiding voor iedereen. En ik ga (super saai) altijd zelf lekker vroeg naar bed..

Hier gaat het slapen ook opeens weer veel minder goed. Al een paar keer gehad dat ze maar één keer sliep overdag. En dan hooguit 1 uur en 1 kwartier. S avonds extra vroeg naar bed geprobeerd, maar dat ging er niet in. Eten ook met moeite. Halve flessen, halve maaltijden, brood moet ze helemaal niet meer. Ze wil het soms wel eten als ze het zelf mag doen. Maar dat is meer fijnknijpen nog.. Onze dame heeft ook al 8 tandjes en er is een kies zowat door. De andere kant is de kies ook dik maar zie nog niks. De drama begon wel met het doorkomen van de kies.. Hopelijk is dat het, en is deze fase weer snel voorbij. En dan op naar de volgende fase 😑

Ja precies ik merk ook dat ik heel erg anxiety krijg. De eerste maanden waren heel zwaar ivm reflux en kma en nachten waren alleen op ons slapend ik heb dan weer helemaal gevoel alsof ik weer in dat moment ben. Inderdaad gewoon maar iets van maken die dag , ondertussen is die nog steeds niet in slaap echt alweer van alles geprobeerd

Dit topic is sowieso een en al herkenbaarheid, maar wat jij zegt raakt me. Ik realiseer me dat dit bij mij ook zo is. De eerste maanden waren zo intens en ze had me continu nodig voor het slapen en ik ben zo bang dat dat weer terugkomt en herbeleef het. Vanmorgen zat ik weer om 5.15 stilletjes te huilen in het donker met een slapende baby op me. Net als toen. De gevoelens die jullie noemen zijn ook heel herkenbaar. Ik word er boos van en wanhopig. 's Avonds ben ik eindeloos bezig tot ze slaapt. Eerst hielp het nog om haar in slaap te wiegen, maar nu wurmt ze zich uit mijn armen. Mijn man en ik hebben nu afgesproken dat we haar morgenavond in bed gaan leggen en dan weggaan en haar haar gang laten gaan en alleen teruggaan als ze gaat huilen. Alle info die ik in het verleden heb gelezen bij slaapcoaches spookt ook almaar door mijn hoofd. Het heeft me bang gemaakt dat je kind allerlei stoornissen op kan lopen als het slecht slaapt en het heeft me stiekem toch het idee gegeven dat slaap maakbaar is. Maar als ik realistisch ben, merk ik eigenlijk weinig verschil in gedrag en humeur van mijn dochter, of ze nu lang of kort slaapt. Pff, je eigen hoofd hè, dat maakt het nog eens extra lastig.

Zo herkenbaar!! Hier ook zware tijden gehad met m'n tweeling en helemaal schematisch tot ik er zelf gek van werd. Maar merk echt wel nu ze wat ouder worden je echt wel wat makkelijker kan zijn. Hou het schema aan. Maar als het een tijdje anders loopt door een sprong of regressie, so be it. Ze hebben een uur geslapen en waren om half 2 wakker.. half 7 pas weer in slaap. Nou ik kan er ook niets aan doen. Heb me best gedaan maar ze waren klaarwakker en merkte idd niks verder.. Ik heb het idee dat ik de gene ben die er het meeste last van heb. Heb dit jaar veel tijd verspild aan Googlen en piekeren wat ik 'verkeerd' doe. Het zijn geen robots en meer dan ons best kunnen we niet doen💕

Ja jeetje inderdaad. Hij was net even 30min in slaap maar is nu alweer aan huilen en wakker..

wat ik hier doe als slapen niet lukt na een half uur kap ik er mee.. dan gaat ie gewoon hop mee de kamer weer in ga maar spelen over een uur weer proberen en snachts tussen ons in.. ledikantje vindt hij helemaal ruk dus dat oefenen laten we nu maar even slecht eten is vaak slecht slapen en veel melk willen (goh) dus daar houd ik rekening mee eerdergister ben ik 6uur van mn dag bezig geweest met slaapjes en ziek en in de weer toen was ik er savonds wel klaar mee.. was bij mn ouders logeren en hij wilde niet in zn ledikant, oke fine dan leg ik t grote matras op de grond en doen we t zo soms maar een shortcut hoor.. we gaan t wel weer eens anders doen maar nu gaat er gewoon geslapen worden linksom of rechtsom.. en ik heb echt een makkelijke baby, dus klaag ook niet.. maar zelfs makkelijke kindjes hebben hun grillen succes allemaal ❤️

Hier ook heel veel herkenning. Ons zoontje is nu 11 maanden. En sliep best oké, ochtendslaapje 30 min en middag 2 uur. S avonds om 18:30/19 uur naar bed en in de ochtend rond 6 uur wakker. Nu opeens weer moeite met in slaap komen in de ochtend of ochtendslaapje weigeren. In slaap komen s avonds is een ramp. En om half 5/5 uur wakker. Alleen maar huilen en heel moeilijk in slaap te krijgen. Met het eten wordt hij ook heel kieskeurig. Het enige dat dan helpt is een beetje afleiden met elke keer een ander stukje speelgoed, dan eet hij nog wat.

En het brood laat ik hem zelf eten. Als ik het geef dan wil hij niets. Als hij het zelf mag doen, dan duurt het lang, maar eet hij wel z’n boterham op. Ik leg dan elke keer een stukje brood op z’n tafeltje. Met de warme maaltijd geef ik hem ook een lepel, en doe daar af en toe wat aan, dan eet hij ook redelijk.

Ooh wat fijn dit! Hier hetzelfde, slaapt na 11 uur fles 2 uurtjes. 19:00 op bed…maar om 22 uur wakker, heel veel huilen en bij ons liggen = haren trekken, slaan en gewoon lol hebben (niet uitgeput of iets) Sochtends ook vroeg wakker. Net of heeft ze minder slaap nodig

Vandaag ben ik er weer zó ont-zet-tend klaar mee. Vanmorgen was ze om 6u wakker, ochtenddutje duurde maar een half uur en net weer niet in bed te krijgen. Ik moet haar met twee handen in een houdgreep houden om ervoor te zorgen dat ze blijft liggen. Dat is toch niet normaal? Gek word ik ervan. Ik ken ook niemand bij wie het naar bed brengen van hun baby zo'n strijd is. Gisteravond heb ik haar haar gang laten gaan en ben ik de kamer uitgegaan. Na een uur stond ze nog... Over het algemeen ben ik juist heel geduldig en liefdevol met mijn dochter, maar dat slechte slapen kan me woedend maken. Net ook, ik had al op de overloop even af staan koelen, maar even later zei ik alsnog heel boos tegen haar dat ze NU moest gaan slapen. Dat zorgt dan ook weer voor mega schuldgevoel. Ik ben ook veel alleen met mijn dochter, dus ik ben dag in dag uit bezig met dat slapen. Ze is nu bijna 11 maanden en we hebben eigenlijk maar een paar maanden gehad dat het slapen redelijk soepel ging.

Och ja je hebt er niets aan. Maar hier ook weer hoor. Altijd om 6 uur wakker. Vanmorgen een half uurtje, dn net na een half uurtje weer rechtop aan het spelen in bed. Ja wat kan je er aan doen hè 🤦‍♀️

Heel herkenbaar! Bij ons gaat het slapen sinds ze 3 maanden is moeizaam. Het is steeds weer iets anders: eerst enkel nog hele korte dutjes, dan is het in de nacht heel vaak wakker worden, strijd met naar bed brengen in de avond, in de nacht spoken tussen 1 en 3 etc. Momenteel zijn alle 3 de momenten die ze 'in slaap moet vallen' heel moeilijk, we hebben al vanalles geprobeerd maar het blijft ontzettend lang duren. Ze kan haar rust niet vinden en moet rollen, staan, zitten, klappen, of wat ze dan ook moet oefenen die avond. Op gegeven moment is ze overmoe en dan lukt het natuurlijk helemaal niet meer goed. Ik kan heel goed begrijpen hoe gefrustreerd je ervan raakt, en ook het schuldgevoel als je toch even je geduld verliest komt me heel bekend voor. Wat mij heeft geholpen is om er gewoon bij voorbaat al rekening mee te houden dat het toch wel lang zal gaan duren. Dit heeft me wat vrede gegeven mbt de situatie. Ook ga ik niet voor elke kreet meer naar haar toe, want vaak gaat ze zelf weer liggen. Enkel als ze huilt ga ik. Intussen doe ik dan boven allerlei andere dingetjes, zodat ik die niet meer hoef te doen als ze slaapt. Verder houd ik me voor dat het een fase is en dat het écht binnenkort langzaamaan beter zal gaan. Heel veel succes, het kan zoveel energie van je vragen dit hele proces 🌸

Herkenbaar het in de houdgreep leggen! Dat moest ik met mijn zoontje al echt vanaf baby en nu dus nog. Je boosheid is logisch en heel herkenbaar ik probeer idd altijd weg te lopen en hem dan maar even te laten huilen. Gisteravond was het weer een enorme strijd maar sliep die wel de hele nacht door!! Zn ochtend dutje ging beter en nu ligt ie weer op mij. Ik blijf telkens tegen mezelf zeggen, het is een fase.. misschien kunnen we ze samen in 1 kamer leggen kijken of ze elkaar vermaken haha!