Dreumes wil alleen mama

Hier is het andersom. Bij ons helpt het als mijn man dan iets zegt als: mama mag het ook doen of mama is lief. En een paar weken geleden was de voorkeur voor papa heel erg, maar het wordt nu wat minder. Hopelijk is het bij jullie ook een fase. Snap wel dat het nu vermoeiend is voor je! Misschien speelt je zwangerschap ook nog een rol, dat jullie dochter daardoor onbewust nog even zoveel mogelijk mama wil.

Als mijn man geen trusteknuffel/kus krijgt dan til ik hem op en geef zelf mijn man een kus. En daarna hem en dan hij mij en (soms) ineens toch papa We maken er een spelletje van en het naar bed gaan ritueel doen we volledig samen. Dat helpt wel. Af en toe een dagje of activiteit alleen met papa (en mama volledig buiten beeld, he bah moet lunchen of shoppen ofzo) helpt

Hier net zo, probeer dit al weken te doorbreken. Vorig weekend ben ik een dag weg geweest, hij heeft de hele dag naar me gevraagd en toen ik 1 stap binnen gezet had huilde hij zo hard alsof ik een maand was weg geweest 🤣. Wij proberen het naar bed gaan nu zoveel mogelijk om en om te doen, veel zonder mij te plannen maar het is denk toch echt die moeder-kind band waar je als vader toch lastig tussen komt

Het is hier niet zo erg als jij omschrijft. Maar wat wel goed helpt is af en toe een dagdeel weggaan of uitslapen en ze de kans geven om te bonden. Ik merk altijd dat mijn zoontje daarna weer wat meer naar papa toe trekt.

Hier ook sinds een paar dagen. Niet ideaal met ruim 38 weken zwangerschap 🤣. Wij kiezen er bewust voor papa wel dingen te laten doen, want de realiteit is dat straks wanneer de baby geboren is ook veel verzorging van de dreumes bij hem komt in de eerste periode (ik geef bv als het lukt, dus ben niet altijd mobiel/beschikbaat). We willen haar dus alvast laten wennen dat mama niet altijd beschikbaar is + ik red het fysiek ook niet meer om alles te doen. Ze krijst even flink, maar accepteert het daarna gelukkig wel als we gewoon doorzetten. Ik heb een beetje het gevoel dat zij aanvoelt dat er iets gaat veranderen, maar het kan natuurlijk ook gewoon weer een fase zijn 🤣.

Hier is het andersom. Dochter is al een tijdje een echt papa ‘s kindje. Hij krijgt spontane dikke knuffels, ze loopt naar hem toe en dan moet hij haar optillen, hij krijgt kusjes en als ze gevallen is rent ze naar hem toe ipv naar mij… Ik ben bijna 30 weken zwanger dus ik kan niet zo gek en wild met haar spelen zoals papa dat doet…. We legden haar laatst in haar ledikant en ik vroeg: mama kusje? Toen draaide ze zich heel snel om zodat ik haar geen kusje kon geven… voelde me zo afgewezen, moest er echt ff van huilen. Paar dagen terug wou ik haar optillen en begon ze echt te stampen en kreeg ik haar handen vol in mijn gezicht, toen moest ik ook traantjes wegpinken. Ik weet dat het een fase is maar toch doet het mijn mama hart een beetje pijn. Als papa aan het werk is, gaat het wel weer vrij goed maar merkt toch dat ze net wat enthousiaster is bij papa.