Driftige peuter

Ahh, ik kan me goed voorstellen dat je je alleen kan voelen. Natuurlijk zijn driftbuien bij peuters 'normaal', maar dat maakt het niet makkelijk of leuk. Goed bezig, dat je hulp hebt ingeschakeld! Kun je hier ook over delen in je omgeving? Ik weet niet of het je helpt, maar het is niets persoonlijks als je peuter zo tegen je tekeergaat, sterker nog, ik kan me voorstellen dat hij zich in zekere zin veilig genoeg voelt bij jou om al die emoties te uiten. Natuurlijk mag jij daarin ook voor jezelf zorgen en te zien aan wat je post ben je daarvoor stappen aan het zetten, dus je doet het super!!

Kan je niet helpen hierin maar wel heel herkenbaar. Mijn dochter van 3.5 is ook megaaa driftig de laatste tijd. Zij heeft het ook met zin niet krijgen en de laatste 2 weken ineens met kleren die ze aan moet of wilt. Niks is goed. Mijn man werkt hele lange dagen en ben ook alleen met nog een 1 jarige erbij. Ik probeer ook van alles en de ene keer heb ik alle geduld en de andere keer word ik zelf ook boos of verdrietig. Maar goed wij zijn ook mensen en doen ons best denk ik altijd maar. Ik ga vaak even met haar naar buiten zodat ze lekker kan uitrazen, vaak helpt dat wel en is ze daarna weer een stuk rustiger. Ik denk dat het gewoon veel emoties zijn. Hunzelf ontdekken, grenzen uitproberen, nog niet goed alles kunnen verwoorden wat ze voelen, eigen regie willen hebben. Maar dat maakt het niet makkelijker haha! Maar wel herkenbaar en je staat er echt niet alleen in❤️

Herkenbaar! Ze is toe aan school dat merk ik aan dwars gedrag soort van negatieve aandacht is ook aandacht. Dus ik probeer het daar maar mee af te doen dat het puur is uit verveling soms heb ik de energie om de "strijd" aan te gaan..maar vaak denk ik ook dit is wat je wil. Dus dan laat ik het gaan. Ik zeg wel vaker. Dit is hoe we het gaan doen je mag er om huilen schreeuwen boos worden maar zo gaat het!

Herkenbaar, wordt er zelf afwisselend heel verdrietig (ik voel me een slechte moeder) en boos van (doe gewoon normaal - al snap ik dat iemand van drie dat niet kan). Geen directe tips behalve proberen te blijven handelen vanuit liefde en verbinding. Sterkte ♡

Misschien helpt het om afgebakende keuzes te geven. Wil je kaas of smeerworst op je boterham? Appelstroop of pindakaas? En dan als hij niet kiest kan je aangeven, ik tel tot 3 en als je dan niet kiest, kies ik. Als hij dan boos wordt, kan je aangeven dat hij niet zei wat hij wilde en hij eet dus voor gekozen heeft dat jij dat bepaalt hebt. En dat hij die boterham op kan eten of hij mag gaan spelen. Blijf daarbij dan stoïcijns, het kan jou niet schelen. Deze boterham of niet, mag je zelf weten. Als mijn dochter schreeuwt, echt schreeuwt, gaat zij de ruimte uit of liever nog, wijzelf. Ik kom terug als je stopt met schreeuwen. Door zelf weg te gaan, verwacht je niets van je kind, ze hebben ruimte om te doen wat ze al doen, schreeuwen, ik zeg nl niet dat ze ermee moet stoppen, maar in je eentje is dat niet leuk. Wij hebben een heel temperamentvolle dochter en ik zeg echt niet dat wij dit perfect onder de knie hebben, maar door je eigen emotie in welke vorm dan ook eruit te laten, kalmeert het sneller.