Eenkennig, partner verwijt mij

Hier t zelfde.. dochter wilt altijd mij.. vind het vooral zelf heel erg lastig, geeft me geen fijn gevoel als ik weg ben ofzo, wil dat ze bij hem ook zo graag is. Hij doet zo ze best

Mijn zoontje was echt tot 1 jaar volledig op mij gefocust, maar nu is het alleen maar papa hoor 🤣. Wat echt vreselijk is omdat z'n vader regelmatig weg moet en m'n zoontje dan met mij alleen is. Echt helemaal overstuur elke keer als z'n vader weg is. Maar goed ik zie alles als een fase 🤣. Ze komen er wel weer overheen! M'n man doet trouwens superveel dingen met ons zoontje samen, als is het maar even een boodschapje samen doen, af en toe naar een speeltuin/speelpark, echt van alles. De afgelopen maanden heeft hij dat vooral veel gedaan, waardoor hun band nu nog veel beter is!

Wij hebben dit twee keer een paar weken gehad. Voelde voor mijn man ook wel een beetje als afwijzing. En voor mij en onze dochter best vermoeiend, want het resulteert in veel tranen. Ik pakte haar dan wel wat vaker op, maar niet altijd. En ik zorg dat ik duidelijk of er ben of echt weg ga en niet nog drie keer terug in beeld komen voor iets. Naar bed brengen doen we afwisselend elke avond om de beurt. Het ging vanzelf weer over. Nu is ze net zo lief bij papa en gaat ze niet huilen als één van ons weggaat. Alleen als we allebei weggaan en ze bij iemand anders blijft.

Ik denk dat hun band snel sterker wordt als ze af en toe samen alleen thuis of samen weg zijn. Het is even huilen natuurlijk als mama weggaat maar dat is snel voorbij en dan ziet ze papa staan. Sowieso is het een fase maar het is niet eerlijk om jou de schuld te geven.

Mijn oudste van 3 wil altijd zijn vader, en als ik tegen hem zeg ik vind jou lief, leuk etcetera dan zegt hij, ik vind papa lief. Probeer er niks van te maken maar dat steekt af en toe wel. En moet ik me echt inhouden om niet nog beter nee beste te doen ofzo. De jongste is juist compleet op mij gefocust. De aandacht voor zijn vader begint nu te komen. Dit stimuleert ik ook wel door voor het slapen gaan kusje te laten geven aan Papa dat hij er zelf heen loopt. Alles is een fase en het komt vanzelf😊 erkenning geven aan je partner maar dat jij er ook weinig aan kan doen

Hier juist andersom.. het is alleen maar papa papa papa🙊

Hier ook een periode gehad, hysterisch huilen als ik wegliep en als papa weg liep ging hij zwaaien 😂 niet zo goed voor de ego’s van de mannen, momenteel is het al weer een stuk minder. En dat huilen als ik er ben herken ik ook, ik ga soms bewust even naar boven einde dag en dan is hij gewoon relax en ontspannen aan het spelen met papa, als ik beneden ben is hij alleen maar aan het piepen😂 Dit heeft niets te maken met dat je ze verwend of dat ze papa niet aardig vinden, maar met hechting, verlatingsangst, prikkelverwerking, ze voelen zich bij jou momenteel even het veiligst, omdat ze jou het meeste zien? En daardoor uiten ze zich veel meer bij jou dan bij de papa, of opvang of oma. Fases, komt weer goed ! ☺️ Hij heeft dit allemaal 1 dag bij papa gedaan en toen besefte mijn man wel dat het niet alleen maar leuk is, dat het ook heel vermoeiend is dat je kindje bij andere fijn en gezellig kan spelen en als jij er bent aan je wilt hangen en zeurt en huilt. Dat hielp voor hem om het wat meer los te laten. Succes 🤞🏻😘

Bereid je maar voor, mijn dochter van 3 wil al een half jaar absoluut niet door papa naar bed gebracht worden (tenzij ik niet thuis ben). Hij vindt dat ook lastig en ik ook. Maar het zijn fases en hoort erbij denk ik.

Bij ons is het net zo! Als ik ook maar in de buurt ben komt ons zoontje al zeurend naar me toe, armpjes uit steken zo van til mij op. En als ik er niet ben speelt hij gewoon heel lief, mijn vriend vind het eigenlijk alleen maar grappig. Ik iets minder haha

Hier helpt het enorm als mijn man de hele dag met hem is (bv als ik weekenddienst heb). Dan heeft hij er zeker een paar dagen profijt van. Daarbij hebben wij activiteiten die hij alleen met papa doet. Dat kan hij vragen aan mama, maar ik doe dat bewust niet en zeg 'nee dat doe je met papa hè, ga papa maar halen/even wachten op papa'. Dit zijn bijvoorbeeld het avondboekje op de bank, gitaar spelen, boven stoeien voor het slapen gaan en bij de katten kijken 's morgens en 's avonds (die hebben een eigen kamer en dat is natuurlijk mega interessant).

Wat slim om bepaalde activiteiten aan papa te koppen! Ik krijg helemaal een beeld van die katten die aan het chillen zijn op hun kamer als een stelletje tieners 😂

Dat beeld klopt zeker 😂😂

Goeie tip!!!

Hier is het net omgekeerd. Vanaf papa in de buurt is, is het papa papa papa. En groot verdriet als papa even naar buiten gaat. Ik vind het zelf superambetant! Het gevoel dat ik niet gewaardeerd wordt ofzo.

Dit is hele normale fase. Ook later zullen kinderen naar een van de ouders meer optrekken en uithuilen, hart luchten dan bij andere ouder. Plan een papa dag / mama dag in. Ga dan leuke dingen samen doen dat je goede band hebt en houdt

Ah, daar kan je echt niks aan doen! Hier ook een voorkeur voor mij. Het enige wat wij wel proberen is gewoon over te dragen en dan zeg ik enthousiast hoe leuk papa is, geef een kus aan beiden en ga mijn ding doen. Als ik er niet ben is er niks aan de hand, maar als ik er ben of even wegloop is het echt even drama. We doen ook vaak spelletjes als ze moeilijk doet, dan gaat mijn vriend zich verstoppen of nep wegrennen ofzo, dan gaat ze hem ineens enthousiast achterna en is alles weer goed. We besteden er verder weinig aandacht aan en verdelen onze tijd met haar gewoon zo eerlijk mogelijk. Hij een boekje lezen en ik naar bed brengen bijvoorbeeld.

Hier precies hetzelfde. Terwijl ik diegene ben die elke dag met hem is. Ik werk 1 dag in de week en heel soms 2/3.