Dag allemaal,
Mijn zoontje gaat met met heel veel plezier naar de gastouder. Onze gastouder heeft zelf een lieve hond, die gewend is aan veel kindjes om zich heen.
Nu is het zo dat wij (zowel mijn man als ik) vanuit huis niet veel met dieren hadden, kort gezegd niet veel liefde voor huisdieren hebben meegekregen. Ik ben zelf jaren bang geweest voor honden, dat maakt ook dat we allebei altijd alert en terughoudend zijn voordat het vertrouwd voelt om ons kind dichtbij een hond te laten.
Nu is er sinds kort een nieuw kindje op de opvang, wiens moeder een hele grote hond heeft die altijd meekomt bij het halen en brengen. Deze hond mag in huis van de gastouder en loopt los tussen alle kinderen. Ik krijg daar toch een onprettig gevoel bij, wij noch de gastouder kennen het beest immers goed. Laatst zat hij aan het gezichtje van mijn zoon te likken en kwam mijn man ertussen staan omdat dit ons te ver gaat. In mijn beleving beseffen hondenliefhebbers zich niet altijd dat niet iedereen fan is van dieren. Tegelijkertijd besef ik ook dat ik er misschien te krampachtig over doe? Wat vinden jullie? Is het overdreven dit aan te kaarten bij de gastouder?