Geen betrokken familie

Even van me afschrijven...Vanuit mijn kant van de familie is er weinig tot geen interesse of betrokkenheid voor onze babies. Mijn zus bijvoorbeeld, waar ik vroeger wekelijks kwam, ook toen haar kinderen klein waren, zie ik amper. Ze is dit jaar denk ik maar liefst 3 of 4 x geweest. Ze geeft bij anderen aan een band te willen met haar nichtjes maar daar merken we niet veel van. De babies moeten ook altijd weer even wennen als ze mijn familie weer zien na zo'n tijd. Mijn broer is na 10 maand pas op kraamvisite geweest nadat ik hem er zelf op aansprak. Eerst waren de coronamaatregelen een goed excuus om niet te komen maar sindsdien heb ik mijn familie niet vaak weer gezien. Zoals altijd in dit soort verhalen ben ik zelf naar mijn idee, wel altijd heel betrokken geweest naar hen toe. Ik snap dat eenieder het druk/ zijn eigen leven heeft maar toch... Ik vind het jammer dat wij nooit een prioriteit zijn. De familie van mijn man is wel heel lief en betrokken maar zij wonen allemaal verder weg. Ik wordt er soms verdrietig van en vind het zielig voor de babies. Ze krijgen zo weinig mogelijkheid om een band op te bouwen met familie. Zijn er moeders die zich hier in herkennen en zoja hoe gaan jullie ermee om.