Hoe corrigeren jullie je kinderen?
Mijn zoontje begint nu echt te peuterpuberen en hij mag van mij best veel maar wel binnen bepaalde grenzen. Die is hij lekker aan het testen.
Ik merk dat ik steeds vaker mijn stem verhef uit frustratie wanneer hij niet luistert maar dit is niet hoe ik het zou willen doen. Niet dat het zo'n ramp is als je dat een keer doet maar ik vind het een slecht voorbeeld en wil niet zo'n viswijf worden.
Ik corrigeer natuurlijk eerst rustig maar duidelijk. Zorg dat ik zijn aandacht heb en zegt rustig dit mag niet want ... dan ga je vallen bijvoorbeeld. Als hij doorgaat haal ik hem uit de situatie.
Maar sommige dingen triggeren mij heel erg om snel boos te worden. Bijvoorbeeld als hij loopt te gillen of mij pijn doet of de hele dag loopt te huilen om alles. Hij doet het natuurlijk ook alleen bij mij. Ik ben net met stoom uit mijn oren naar boven gelopen om te voorkomen dat ik heel boos zou worden en direct hoor ik hem lief zingen en spelen. Zodra ik weer beneden kom is het mamaaaa weeehhh wehhhh ik wil dit en ik wil dat weeeehhh. Ik hou zielsveel van hem natuurlijk maar wordt af en toe helemaal gestoord van hem! Als ik aan het werk ben mis ik hem maar als ik hem bij me heb wil ik naar m'n werk.
Beetje herkenning is ook welkom! 😵💫🥴🫠😵🫨