Sinds 3 maanden zit ik thuis vanwege mentale uitdagingen in relatie tot werk. Hier krijg ik passende hulp bij, maar re-integratie is nog niet opgestart.
Onze wens voor een tweede kindje is hierdoor even on hold gezet, maar het begint bij ons allebei weer “te kriebelen”. Ons zoontje is 2,5 en de wens voor een broertje of zusje wordt bij ons steeds groter.
Ik stoei er mee of het gepast is en of ik het kan maken naar werk ons wens voor een tweede kindje in vervulling te (proberen) laten gaan. Dit gezien mijn langdurige ziekmelding op werk.
Hebben jullie vergelijkbare situaties of wat is jullie kijk hierop?