Niet luisteren

Nou, geen tips.. sorry. Maar je bent niet de enige met zo een draakje! Soms moet ik wel beetje om lachen😬 Maar snap je frustratie wel!!

Lastig! Wij zijn ook wel erg duidelijk, soms kiezen we er ook wel voor om het gedrag bewust geen aandacht te geven, maar dat is situatie afhankelijk. Wij benoemen ook wat hij wel mag doen. We zeggen vaak zijn naam in een serieuze toon en zeggen soms 'nee, hè?', ga maar met de pop spelen (bijv.), waar is de pop? Of bijvoorbeeld met op de tafel willen klimmen: doe je voetje maar op de grond. Dan weet hij ook wat er wel van hem verwacht wordt en blijft niet in z'n hoofd hangen wat hij juist niet mag doen. Ik denk dan altijd aan het voorbeeld: je mag niet aan een roze olifant denken. Automatisch doe je het dan toch. Zo werkt het ook als je alleen maar tegen een kindje zegt wat hij/zij niet mag doen, dat blijft dan hangen in het hoofdje waardoor ze het sneller weer kunnen gaan doen. Als hij met eten gooit dan wachten we even met eten geven/halen we z'n bordje wat weg en vestigen aandacht op het eten op de grond. We zeggen dan rustig/duidelijk: ligt er eten op de grond? Dat moet toch niet? (Zoontje zegt dan zelf al: nee hè?!) en dan zeggen we eten moet in je bordje of in je mond. Zeggen we dan ook bij de volgende hap: scheppen, happen. Als hij het blijft doen, dan vragen we ook wel of we moeten helpen (vaak is het een teken van vermoeidheid), dus dan voer ik hem. Of we hebben als het echt niet anders lukt/hij geen concentratie meer heeft aan het einde van de maaltijd, dan geef ik hem wat speelgoed en dan voer ik hem ondertussen. Als hij niet wil eten, dan maken we er een grapje van: mijn man zegt dan dat hij niet mag eten (niet eten hè?) en doet de lepel voor zijn mond en trekt hem weer weg, net zolang tot mijn zoontje als grapje wel een hap neemt. Na een paar keer het grapje, gaat hij gewoon verder eten/gevoerd worden 😃 Verder complimenteren we hem vooral heel erg op de momenten dat hij goed aan het eten is. Niet zozeer op de hoeveelheid eten, maar op de manier (goed aan het scheppen/happen). Hopelijk heb je hier iets aan! ♥️

het niet eten heb ik (tijdelijk) opgelost met een 'monkey plate' gewoon allerlei dingen op t bord bv komkommer, rozijnen, stuk banaan, cracker met pindakaas stukje pannenkoek dan begint hij met die rozijnen en raakt toch wel alles aan en knabbelt wat uiteindelijk eet hij meer dan wanneer je alleen die cracker neerzet eten opde grond gooien zijn we alweer gepasseerd maar rond deze leeftijd kun je een 'nee-bakje' op tafel zetten qua streng zijn ik ben niet streng, dan eet je maar niet.. maar we gaan wel met elkaar aan tafel zitten

Niks negeren we zeggen duidelijk je mag niet gooien met eten. Ik schuif het bord van haar af en dan vraag ik of ze klaar is. Dan eten wij (man&ik) gewoon verder uiteindelijk begint ze dan toch wat hapjes te eten. Hoe meer ik me er druk om maak hoe leuker ze het vind.. dus wat hier werkt is juist negeren en zelf door eten. Ik denk datje negatieve aandacht niet moet voeden. Ik zeg inidergeval wel dat ze er niet mee mag gooien. Maar verder niks. Ik laat haar alles zelf doen met het eten als wij het doen houd ze stijf dr mond dicht. Soms help ik even opscheppen en dan leg ik het lepeltje weer op haar bord zodat ze het zelf kan pakken en eten. Maar minder aandacht is het beste. En ze krijgt altijd yoghurt meestal heeft ze overal wel een hapje van gehad dus voor ons prima. Ik verwacht geen heel bord wat ze leeg eet. Na de leeftijd van 1 jaar groeien ze ook niet meer zo hard ik ga het niet meer vergelijken met wat ze voorheen at.

Jaaa hier precies hetzelfde 🙈 ik kan honderd keer nee zeggen en hem weghalen en hij gaat gewoon vrolijk door. Als ik nee zeg dan zegt hij gewoon ja. Afleiding werkt het beste. Waar is je bal? Waar is je auto? Dan vergeet hij zijn kattekwaad. Eten zou ik geen big deal van maken. Gewoon wegzetten als hij ermee gooit en rustig blijven. Ander moment weer proberen. Zo is de lol er af en eet hij wel als hij honger heeft.

De aandacht van t kattenkwaad trekken werkt hier t beste. Ook bij driftbuien werkt dat hier t beste. Met t eten zeggen wij altijd oke Maud heeft genoeg in de buik dus is klaar met eten. Dan halen we haar placemat weg en begint ze vaak te mopperen. Dan leggen we uit dat eten op de grond gooien betekent klaar met eten voor babys en dat zij geen baby meer is. Ze snapt dat heel goed en gaat daarna weer lekker door met smikkelen. Maak geen strijd van t eten! Dan heb je kans dat ze eten associëren met nare handelingen zoals boos worden, dwang of frustratie. Kijk wat je kindje het lekkerste vind met eten (een boterham bijvoorbeeld is ook oke om te geven!) Wij zijn hier ook zoekende naar geweest omdat ze minder tot niet at, ben gewoon haar lievelings eten gaan geven met ons eten er bij. Resulteerde in 3 dagen achter elkaar pasta (verschillende saus en vlees of vis) met ons eten er bij en ze begon daarna weer eerst t eten op te eten wat papa en mama ook op bord hadden en toen de pasta of andere favorietjes ☺️ Nu eet ze weer veel meer en als ze weer zn fase heeft doen we dit weer van voren af aan

Interessant stuk. Kijk vooral even bij het kopje 'straf' https://liefdevaneenmoeder.nl/dreumes-peuter-slaap-18-maanden/

Ja ik heb het ook even gelezen maar ik zie helaas dan weer geen alternatieven 😅 het heeft toch ook te maken met grenzen stellen lijkt mij. Niet alles mag.

Ja, hier kan ik me goed in vinden! Als ze in haar stoel gaat staan zeg ik vaak "ga je zelf weer op je billen zitten of moet ik je daarbij helpen?" (Geen idee of ze het begrijpt, soms gaat ze weer zitten en soms blijft ze staan) In mijn ogen doe je opvoeden voornamelijk voor jezelf en niet voor je kind. Het gedrag van een kind op latere leeftijd wordt uiteindelijk veel meer bepaald door genen en de omgeving. Ik ben dus ook absoluut niet streng, tenzij er een gevaarlijke situatie is. Ik zou ook niet snel mijn stem verheffen, een time-out doen, of aan een armpje trekken bijv.

Oke dus ik heb katten en mijn dochter haalt daar de brokjes uit.. om het vervolgens in de water bak te gooien. Wat zeg je dan? Wil je dat alsjeblieft niet doen? En als het dan nog steeds gebeurt? Niks? Ik vraag me dit serieus af. Er moeten toch consequenties zijn aan een bepaald gedrag. Jij mag als volwassen ook niet van alles doen? Dat leer je toch als ouder aan je kind? Soms werkt aardig en beleeft vragen gewoon niet.

Dan zou ik inderdaad niks doen 😛 brokjes weer aanvullen en water verversen. Voor de meeste dreumesen is de lol er alweer snel vanaf.

Hmm nou ja 3/4 x per dag op nieuw alles doen lijkt me geen oplossing ik heb genoeg andere dingen te doen 😂 dus nee lijkt me een prima antwoord

Ik reageer even op je laatste alinea. Je zegt dat het gedrag van een kind op latere leeftijd veel meer bepaald wordt door genen (heb je daar een bron van?) en de omgeving. Maar jij als ouder en daarmee de opvoeding bent toch een heel groot deel van die omgeving? Waarom denk je dat jouw opvoeding geen invloed heeft op het (latere) gedrag van je kind? Je bent z’n hoofdopvoeder, zijn voorbeeld, zijn veilige haven. Waarom is dat niet van invloed? Ik geloof zeker dat duidelijkheid, consequent zijn en grenzen stellen mede het gedrag van je kind bepaalt. En bijvoorbeeld je kind zelf dingen laten uitproberen binnen kaders, vergroot zijn autonomie, zelfvertrouwen en zelfredzaamheid. Heeft allemaal invloed op het gedrag van je kind. Ik zie opvoeden juist als taak van mij als ouder in het belang van mijn kind. Onder andere door hem/haar bovengenoemde vaardigheden aan te leren evenals het leren functioneren in de maatschappij. Daar is je kind denk ik bij gebaat. Kortom: ik heb veel vragen! Ben benieuwd hoe jij dit ziet.

En even reagerend op dit concrete voorbeeld. Ik vind het onwenselijk gedrag (de brokjes kosten geld, moeten onnodig worden weggegooid, ouder is druk met verversen, kat kan er niks mee). Een kind moet toch leren dat dit gedrag niet oké is? Net zoals (ik noem maar wat) speelgoed kapot maken, huisdieren slaan, kindjes uitschelden, tuffen etc. Ik denk als je dit niet van jongs af aan aanleert het van kwaad tot erger kan gaan. Ik zie dat juist als taak van de ouder. En dan zeg ik niet dat ik gebruik maak van straffen of een time-out. Maar ik maak in ieder geval duidelijk als iets niet mag en vertel vaak waarom. Het niet benoemen en achteloos doorgaan leert je kind niks van en is naar mijn mening niet in zijn/haar belang.

Ja, toen ik er later weer aan terug dacht denk ik eigenlijk dat ik zelf ook wel zou benoemen dat iets niet mag. Dat deed ik bijvoorbeeld ook toen ons kind haar handen in de plantenbak stopte om er aarde uit te halen 😛 Over de invloed van opvoeding op gedrag: er zijn tweelingstudies gedaan naar eeneiige/ twee-eiige tweelingen die samen/apart zijn opgegroeid. Met deze data wordt gekeken wat de invloed is van genen, de gedeelde omgeving (zoals opvoeding) en de unieke omgeving (zoals vrienden, school) op menselijke eigenschappen. In NL heeft Dorret Boomsma hier veel onderzoek naar gedaan. Grootste variance wordt verklaard door genen en de unieke omgeving, de impact van de gedeelde omgeving is vaak niet significant.

Dank voor je reactie. Ik ben bekend met tweelingonderzoek (zelf ook psychologie gestudeerd). Maar je geeft zelf al aan dat het onderzoek is gericht op de invloed op menselijke eigenschappen. Introvert of extravert zijn, zijn bijvoorbeeld karaktereigenschappen die veel meer in het kind zitten inderdaad. Die leer je niet aan of af. Maar dat staat toch los van dat een kind van kleins af aan moet leren wat wel en wat niet mag? Wat wel en niet wenselijk en sociaal gedrag is? Gedrag waarmee hij dingen onnodig verspilt, spullen kapot maakt, dieren pijn doet etc., daar zijn wij als ouder voor om hem dat te leren. Waarom zouden we dat voor onszelf als ouder doen ipv voor ons kind?

Niet mee eens. Karaktereigenschappen komen tot uiting in gedrag (bijvoorbeeld agressie naar dieren toe). Wat wenselijk/sociaal gedrag is leert een kind door observatie en de intrinsieke wens van mensen om "erbij" te horen.

Mee eens dat een kind wenselijk gedrag (onder andere) leert door observatie. Daarom is het enorm belangrijk om als ouder het goede voorbeeld te geven. En uiteraard komen karaktereigenschappen tot uiting in gedrag (introverte mensen zijn bijvoorbeeld rustiger in gedrag). En zijn veel stoornissen aangeboren (genen dus). Maar dat betekent voor jou dat je nooit ‘nee’ tegen je kind hoeft te zeggen? Hem niet hoeft te corrigeren? Geen uitleg hoeft te geven over waarom gedrag wel/niet kan? Complimenten geven daarentegen hoeft ook niet? Je kindje heeft geen sturing nodig van jou als ouder? Wat interessant zeg. In dat licht klinkt opvoeden als een makkelijke taak. Maar jij geeft aan dat je opvoeden eigenlijk niet voor het kind doet. Wat zie jij dan als taak voor jou als ouder (behalve uiteraard voldoen aan de basisbehoeften zoals oa eten/drinken, slapen, verschonen)? Ben oprecht benieuwd!

Ik vind dit een heel boeiende discussie! Ook heel open.. dank daarvoor dames! Ik lees graag mee en wie weet wil ik nog wel mee discussiëren maar voor nu lees ik graag mee.

Haha leuk te lezen. Ik hoop dat Millefeuille nog komt reageren :) idd erg boeiend.