Persoonlijke ruimte

Ik wil graag even van mij af schrijven en ik hoop dat dit voor sommigen herkenbaar is en wat tips er over kunnen delen. Maar mijn zoontje is echt OVERAL waar ik ben. Altijd wel binnen een paar meter afstand en anders hangend, miepend en drammend aan mijn benen. Hij gunt me geen seconde rust. Ik word er soms helemaal gek van. Ik leg hem rustig uit wat ik aan het doen ben en even geen tijd voor hem heb. Maar dit snapt hij natuurlijk niet. Hij kan soms wel alleen spelen maar dan alleen als ik er bij zit. Soms wil even mijn ruimte, mijn eigen ding kunnen doen en niet continu met hem bezig zijn. Dit heeft hij overigens altijd wel gehad vanaf baby af aan. Eerst dacht ik eenkennigheid of verlatingsangst. Maar dan alsnog… ik voel me erg overprikkeld op dat moment. is mijn kind hier een uitzondering in of hebben meer mama’s hier last van?