Mijn zoontje gaat vandaag voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Een moment waar ik toen hij nog een baby was naar uitkeek, omdat ik echt toe was aan een moment voor mezelf. Ik neigde naar een depressie en stond er grotendeels alleen voor.
Nu is het moment aangebroken en ik voel me zo verdrietig. Mijn kleine kereltje wordt groot. Ik voel me echt heel rot. Ik weet dat het goed voor hem is, maar pff. Ik weet niet wat ik lastiger vind. Dat ik heb weer een dagdeel moet missen of het feit dat de tijd zo verschrikkelijk snel gaat.
Zo stom. Ik ben echt een jankerd.
Niet echt advies nodig, maar wilde het even van me af schrijven.