Ruzie.. Hij is weg gegaan

Dikke knuffel!!

❤❤❤

Hi lieve mama, wat erg als het zo ver moet komen... Het is knap hoe jij ook kunt benoemen waar de schoen wringt, het ligt niet aan 1 van beiden maar aan de situatie. Zou het een idee zijn om jullie lieve kleine man (hoe schuldig je je misschien ook voelt..) 1 nachtje bij een lieve oma en/of opa te laten logeren? Of een avond met lekkere hapjes waarop jullie samen een weekendje weg gaan plannen (voor over een paar maanden)? Hoe ouder jullie lieve knappe boeffie is, hoe minder afhankelijk (lees: meer tijd voor jullie) het wordt. Knuffel!

Ik voel je helemaal in jou verhaal, mijn man en ik werken alle twee en + onze zoontje was niet altijd gemakkelijk we maakten veel ruzie het feit dat we alle twee oververmoeiend raakte, + onze zoontje die niet altijd makelijk is.. we hadden ook geen tijd meer samen.. er was meer discussie en roepen naar elkaar dan liefde. Tot ik echt besliste om een goeie gesprek aan te gaan met hem... We hebben samen iets gaan doen met de kleintje een uitstap en iets samen gaan eten om keer uit die routine te stappen... We hebben ook veel gepraat dat we echt anders moeten aanpakken.. want we gingen dat nooit volhouden... Nu gaat het wel veel beter we praten veel, ik neem soms af en toe tijd voor me ook al is het alleen gaan wandelen of nekeer bij vrienden of bezoek en dan men man ook omgekeerd. En sindsdien gaat beter, we hebben nog af en toe wat ruzies wat natuurlijk normaal.. maar nietmeer zoals in begin.. want mijn man begon ook in depressie te geraken.. en ik ook ... Het is niet altijd gemakkelijk hou je goed en hopelijk word het snel beter.

Veel sterkte!! Hoop dat jullie toch weer in gesprek kunnen raken met elkaar!

We hebben goed netwerk idd hij slaapt eens in zoveel tijd hij mn ouders. Ik probeer wel eens iets te plannen maar dan wil mn vriend niet want die wilt dan slapen of met Dani zijn om te zorgen dat Dani goed slaapt

Hey lieve mama, Wat ontzettend vervelend. Ik herken het deels! Heb je hulp van familie of vrienden? Iemand waar je vanavond/vannacht op terug kunt vallen? Hoe is het met de eczeem van je zoontje? Heb je ook hulp voor jezelf bij je depressie? Mijn moeder hamerde na mijn zwangerschap op vitamine B12 vanwege postnatale depressie die zich snel ontwikkeld. Er zijn ook speciale postnatale vitamines, ik gebruik zelf het merk solgar. Ik weet niet of je de financiële middelen hebt, maar misschien iemand die mee kan kijken naar het ritme van je zoontje zodat jullie ook meer rust krijgen. Wij hebben een paar maanden terug heel heftige nachten gehad met de kleine en dat duurde ook erg lang. Het breekt je helemaal op. Probeer hulp te vragen, je doet daarmee echt niks verkeerds. Als jij meer tijd voor jezelf hebt en op kunt laden dan kun je ook een fijne mama voor je kindje zijn. Helpt het om je gevoelens op te schrijven/van je af te schrijven? Misschien aan je vriend vragen om dat ook te doen. Is het een optie om je langdurig ziek te melden op je werk? Ik hoop dat jullie weer nader tot elkaar komen en wat op kunnen laden.

Ik kan niet in de toekomst kijken, dat ten eerste. Maar als ik dit zo lees is er heel veel liefde maar zijn jullie beide ontzettend overvraagd. Helaas kan hij geen ruimte nemen zonder het jou extra zwaar te maken. Ik herken veel in je verhaal, het is een hele zware tijd! Ik hoop dat je hulp krijgt voor de PND, ik ben er ook naar op zoek. Het voelt nu alsof het nooit beter zal worden maar gelukkig is dat wel zo. Sterkte!

Ik hoop dat alles goed komt❤️ Vraag me alleen af of werken wel een optie is? Of vind je het fijn om te gaan werken? Lijkt me heel zwaar na alles wat je/jullie hebben mee gemaakt zo! Denk dat jullie beide professionele hulp nodig hebben ( als je dat nog niet hebt gedaan ), wel heel moeilijk om die stap te nemen.. Maar achteraf ben je blij als het wat heeft geholpen. het is niet niks de situatie en alles wat je daarvoor hebt gehad! 🍀❤️ Dikke knuffel en hopelijk komt het goed! Vast wel!💪

Wat heftig voor je! In zo'n situatie, met zoveel op je bordje, is niemand echt leuk om mee samen te leven. Hoop dat jullie wat hulp kunnen vinden, om stap voor stap wat stress en slaaptekort op te lossen. En als je weer een beetje slaapt, dan pas grote keuzes over relatie enzo maken.

Wat ontzettend rot zeg…. Ik hoop echt voor je dat jullie er uit komen ❤️. Heb je wel goede hulp van familie of vrienden?

Ach jeetje, wat een verdrietig bericht. Wat een immens pittige omstandigheden. Zo te horen kunnen jullie door pure vermoeidheid beiden niet meer goed kunnen relativeren en daardoor niet meer proper communiceren. Superlogisch als ik jouw verhaal hoor! Ik ben voor minder af en toe totaal labiel uit mijn slof geschoten 🤣. Op jouw laatste vraag: het klinkt vanaf de zijlijn alsof jullie twee superlieve en zorgzame ouders zijn die zichzelf en jullie relatie maandenlang hebben weggecijferd voor het welzijn van jullie kindje. Iedereen heeft een breekpunt en je vriend heeft dat blijkbaar bereikt. Neem het elkaar (als het lukt) niet te kwalijk en zoek samen uit hoe jullie de balans weer terug kunnen krijgen, desnoods met (professionele) hulp. Misschien starten door Dani af en toe (een paar uurtjes?) elders onder te brengen zodat jullie even samen kunnen zijn als stel i.p.v. als ouders? Ik hoop dat jullie de energie vinden om weer met elkaar te praten om weer terug te halen waarom jullie van elkaar houden!

Ik merk dat ik werken idd een fijne afleiding en plek vindt ook om even mezelf te zijn. Maar t brengt ook veel mee idd qua regelen en nog vermoeider zijn

Het klinkt alsof jullie even wat tijd voor jezelf nodig hebt. Jij bent op hij is op, en de manier waarop hij het nu heeft gedaan is niet leuk. Maar wellicht verstandig, juist voordat het echt explodeert. Misschien kunnen jullie de kleine een keer bij iemand laten logeren en gewoon zelf even goed slapen.

Hi! We hebben een goed netwerk gelukkig inderdaad alleen vinden we omdat ons zoontje zo specifiek is met bepaalde zorg het soms moeilijk uit handen te geven vooral mn vriend. Zijn eczeem gaat slecht , 22e mogen we eindelijk anar dermatoloog! Gelukkig loop ik al 3 jaar bij een psycholoog ik was al bekend met depressies dus dat scheelt dat daar al sinds mijn zwangerschap een goed team op zit maar ik heb zelf te lang weg gestopt. Ik heb ivm HG een flink vit D tekort idd dus dat zal zeker niet meewerken. Zijn moeder belde mij toevallig net dat ze niet meer gaat vragen om te helpen maar het gewoon komt doen👍🏼 dus dat is al heel fijn

Ja precies dat denk ik ook, snap het wel hoor even afleiding “en jezelf zijn en effe geen mama” maar werken kan altijd nog. En tegen mij is er gezegd je kunt pas goed voor andere zorgen als je eerst goed voor jezelf zorgt. Tis altijd makkelijk van de zijlijn af advies te geven natuurlijk, uiteindelijk moet je het zelf-samen doen. Maar ik zou even kijken om misschien dan, al is het al wat minder te werken, wat meer rust en dat je het langzaamaan opbouwt . Tis een lastige stap maar het komt veel voor en hoor her en der hoe langer je er mee loopt hoe langer je er last van blijft houden , al is dat natuurlijk voor iedereen anders😘 Las dat je al hulp hebt met het stukje psychische, dat is fijn. En dat je je schoonmoeder hebt gesproken 🍀Hopelijk kun je een beetje steun uit de verhalen van andere mamas halen , je bent niet alleen 💪

En natuurlijk hoop ik dat het met de eczeem van jullie zoontje ook snel beter gaat. Fijn dat je volgende week naar de dermatoloog kan🍀 succes en sterkte🥰

Zouden jullie misschien samen kunnen gaan slapen? Dat je gewoon lekker tegen elkaar aan gaat liggen? Knuffelen en in slaap vallen?.. Dat is misschien al een fijn begin van aandacht voor elkaar ♥️

Excuus - je moeder ipv schoonmoeder bedoel ik in mn berichtje☀️

Achhh schatje, wat rot voor je ik denk dat hij gewoon 1 nachtje goed wil slapen. Laat hem maar en knuffel elkaar morgen en probeer er geen punt van te maken als hij terug is. En ga een weekendje zonder baby weg. 😘😘😘