S’avonds niet meer eigen bed willen slapen. Slaapregressie/verlatingsangst?

Mijn zoontje heeft dat ook die blijkt bang te zijn in het donker meschien een nachtlampje proberen bij ons heeft dat veel geholpen die slaapt nu tot 7 uur a 8 uur imp 4 a 5 uur

Hier ook sinds 1,5 maand een pittige slaapregressie. Geen tips maar we komen hier weer doorheen💓 ( hoop ik😂😂)

Iets wat je niet wil horen 😂 vanaf ongeveer anderhalf tot van het weekend (lees zomertijd) hebben wij problemen gehad met slapen. Het begon met de avond. Mochten niet uit zijn kamer want dan begon hij heel hard te huilen. We hebben toen het peuterbed geïntroduceerd nadat we ook al zijn bedje bij ons hadden gezet. Dit ging 1 nacht goed daarna hetzelfde. We bleven op zijn bed zitten bij hem tot hij sliep en slopen weg. Dit werkte 😂 daarna werd hij elke keer wakker als wij naar bed gingen (rond 22:30) en wou niet meer slapen. Hij heeft ongeveer 4 maanden bij ons in bed geslapen omdat we gewoon zelf ook geen raad wisten en een baby kregen. Toen werd hij ineens om 3 uur ofzo wakker en wou ook niet meer in zijn bed. Dus heeft tot aan afgelopen weekend toen de wintertijd begon bij ons geslapen. Nu gaat het weer super! Het duurt dus echt heel langs bij bepaalde kinderen. Ik hoop dat het bij jullie minder lang mag gaan duren. Heel veel s6 in deze tijd!

Wij hebben dit ook gehad. Het gaat nu wel een stuk beter. Wij zijn begonnen met hem in de stoel te zitten maar dat was niet meer te doen aangezien hij ‘s nachts wakker werd en niet meer weg te leggen was. Toen een klein ‘matrasje’ gekocht en ernaast gaan liggen. Eerst 3 dagen naast zijn bed en steeds een stukje verder. Het heeft 2 weken geduurd maar hij valt nu weer zelfstandig in slaap en slaapt de hele nacht door. Als hij ‘s nachts wakker werd ging 1 van ons op het matrasje liggen tot hij sliep. Vanaf het moment dat wij op de gang gingen liggen met de deur dicht werd hij niet meer wakker ‘s nachts. Hij had denk ik de geborgenheid nodig en het gevoel dat ie niet alleen was. Misschien dat dit helpt?

Nieuw slaap ritueel. En een nachtlampje heeft hier veel goed gedaan. We gingen eerste over van ledikant op peuter bed daar rende ze uit. We hebben weer geswitchts maar het drama bleef. Dus peuter bedje. Nachtlampje aan. Gezegd : papa en mama zijn er wel we zijn beneden. Slaap liedje zingen. Tja ik weet niet duurde een week daarna ging het langzaam beter. Bij ons in bed slapen heeft ze een paar nachtjes gedaan maar we waren er klaar mee zo onrustig. Dus troosten in eigen kamer snachts en dan nachtlampje aan. Hendel van de deur omhoog zodat ze niet zo de gang op kan.

Hier hetzelfde.. Sinds een week savonds niet naar bed willen en blijven krijsen tot ze slaapt. Gisteravond viel ze in slaap op ons bed en bij het terugleggen in haar eigen bed sliep ze verder. Tot mijn man de kamer afliep en toen opnieuw drama. Ze heeft vannacht geslapen tussen ons in, maar helaas..om 4.00u klaarwakker. Ook haar middagdutje wil ze thuis al een paar dagen niet meer doen, waardoor ze savonds helemaal op is. Gisteren op de kinderopvang heeft ze smiddags wel geslapen, maar helaas maakte dat voor vannacht geen verschil. Nachtlampje maakt ook geen verschil.

Nee hier werkt het ook niet altijd hoor. Maar nu ik het dus een paar keer lees denk ik dat het bij de leeftijd hoort. Mijn dochter kan zich aardig verwoorden en zegt ook letterlijk dingen als in eng. Ik zie haar letterlijk de kamer door kijken dus vandaar een nachtlampje helpt wel maar kan niet meteen weg ik moet haar echt geruststellen en zeggen. Eng is weg. Papa en mama zijn er wel. Vervolgens een liedje zingen en dan gaat ze soms weer liggen. Dan is het eerst hysterisch doen maar het enige wat helpt is zeggen dat we er zijn. Ik denk als ik telkens terug loop dat ik doe alsof er wat is. Overdag zeg ik het zelfde dan loop ik weg zit ze recht op in bed echt huilen en schreeuwen als ik weg loop. Maar voordat ik beneden ben is het stil.

Hij snapt nu dat hij bij jullie in slaap kan vallen en wordt naar mijn mening boos dat hij dan opeens in z’n eigen bed ligt. Hier was hij ziek en toen ook opeens die strijd gehad. 2 dagen doorgezet en wel elke keer terug naar z’n kamer na een half uur of uur en zeggen dat hij lekker slaapjes moest doen, maar erna weg lopen. Kwaad dat hij was. Maar even doorzetten en nu gaat hij weer vrolijk en lief naar bed en snapt dat hij alleen in z’n bedje en in z’n kamer moet slapen

Wij hebben vanaf eind juni tot en met oktober hier last van gehad. Wilde niet alleen in slaap vallen. Bleven omstebeurt bij m en sommige avonden zelfs op mij in slaap vallen en daarna in z’n eigen bed. Eenmaal wakker ‘s nachts wilde hij niet meer slapen. We hebben m sinds twee weken, nadat we een weekend weg waren, verhuisd van kamer en nu is t ritueel ook nog dat ik bij m blijf (wil die graag, bij anderen niet) en slaapt hij in n groot bed van 1 bij 2 m. Soms wordt hij ‘s nachts wakker en roept hij ons. Wat misschien helpt, maar bij ons niet altijd: - nachtlampje - deur openlaten - in slaap bij je laten vallen.