Onze dochter sliep tot sprong 7 (om en nabij) super goed. We konden haar gewoon rustig in bed leggen en dan viel ze binnen 10 minuten zelfstandig en rustig in slaap. Ergens in sprong 7 werd dat wat lastiger, overdag ging het nog best goed alleen ‘s avonds had ze ineens hulp nodig, wat we uiteraard deden. Maar inmiddels zijn we uit de sprong en zijn alle slaap momentjes echt een gevecht aan het worden. Hoe moe ze ook is, zodra we haar in bed leggen begint haar avontuur. Ze gaat lopen, springen, zingen, klappen en gooit haar speen uit bed. Als we dan naar haar toe komen is ze alleen maar aan het lachen en probeert ze ons aan het lachen te krijgen (wat overigens soms ook stiekem lukt) Ze gaat gerust een uur door, tot ik haar soms noodgedwongen, maar weer eruit pak en in een soort ninja houdgreep vast houdt. Dan geeft ze toe aan haar moeheid en valt ze wel in slaap.
Ze is zondag 11 maanden oud, weet niet of mensen zich hierin herkennen, maar ben een beetje zoekende naar een aanpak. Laten doen, of toch helpen om in slaap te komen? 🤷🏼♀️ en ik hoop uiteraard dat iemand tegen me zegt: ‘het is een fase’ 😂
De nachten gaan overigens wel goed, het is momenteel echt het zelfstandig in slaap komen wat gewoon niet meer gaat.