Tweede kindje??

Gefeliciteerd! Het is pittig, maar heerlijk, hoor, een 2e kindje 😀

Bedankt 🥰 ik ben heel erg benieuwd!

Zijn er ook anderen die twijfelen of de relatie een tweede kindje aan kan? Onze zoon bracht heel veel spanning op onze relatie, want je moet toch een nieuwe weg vinden en veel ergenis naar elkaar omdat er gewoonweg meer gedaan moet worden en meer verantwoordelijkheden zijn. Met een tweede er bij wordt dat natuurlijk nog meer… en daar ben ik wel bang voor. Los van het feit dat we allebei mega veel van onze zoon houden en er beiden dol op zijn.

Oh nee dat hebben wij niet zo ervaren maar dat lijkt me wel heel lastig! Wij hebben bij de eerste gewoon afgesproken dat als een iemand het om wat voor reden even niet trok de ander het over zou nemen. Dit is goed gegaan. En tuurlijk hebben we irritaties naar elkaar gehad maar we hebben ons toen ook echt verplicht om veel leuke dingen te doen als gezin maar ook met zn 2e. Dat gaan we dit keer ook zo doen

Wij hebben nu een tweede (bijna 6 maanden, 2 jaar verschil) en het legt zeker meer druk op de relatie. We hebben veel ruzie gehad afgelopen tijd. De boog is gewoon mega gespannen en er is weinig tijd voor jezelf, je relatie en voor overleg met elkaar. Tel daar slapeloze nachten, hormonen en de peuterpubertijd bij op en.. nouja. Dan snap je wel waarom het de tropenjaren heet 🤡 Nu na bijna 6 maanden kunnen we wat beter relativeren, komt de acceptatie en is er meer ruimte om de kindjes even naar een oppas te sturen. Not gonna lie. Het is pittig. Maar ik weet ook dat het goed komt. Probeer bij jezelf na te gaan waar die angst vandaan komt en daar eerlijk over te zijn. Zitten jullie op een lijn? Voel je alsof de een altijd meer doet dan de ander of doet de ander het gewoon op een andere manier? Wat doet de ander wél? Waar liggen jullie individuele behoeften? En is het erg als daar niet altijd volledig aan wordt voldaan? Wat hier ook helpt; beseffen dat als we even zonder kinderen zijn, we elkaar wél nog heel leuk vinden en kunnen lachen met elkaar. Het is de situatie, niet de liefde.

Wij hebben een peuter van 2.5 en een baby van 5 maanden. En eerlijk, we wilden altijd graag 3 kindjes, maar we gaan het niet doen! Dit 2e kindje legt al zoveel druk op onze relatie dat dar o.a. de reden is dat we niet proberen voor een 3e. Heel eerlijk: een peuter met peuterpuberteit en een baby met slaapegressies, tandjes etc is heftig! Mijn leven bestaat momenteel uit werken en kids verzorgen. Heb al maaanden gebroken nachten en slaap gemiddeld 4 uur per nacht. Het is zwaar. En dat chronische slaapgebrek werkt echt negatief op ons humeur en dus de relatie. Je weet door de 1e dat je gewoon door dat eerste jaar moet. Maar ik kan niet ontkennen dat je die 2e er zo even bij doet. Je hebt namelijk ook nog een peuter die de hele dag vermaakt moet worden en haar eigen ik aan het ontdekken is met enorme driftbuien tot gevolg. Om positief te eindigen: ik geniet enorm van die kleine, de band met haar zusje en de liefde die ze brengt in ons gezin. Dat heeft natuurlijk de overhand, maar ik zou een 2e niet onderschatten.

Dank voor je eerlijke reactie, dat kan ik me inderdaad helemaal voorstellen! Wij hebben daarom ook wel echt bewust wat langer gewacht tot we voor de 2e gingen, als alles verder goed gaat is onze zoon straks 3 jaar en 2 maanden als zijn broertje of zusje geboren wordt. Zal natuurlijk sowieso pittig worden met 2 kids maar ik zou echt niet korter ertussen willen hebben.. nu zijn we dan hopelijk iig de peuterpuberteit voorbij 😄 Hopelijk voor jou komt er snel wat meer rust, lijkt me inderdaad fantastisch om je 1e kind als grote broer/zus te zien 🤍

Heel herkenbaar. We hebben een baby van 3 weken en een peuter puber van bijna drie. Heb het echt zwaar onderschat en vind het soms mega heftig allemaal. Ik zit er soms helemaal door heen. Gelukkig weet je dat er licht aan het einde van de tunnel is maar pfff af en toe ..🙈🙈

Ik heb nu een dochtertje van bijna 11 weken en een meid die in sept 3 wordt. De eerste weken zijn er pittig, je moet een hele nieuwe routine vinden en ik vond het mentaal ook pittig omdat ik het gevoel had dat ik overal tekort schoot. Toen de jongste 8 weken was kreeg ik er meer handigheid in en is het echte newborn er al vanaf. Het is pittig maar het wordt echt snel makkelijker en leuker!!!! ❤️

Dankjewel voor je geruststellende berichtje. Ben over drie weken alleen met de dames op de dinsdagen en zie er nu al tegen op🙈. Ben ook herstellende van een keizersnede dus ben ook niet fit genoeg om alles te doen met de oudste wat ik echt heel pittig vind. Maar fijn om te weten dat het echt beter wordt

Ik was 2 dagen per week alleen met ze beide toen ze 5 weken oud was. De eerste 2/3 weken was dat heel pittig maar vanaf 8 weken kwam er meer ritme en handigheid in. En slaapt de kleine ook met momenten goed in dr bedje. Maar net zoals nu zit ik met haar op mn arm met de oudste puzzels te maken haha. Het blijft met momenten lastig maar ik kan het wat meer loslaten ook

Onze jongste is nu 4 mnd, peuter wordt in augustus 3. Deze keer vind ik het veel "makkelijker" dan bij mijn oudste 2 (24 mnd verschil). Misschien ook omdat de 2 jongsten kindje 7 en 8 zijn.