Uitelkaar met een baby

Voor jezelf kiezen is niks mee, eerder juist heel veel respect voor. Je kunt er samen voor je kindje zijn, echter misschien de een niet meer elke dag. Kinderen voelen aan als je niet gelukkig bent. Als hij goed in je vel zit, kun je er nog beter zijn voor je baby. Je bent een voorbeeld, het eerste voorbeeld wat je meegeeft aan je kindje is van zichzelf houden en gebaseerd daarop ook keuzes durven maken in het leven. Hoe mooi😀

Mijn dochter is nu 9 maanden. Ik heb net na haar geboorte voor mezelf gekozen. Het was super moeilijk maar beter voor iedereen. Haar papa was niet heel erg betrokken. Wel ziet hij haar nu 3/4 keer per week en doet hij meer dan in het begin. Niet alles verloopt vlekkeloos maar wel minder stress voor mij en de kleine. Hopelijk kom je eruit met of zonder hem. Mocht je gerichte vragen hebben mag je ze natuurlijk wel stellen!

Ik zit in exact t zelfde schuitje. Gister gezegt dat ik niet meer in deze relatie wil zitten. Het geeft meer stress dan dat t energie en blijfschap geeft… ook blijven vervelende dingen terugkomen en dat is gewoon zonde… we wonen nog wel in t zelfde huis en t is even puzzelen hoe of wat…

Wauw dankjewel voor jullie mooie reacties! Ik geloof ook wel dat als je de stap hebt gezet, dat het dan uiteindelijk wel meer rust en ruimte geeft. Het liefst blijf je samen, de liefde is er wel. En je hoopt op een wonder dat het veranderd, maar ik betwijfel het..

Ik begrijp t helemaal. En misschien kom je er later achter dat t samen toch fijner is… misschien nam je elkaar toch voor lief, misschien doet t elkaar beseffen wat je kwijt bent. Wij zijn beide zo veranderd na de bevalling, het lijkt niet meer te klikken. Erg moeilijk en totaal onverwachts…

Ik vind het zo sterk van je hoe je dit beschrijft. Hoelang waren jullie samen? En kunnen jullie hier normaal over praten samen? Ik ben bang dat hij in de ruziemodes gaat en dat er dan spanning komt als ik het zeg. Het laatste wat ik wil is spanning in dit huis, voor mezelf niet en helemaal niet voor mijn dochter.

We kennen elkaar al 9 jaar en zijn twee jaar samen. Mn partner denkt r niet t zelfde over. Dus erover praten is moeilijk… mijn partner word ook best defensief en hoopt met lieve woorden en daden dat ik t misschien vergeet maar zit er al weken mee….

Mag ik vragen wat je mist in jullie relatie? Ik merk dat ik mijn partner heel erg op sleeptouw neem. Ik mis eigenlijk iemand die naast me staat i.p.v. dat ik hem vooruit help constant. Ik heb nu een klein meisje waar ik voor zorg waar ik mijn volle aandacht aan wil geven.

Het is een opeenvolging van dingen… ik moest eerst alles van hem overnemen vanwege zijn overspannenheid, toen werd in depressief en toen ging hij vreemd. Ook hebben we afspraken binnen het communiceren die hij vaak niet nakomt en over mn grenzen heen gaat, en de ruzies zijn er al maanden…. Die ruzies gaan dan over het communiceren naar elkaar. Ook ik maak misstappen, ik kan bijv gaan schelden wanneer ik heel boos ben, dit is vaak wanneer hij over mn grens gaat die ik al vaker heb aangegeven. Het is ook iemand die iets doet en dan vervolgens zegt dat t niet gebeurd is. Zo was hij nooit… ik weet niet waar t mis is gegaan en t zal wel komen door eigen struggles.. Hij is wel actief bezig met verbeteren en ik zie ook verbetering maar t lijkt voor mij wel te laat…

Daarbij is de verbintenis niet meer zoals t was en besteden we neer tijd aan onszelf dan aan elkaar… ik vind dit, hij vind dat…. We luisteren niet meer zo goed naar elkaar en praten alleen nog maar. Snap je wat ik daarmee bedoel?

Wat een lastige situatie voor jullie allemaal! Helemaal met zo'n kleintje erbij. Ik heb niet dezelfde ervaring, maar weet wel dat het een hele pittige tijd kan zijn, met weinig tijd voor elkaar en meer irritaties. Mocht je in zo'n lastige situatie zitten, dan zou je relatietherapie kunnen proberen. Dan heb je wel tijd om beiden stil te staan hoe iets voor jou en de ander is en hoe je hier samen aan kunt werken. Wie weet komen jullie er dan juist sterker uit samen ♥️

Veel dingen zijn herkenbaar. Nogmaals vind ik het heel sterk dat je deze stap hebt gezet. En dat vreemdgaan, jeetje zeg. Bij ons zijn de verhoudingen onwijs schreef. Ik doe bijna alles alleen, het huishouden, de baby en ook financieel trek ik de kar. Daarnaast krijg ik totaal niet de waardering die ik zou willen hebben. Ik ben het met je eens dat je allebei een aandeel hebt in de relatie, alleen trek je elkaar alleen maar meer naar beneden

We hebben nu twee gesprekken met een relatietherapeut gehad. Super fijn en verhelderd. We krijgen meer inzicht in hoe de ander in elkaar zit en waarom de ander reageert op deze manier. Alleen merk ik dat er tussen ons nog niet zoveel is veranderd. Hij heeft bijv in het eerste gesprek gezegd dat hij me voor lief neemt en dat hij weinig doet thuis. Daaropvolgend komt hij amper in actie.. Dit was voor mij wel een eye-opener.. je geeft toe maar kiest ervoor om er amper iets mee te doen.

Wat een knap inzicht van je, om te zien/benoemen dat hij ervoor lijkt te kiezen niets aan datgene te doen. Heb je dit ook naar hem uitgesproken en/of bij therapie benoemd? Dat hij het nog niet gelijk in de praktijk kan brengen, hoeft namelijk niet altijd te betekenen dat hij het niet zou willen. Wel goed om voor jezelf af te wegen of je bij hem wil blijven of niet; ik ken niet de struggles die jij omschrijft maar ervaar andere. Toch levert mijn relatie mij meer positieve emoties op dan dat het mij kost. Voor een bepaalde tijd kan ik mij voorstellen dat een relatie soms meer kost dan het oplevert (bijvoorbeeld bij depressie/burnout) maar t is aan een ieder om te overwegen hoever hij/zij wil en kan gaan. Jezelf volledig wegcijferen lijkt mij in ieder geval geen goed idee. Ik vind het krachtig dat jullie ervoor hebben gekozen om gezamenlijk in therapie te gaan. Klinkt alsof je in ieder geval alles er aan doet om de relatie te laten slagen. Veel sterkte met dit proces en je uiteindelijke keuze! 🌸

Dames wat zijn jullie sterk!!!! mijn moeder heeft twee kinderen opgevoed helemaal alleen en beide afgestuurd en een stabiele leven maar als ik naar mijzelf kijk en de spiegel voor hou dan twijfel ik of dit relatie is wat ik wil, waar ik energie van krijg. hopelijk zijn het de hormonen en is het even minder maar kan er niet omheen dat het veel energie kost om de dag doorheen te komen met hem

Heb er ook voor gekozen om na 16 jaar weg te gaan bij mijn vriend met 'ons' pas geboren dochtertje toen. Helemaal niet betrokken geweest met de zwangerschap, liet altijd blijken dat het niet welkom was, en dan weer wel en dan weer niet etc etc. Niet bij de bevalling geweest, nooit een luier verschoont of een fles gegeven. Werd boos als ze s'nachts huilden en kreeg continue de volle laag. Was het zat. Medisch gezien kon en mocht ik de laatste jaren niet werken. Stap was moeilijk want was financiël afhankelijk. Toch de stap gemaakt. In de bijstand terecht gekomen, snel een huisje weten te krijgen. En nu spijt? Zeker niet. Vrolijke lieve meisje voor me zelf en hoef haar niet te delen want hij kijkt niet naar haar om en vraagt nooit naar haar. Ben ik boos? Ja ontzettend. Dit is wat ik nooit had gewild voor mn dochtertje. Hoopte dat hij zou bijdraaien als ze geboren was. Maar helaas. Was ik maar eerder gegaan. Kunnen niet meer terug en achterom kijken. Wel vooruit en gaan er het mooiste van maken. Wens je heel veel sterkte ❤

Sterke mama!! Het is ook zeker mogelijk om het alleen te doen. Wel eng, maar eigenlijk doen mama's toch al vaak bijna alles. Dat zijn lastige dagen zo hè. Het vreet energie. Ik merk uit je verhaal ook enige twijfel of je wel samen wilt blijven. Ik denk dat we diep van binnen wel weten wat we willen.. er naar handelen is misschien nog een stap te ver

Precies hoe ik het ook zou omschrijven!! Diep van binnen weet je precies wat je moet doen maar de grote wereld is zo eng en lastig op dit moment en om dit helemaal alleen te doen is nog enger!

Het ligt op het puntje van mijn tong om het te zeggen tegen hem. Toch vind ik het ontzettend moeilijk! Wetende dat er geen weg is terug als ik het heb gezegd

Ik heb de stap genomen al tijdens mn zwangerschap, beste keus die ik had kunnen maken