Uitelkaar met een baby

Wij zijn sinds vandaag officieel uit elkaar. Dan komen de excuses, de lieve woorden. Maakt het allemaal niet makkelijk. Ik voel me soort van opgelucht maar pijn doet het ook.

Heftig meis.. ja dat is altijd achteraf inderdaad.. dan gaan ze je inpalmen en “trap” je er weer in. Tenminste, zo ging t bij mij een aantal keer totdat ik er echt klaar mee was

Ja ik ben er helaas bekend mee. Mn exen deden dat ook altijd dus ik weet wat ik kan verwachten nu… moeilijk wel… hoe gaat t bij jou?

wauw! 🙌🏽🙌🏽 sterke mama

Ik kan er niet over meepraten vanuit mijn relatie. Maar een collega van mij heeft haar relatie verbroken toen hun kleintje "vrij jong" was. Wat is jong he..... ik merk echt aan alle 3 dat ze echt gelukkig zijn nu. Het heeft tijd gekost en ik zie het alleen vanaf de zijlijn natuurlijk. Maar ze zorgen beiden voor hun kleine en dat gaat heel goed. Ze zaten, tijdens hun relatie, beiden niet lekker in hun vel. En de kleine voelt dat. Nu zij de keuze hebben gemaakt gaat het prima tussen hun en de omgang met hun kleine ook! De ouders van mijn man zijn 5 jaar geleden uit elkaar gegaan. En hij heeft het er echt moeilijk mee gehad. Dus welke leeftijd het ook is... ik denk dat het heel belangrijk is als je voor jezelf kiest! Als jij lekkerder in je vel zit daardoor, veert de kleine daar in mee. Heel veel succes! Met welke keuze je ook maakt🍀

Ja t is zeker moeilijk! Hopelijk voel je je snel beter en kan je je lekker focussen op je kleine🥰. Wij zijn nu een jaar uit elkaar en waar ik voornamelijk moeite mee heb is grenzen bewaren.. tot waar laat je het toe en hoeveel contact behoud je. Ik merk dat hij enorm veel contact zoekt als t “goed” gaat tussen ons en wanneer t niet lekker loopt nou dan lijkt t wel oorlog

Jeetje mama's wat lijkt dat mij zwaar om in jullie schoenen te staan. Veel heel kracht toegewenst!❤️

Het blijft verdrietig. Ik heb het nog niet gezegd, maar denk er veel aan. Ik merk dat ik ook niet in de buurt van hem wil zijn op dit moment. Hebben jullie duidelijke afspraken gemaakt? Woont hij op dit moment ergens anders? Lijkt me ook veel geregel op praktisch gebied.

Hij woont nog hier maar is van plan weg te gaan. Hij zal nog mee betalen aan huur tot ik en andere woning heb of ik moet terug naar mn moeder… het is heel veel geregel ook qua werk. Ik werk avond diensten en dan is t handig als je een partner thuis heb zitten bijv..

Wij zijn uitelkaar en toch nog samen... lang verhaal kort ruim 3 jaar samen, 2 kindjes in deze tijd gekregen heel veel gebeurt. Tropenjaren. Zo veel ruzie en niet meer gelukkig samen, maar de liefde zit er nog wel, ver weg.. ik heb eind maart uitgesproken dat er voor mij 2 opties waren of uitelkaar of apart gaan wonen en vandaar uit onderzoeken wat er nog is en weer werken aan de relatie (dit had mijn voorkeur) huis verkocht, allebei gelukkig snel een eigen appartement gevonden waar we nu wonen van elkaar, en wat is dit fijn! We zijn elkaar weer aan het terugvinden, doen leuke dingen als gezin en hebben tijd los van elkaar. En de kindjes hebben weer rust en harmonie. Veel mensen vinden er wat van, want je "hoort" als gezin samen te wonen... wij bepalen ons pad en dit lijkt voor ons het juiste pad voor nu en dit in onze manier van knokken voor elkaar en onze kids en de toekomst zien we dan wel weer hoe we het wonen regelen;))

Dit had ik ook, ben op t gegeven moment terug gegaan naar mn moeder omdat hij constant dreigde mij uit huis te zetten

Hier ook ... precies 2 totaal andere mensen

🙋‍♀️🙋‍♀️ Fijn om te lezen dat we niet alleen zijn❤. Ik sta op het punt om te verhuizen, moet nog getekend worden en de overdracht... De papa weet het nog niet (kan heel explosief/onvoorspelbaar reageren..), maar we weten allebei dat samen in één huis niet goed is voor onze kleine man. Vind het een heel moeilijk besluit, maar denk dat we allemaal zo meer rust krijgen. Onze zoon is nu 10mnd, en gaat de sfeer steeds bewuster mee krijgen. En dat vind ik het ergst 😔 wil dat hij gezonde relaties ziet, een gezellige thuissituatie... Stay strong mama's ❤ we doen allemaal wat ons het beste lijkt voor de toekomst van onze kleine.

Wat een dapper besluit. Helemaal om dit zo op eigen houtje te doen. Ik herken veel aan je verhaal. Inmiddels zit ik ook te denken om eerst alles rond te hebben en dat de knoop door te hakken.. aan de ene kant vind ik het lullig voor hem, maar aan de andere kant weet ik niet hoe hij gaat reageren. Uit zelfbescherming kies ik denk ik de makkelijkste weg voor mezelf.

Hoe gaat het inmiddels met jullie?

Klinkt heel stom, maar waar begin je? Welke eerste stappen heb je gezet? Op zoek naar een woning is ook niet makkelijk op dit moment

Het hoge woord is er uit. Ik werd totaal niet serieus genomen.. hij wilde niet met mij erover praten op dit moment en liep weg. Ik kreeg het met moeite uit mijn mond. Ik heb gezegd dat ik grote twijfels heb over onze relatie. Waarop hij vroeg, wanneer ik dit ineens had besloten. Het ging toch goed.. lees: hele dag elkaar genegeerd en scheve blikken geven. Irritatie liep hoog op dit weekend. Dat hij mij niet serieus neemt zegt eigenlijk al weer genoeg.

Komt zo bekend voor. Wij zijn nu een week verder maar meneer is enorm lief, nooit boos, altijd begripvol? Wat is er gebeurt. Waarom altijd wanneer het over is. “Ik wist niet dat t je zo hoog zat” ohnee? Dus de keren dat ik zei dat ik twijfelde en ongelukkig was, hebben je geen besef gegeven. Hou op met me 😭🤣

Hoe is het verder nu met jou? Sorry ik lul er zo overheen met mn eigen verhaal!

Jullie wonen nog samen toch? Lijkt me heel vermoeiend. Hij weet ook niet half hoe erg ik het meen. Direct in de vechtstand, zoals ik had verwacht. Morgen avond komt de relatietherapeut, ik wilde het niet dan aangeven maar hem netjes een op een zeggen. Krijg ik dit.