Zindelijkheid en een sterke eigen wil

Vooral op zoek naar herkenning. Tips zijn ook altijd welkom. Onze dochter van bijna 3 jaar is sinds een maand ongeveer overdag zindelijk, met af en toe natuurlijk nog wel een pipi ongelukje. Omwille van haar sterke eigen wil, laten we het initiatief zo veel mogelijk bij haar. 's morgens als ze opstaat vragen we haar of ze pipi moet doen. Is het antwoord nee, dan zeggen we 'ok, wel op tijd zeggen als je pipi moet doen, want de broek moet droog blijven he'. Als we vertrekken van of naar huis net hetzelfde. Tussendoor houden wij ons in en vragen wij het niet meer. We deden dit eerder wel, maar we merken dat zij dit heel vervelend vond. Meestal gaat dit goed. Gebeurt er toch een ongelukje dan maken we haar zonder veel aandacht proper en vragen we haar om nog naar toilet te gaan. Extra dingen zoals een verhaaltje lezen op toilet kunnen dan niet omdat 'we nu moeten poetsen'. We willen hier zo weinig mogelijk aandacht aan geven, omdat we gemerkt hebben dat ze het anders veel te leuk vindt zo een ongelukje, ze lachte er dan ook mee. 's Morgens drama om haar pamper uit te doen en een onderbroek aan te doen. Zoals eerder gezegd, moet ze van ons niet op het potje als ze niet wil. We willen wel dat de pamper enkel aan is om te slapen en die moet dus uit voor ze naar beneden gaat. Al een paar keer 3x nachten achter elkaar droog, ook de middagdut droog. Dus we probeerden de nachten en middagdut zonder pamper. Ineens het drama van 's morgens dan ook opgelost, dachten we... Een paar droge nachten gehad. Gisteren en vandaag toch het bed nat 's morgens. Ik zeg haar dan 'oei, een ongelukje, niet erg, dat kan gebeuren, kom we gaan onder de douche'. Groot drama, want ze wil niet onder de douche, ze zegt dan dat het geen pipi is. Ik wil niet dat ze met haar natte pyjama gaat rondlopen, dus met heel veel moeite en het nodige geschreeuw en tegengestribbel toch gewassen. Samengevat gaat het overdag dus wel goed, maar de ochtend is één groot drama en ik vind het heel jammer om de dag zo te moeten starten. Zij is boos , ik ben boos. Ik voel me daarna ook heel schuldig dat ik boos werd, ik wil dit niet. Ik heb het dan ook moeilijk om dit gewoon los te laten en zoals haar gewoon ineens de klik te maken om weer vrolijk te zijn en te doen alsof er niets gebeurd is. Ik hoop dan maar dat het niet alleen bij ons zo is en ik zou heel graag een manier willen vinden om hier anders mee om te gaan. Ik heb soms het gevoel dat ze nooit luistert en ik voel me dan heel machteloos en radeloos.