Advies / baby huilt alleen maar op de opvang

Ik werk zelf op de opvang en schrik er van dat jullie nu pas wat horen! In het begin heb je een wenperiode, maar als er na 3 weken geen verbetering in zit, zou ik meteen de ouders aanhaken. Ook zou ik bij elke overdracht hierover eerlijk zijn en niet het nieuws bewaren tot een 10 minuten gesprek, maar misschien ben ik daar dan gewoon anders in. Mijn kleine doet het hartstikke goed dus kan je geen advies geven als moeder, maar ik denk dat het wel goed is dat ze nu hulp inschakelen. Wellicht zijn er ook dingen die jij thuis kan doen om de situatie zoals deze op de opvang is na te bootsen. Helaas is het zo dat er meestal geen tijd is om de kindjes in slaap te wiegen en hebben ze ook weinig tijd om één op één met alle kinderen te spelen. Dit hebben sommige kinderen wel nodig om te hechten aan een leidster. Ik kan vanuit hier niet opmaken waarom jouw kleintje zo overstuur is op de opvang maar ben blij om te horen dat ze er nu werk van maken! Ik zou ook echt vertrouwen op de pedagogisch coach en wat deze te melden heeft. Mijn ervaring is dat je hier alleen maar beter van kan worden. Accepteer ook dat Olivia zich op de opvang heel anders kan gedragen dan thuis. Het is tenslotte een hele andere omgeving met hele andere mensen en situaties.

Misschien simpel gedacht maar kan ze geen last hebben van verlatingsangst? Ik wieg mijn zoontje ook nog in slaap en er zijn dagen bij dat hij eventjes alleen kan spelen maar ook sons niet. Zo sneu voor jullie meisje, hoop dat het gauw beter gaat

Hallo, Onze Olivia is 4 juli 10 maanden 🤭 Onze dochter is altijd wel vrij zelfstandig geweest en niet zo n grote knuffelaar en wilt dus ook niet gewiegd worden; MAAR We hebben ook net een pittige periode achter de rug gehad waar ze 1,5 maand echt heel veel weende op KDV. Dit viel samen met wat verlatingsangst (hadden we thuis wel gemerkt) en ze moest snel met iets nieuws entertaind worden; kon heel snel haar spelletje beu zijn en beginnen jammeren. 1 verzorgster had hier minder begrip voor en gaf me het gevoel dat we vreselijkste kind van de kribbe hadden en me ook succes wenste voor bv het weekend met haar ; ik vond het verschrikkelijk 🫣; andere verzorgsters stelde me gerust dat het een fase was en het wel ging beteren. Sinds 2 weken kan onze dochter goed rond bewegen (al rollend) en ook flink zitten en sindsdien is het echt een groot keerpunt! Ze is nu echt een hele brave goedlachse baby, ook op kdv! Ik ben enorm opgelucht. De conclusie is dus dat het grotendeels frustratie was omdat ze niet kon doen wat ze wou (ze heeft wel echt eigen willetje). Mogelijks heeft jullie dochter ook last van deze combinatie (verlatingsangst en frustratie)? We merkten ook wel dat ze toen soms voor iets flauwe kon jammeren en doen. De papa ging hier niet snel op in (als we het even negeerde dan begon ze uiteindelijk zelf met speelgoedje te spelen; van zodra ze ons terug zag jammerde ze) - mogelijks kunnen jullie dit ook proberen? Let op is verschil met laten huilen. En Ik vond dit wel heel moeilijk om er niet op in te gaan 🙈 Slapen blijft hier wel nog een moeilijke; is drama op kdv (terwijl wij thuis absoluut geen last hebben en ze hier zonder jammeren 3dutjes doet ) - er zijn enorm veel prikkels en ze wilt niets missen op kdv; deze week doet ze maar 1 dut bv. Maar vermits het haar humeur niet teveel beïnvloedt, leg ik me er wat bij neer 🤷🏼‍♀️ Niet veel tips helaas maar vooral heel veel begrip en herkenning! Ik hoop dat jullie tot een oplossing komen ; evt wat kortere dagen kdv - veel met andere kinderen van laten omgaan op andere dagen, mss kunnen jullie eens dagje bijwonen, … maar weet dus dat het ook gewoon een fase kan zijn, mama!

Ik lees de reacties en wat ik nog kan bedenken is dat niet elk kind volgens de (westerse) norm zelfstandig in slaap valt of zelfstandig speelt. We zien dit al snel als afwijking heb ik gemerkt maar het kan gewoon een variatie op het normale zijn (tenzij je als ouder iets vermoed natuurlijk want dan moet je dat zeker uitsluiten of uitzoeken). Ons kind kan ook nog niet zelfstandig in slaap vallen maar doet het hier en daar wel soms al. Pushen of meer verwachten levert alleen maar onrust en frustratie op van beide partijen. Zodra opvang of een andere partij erbij komt wordt dat idd wat lastiger want daar is minder ruimte om 1 op 1 begeleiding te geven. Hier lopen wij nu ook tegenaan. Het zou kunnen betekenen dat ik hierdoor voor nu tijdelijk stop met werken (kan uiteraard ook niet iedereen en we zijn dankbaar voor onze situatie) maar als ons zoontje dat nodig heeft, dan moet ik dat doen. Wat ik ermee wil zeggen is: niet twijfelen aan jezelf. Je faalt niet. Volg je kindje en zoek eventueel een opvang die daar beter bij aansluit zoals een gastouder, als dat mogelijk is. Hier ook nog steeds zoekende dus heb niet de gouden tip voor je. Succes.

Wat ontzettend vervelend voor je om dat zo te horen... Ik merkte bij mijn zoontje (nu 9mnd) dat hij echt nog niet klaar was voor kdv (met 5mnd(. Ik had hem wel ingeschreven maar heb hem eraf gehaald en ben rond gaan kijken naar een rustig gastgezin. Daar is net wat meer aandacht (bij degene waar ik zit) en ook merk ik dat er ruimte is om op wat voor n manier dan ook te helpen met in slaap komen. Ze heeft er altijd eentje in de draagzak en zoekt naar mogelijkheden. Erg fijn om daarin 1 persoon te hebben die je vertrouwt en waar je kindje ook aan kan wennen... Zal niet voor iedereen werken dus het is even uitvinden maar misschien is er ook wel een fijn gastgezin in de buurt:-)

Och wat lastig en vervelend! Echt niet leuk om dat in een 10 minuten gesprek te horen. Snap dat je moederhart breekt als ze daar zoveel huilt. Onze zoon huilt niet op de opvang, hij vindt het er geweldig interessant. Maar wat bij ons wel het geval is, is dat hij heel slecht slaapt op de opvang. Zodra hij zijn bed daar ziet begint hij al tegen te stribbelen, terwijl dit thuis echt niet zo is (uitzonderingen daargelaten). Op de dagen dat een van ons met hem thuis is en we tijd hebben, steken we er ook tijd in om hem goed te laten slapen. Blijven even bij zijn bedje zitten, over zijn hoofdje aaien etc. Op de opvang hebben ze die tijd gewoonweg niet, wat ik ook begrijp. En hij wil alles zien en meemaken daar dus geeft zich niet aan de slaap over. Dit vind ik ook wel lastig.. maar omdat hij wel gewoon vrolijk is, goed eet, goed drinkt, speelt etc. laten we het maar zo. Hij gaat 1 dag in de week en dan hebben we zoiets van ach dan maar 1 dag minder goed slapen. En ja, denk dat heel veel kindjes sowieso nog geholpen moeten worden bij het slapen. Het zijn baby's, ze zoeken nabijheid. Dat lijkt me echt niet abnormaal. Het ene kindje is het andere ook niet. Net wat hier al gezegd wordt zal het voor jullie kleine heel anders zijn dan thuis. Allerlei indrukken en prikkels. Op zich dan ook heel logisch dat ze zich ook anders kan gedragen. Maar snap heel goed dat je uiteraard niet wilt dat ze steeds huilt. Een pedagogische coach eens mee laten kijken zal vast nooit kwaad kunnen, dus dat kan altijd. En misschien is voor haar een kinderopvang uiteindelijk geen goede match en is zij meer gebaat bij een gastouder? Veel succes, hopelijk gaat het binnenkort toch beter! 🙏

Hoi mama, ik herken jouw verhaal heel erg van wat we met onze oudste hebben meegemaakt. Hij kon ook maar niet aarden op de creche. Huilde veel, vond het alleen fijn als de andere kindjes op bed lagen en op andere tijden zat hij in een stoeltje met knuffel en speen de tijd uit te zitten. Ik was echt heel erg boos en verdrietig toen ik er na een paar maanden achter kwam dat hij dus zo de tijd doorbracht 2x per week een hele dag. Wij zijn geswitcht van kinderdagverblijf en hij heeft het, na even een paar weekjes wennen, echt enorm naar zijn zin. Ik wil niet direct zeggen dat de organisatie waar je nu zit slecht is, maar er zit echt veel verschil tussen. Dat kon ik me eerst niet goed voorstellen, maar al in gesprekken met de leidsters, merk je hoeveel moeite ze ‘willen’ doen voor ‘moeilijke’ kindjes (in hun ogen). Ons zoontje heeft nu geen extra aandacht meer nodig, maar in de opstart/hechtingsfase net even wat meer knuffelen en nabijheid. De eerste creche bood dat totaal niet, de creche waar hij (en nu ook zijn broertje) heen gaat wel. Beiden vermaken zich nu goed (naast de normale baby moeilijkheden ;)) overweeg dus een wissel als dat mogelijk is…

Lieve mama's heel erg bedankt voor deze fijne berichtjes! Ik ben inmiddels andere kinderopvangs gaan contacten en mag er volgende week vrijdag bij 2 gaan kijken! Daarnaast heb ik een osteopaat gecontact, met coach waar ik 17 juli naartoe ga om even wat dingen uit te sluiten. Misschien kunnen zij eventuele stress of spanningen bij mijn dochter weghalen. Ook heb ik aangegeven bij de huidige opvang dat ik graag een pedagogische coach inschakel, die gewoon eens meekijkt op de opvang. Wetende dat ze er dinsdag weer heen gaat, krijg ik al een knoop van in m'n maag! Ik hoop dat de situatie snel beter wordt voor Olivia, of bij de huidige opvang of bij een nieuwe! 😊

Hoe verliep het verder? Hopelijk kon je dochtertje haar draai vinden? Wij hebben momenteel hetzelfde. Dochtertje 9 maanden ben ik vandaag om 11u gaan halen omdat ze het niet meer zagen zitten. Ze zat al de hele voormiddag te krijsen… ik ken haar zo helemaal niet

Ooooh wat lastig! Hier ook gehad bij de gastouder.... herkende ons kindje daar ook helemaal niet in maar blijkbaar huilde hij daar alleen maar. Gastouder gaf aan dat ze het niet meer zag zitten met hem dus zijn overgegaan naar een andere gastouder en dat gaat super goed. Denk dat hij gewoon niet helemaal op zijn plek was daar... en zij gooide hem te pas en te onpas in bed terwijl hij juist weinig slaap nodig heeft. Houden ze wel jullie ritme aan?