Bang voor ziekte

ik lig momenteel wakker omdat wij een ziek kind hebben. Hij is benauwd en slaapt in z'n eigen kamer, omdat hij bij ons niet kan slapen. Lig met m'n oren gespitst en een knoop in m'n buik. Onze zoon gaat al vanaf 10 weken naar de gastouder en hij is regelmatig ziek. Ik ben van mening dat ze dit nodig hebben om weerstand op te bouwen. Het is super rot om je kind ziek te zien, zeker als ze benauwd oid zijn, maar als ze geen weerstand opbouwen, zijn ze later misschien zieker dan nodig. Zo kijk ik er tegen 😊

Kinderen bouwen weerstand op door infecties te doorlopen. Als je kindje ze bij een opvang niet krijgen dan wel de peuterspeelzaal of kleuterschool of familie feestjes of een ballenbak van een speelhal bij jou in de hoek. Ergens gaat dit komen. De frequentie op de opvang lig idd wel wat hoger maar voorkomen kun je niet. Rs virus is een virus dat bijna iedereen krijgt in de eerste drie jaar het overgrote deel doorlopt dit als een normaal verkoudheidsvirus maar enkele kinderen worden er ernstig ziek van. Dit kun je vantevoren niet inschatten. Maar dat geldt voor alle infecties. Als je met een angst loopt wat jou belemmerd in je functioneren dan lijkt het me wijs om contact te zoeken met de huisarts en hiervoor een therapeut te zien. Ik ken iemand die dit had met angst voor overgeven (zichzelf en anderen) en die persoon heeft daar hulp bij gehad.

Wat super vervelend, dan lig je inderdaad met een zwaar gevoel in bed :(. Hopelijk is hij snel weer beter. Je ziet op social media zoveel horrorverhalen voorbij komen.. Het gaat ook zo erg rond nu voor m’n gevoel.. Ik ben bijna 20 weken in verwachting en word iedere keer ziek van m’n vriend en dan wordt mn zoontje ook weer ziek.. nu ben ik zelf ook mega benauwd en begint mn zoontje ook weer 😅..

Het is niet dat het me belemmert in m’n functioneren maar ik ben extra voorzichtig met mensen die ziek zijn en bij m’n kind in de buurt komen.. Het is ook niet dat ik m’n kind verder binnen hou van bijvoorbeeld ballorig of zwemmen of andere activiteiten alleen is het verschil dat ik er dan zelf bij ben en bij de opvang niet 😋 extra bezorgde moeder

Voorzichtigheid is nooit verkeerd alleen gaat je dat niet helpen bij het voorkomen van een infectie. In principe kun je het overal oplopen, zelfs in de supermarkt. Leuk is anders. Mijn zoontje neemt alles mee van de opvang, wordt ziek en reageert op een ‘normale’ manier met z’n immuunsysteem. Z’n moeder daarentegen krijgt ook alles van hem maar heeft niet zo’n goed immuunsysteem waardoor ik dus wekenlang bezig ben terwijl anderen alweer hersteld zijn. Ik heb overwogen om hem van de opvang af te halen maar levert weinig op want ergens gaan ze dit doorlopen, vroeg of laat. Het opkopen van een infectie hoef je niet ‘zelf bij te zijn’ aangezien het niet zichtbaar is natuurlijk en als je kindje ziek is na de incubatietijd (ong 3dgn voor een griep of verkoudheid) blijft je kind thuis bij jou dus dan je er zelf bij. Heb je iets in het verleden meegemaakt in je omgeving of bij jezelf?

Oh ik heb precies wat jij hebt. Voor mijn gevoel ben ik echt al een jaar constant ziek. Zo irritant!

Ik snap wat je bedoelt. Nee niet iets ergs.. Hij was 5 weken te vroeg maar dat is ook extreme vroeggeboorte oid maar daardoor ben ik voorzichtig geworden in het begin en dat is eigenlijk zo gebleven..

Begrijp goed dat zo’n vroeggeboorte erin hakt en kan me voorstellen dat je (zeker in t begin maar dit ebt vast ook door) erg voorzichtig bent met alles, aangezien anderen om je heen dit vaak (is mijn ervaring) niet zijn. Hoe reageert jouw kindje op een infectie tot nu toe? Zijn er nog restverschijnselen? Moet je nog rekening houden met dingen? Ik denk ook dat het een balans vinden is tussen je ervaringen tot nu toe (vroeggeboorte en al het heftige/ vertrouwen wat geschaad wordt/ onzekerheden wat daarbij komt kijken) en toch deelnemen aan de enigszins normale dingen. Maar daar komt nog bij dat je eigen instinct ook erg belangrijk is. Voel gewoon ook wat voor jou het beste werkt. En misschien is dit over een halfjaar alweer anders voor je. Want als je het idee hebt iets ‘te moeten’ omdat dit de norm zou zijn (zoals we hier met z’n allen al hebben gezegd over ‘doorheen moeten’) en je hier zelf nog niet klaar voor bent, heb jij vervolgens een hoop stress en dat is ook zonde. Misschien stapje voor stapje? Hebben ze iets van nazorg vanuit t ziekenhuis hiervoor? Of een keer een goed gesprek met iemand die ook vroeggeboorte heeft meegemaakt.

Misschien kan mijn ervaring je helpen, als ik je verdere reacties hier zo lees. Wij hebben een heftig eerste levensjaar van ons zoontje achter de rug. 10 weken te vroeg geboren, bijna 2 maanden op de neonatologie gelegen (waaronder enkele weken NICU) en vlak na zijn thuiskomt nog een ziekenhuisopname door RSV, met opnieuw alle toeters en bellen (sonde, zuurstof …). Wij hadden zo ons best gedaan hem te beschermen, toch kreeg hij die RSV. Ik ben die periode wel wat doorgeslagen qua oplettendheid en angst voor ziektes. Zo erg dat ik mezelf meer gek maakte dan nodig was en ik ging mezelf isoleren. Stapje voor stapje heb ik me daarover gezet. Toen het lente werd, heb ik weer het contact met andere mensen opgebouwd. Ja, hij werd weleens ziek, maar het gaf me vertrouwen dat hij eruit kwam zonder ziekenhuisopname. Zo groeide het vertrouwen en durfde ik hem steeds meer blootstellen aan de buitenwereld. Toen hij een jaar werd, ging ik terug werken en moest hij naar het kdv. Dat vond ik vreselijk spannend. Die eerste twee maanden was hij vaker ziek thuis dan dat hij in het kdv was. Nadien verbeterde dat en nu gaat het erg goed. Zelfs deze winterperiode is hij best goed doorgekomen (al heeft hij op dit moment buikgriep en een oorontsteking, maar hij is de maanden hiervoor oké geweest). Kortom, ik snap je angst en waar die vandaan komt, maar zet telkens een stapje vooruit en probeer vertrouwen te hebben. Je zoontje kan virussen en infecties echt wel aan, ook al is het niet leuk. Hij moet er vroeg of laat wel door. Als je angst te groot is, zou ik eens met iemand gaan praten (bv. huisarts). Misschien kan die je advies geven of doorverwijzen.