Dé tip...

Fijn, ik dacht ook even een andere visie opperen 😄 Ik was zeker de eerste maanden best onzeker door het "niet laten huilen" advies dat veel moeders (oa op dit forum) geven. Dacht dat ik een slechte moeder was als ik haar (even) liet huilen. Terwijl de slaapjes alleen maar slechter en slechter gingen. Nu hebben we een super slaper. Waar je ook bent, je legt haar neer, loopt weg en ze slaapt 😀

Wat een fijne tip dit boek, bedankt! Hetgeen je aanhaalt uit het boek, daar sta ik ook helema achter. Vind het wel een uitdaging om dat steeds te doen, en tegelijk ook zelf aan voldoende rust te komen. Ik vroeg me af, omdat je ook bij je kindje blijft tijdens het in slaap vallen, wat jullie slaapritueel is? Dacht wie weet kan ik er iets uithalen. Ik voed ons kindje regelmatig terug in slaap. Mooi dat het kan, maar soms ook heel vermoeiend, vooral 's nachts. Ze wordt nog een aantal keer wakker. Slaapt je kindje bij jullie in de kamer of op eigen kamer? Ledikant of vloerbed? En wat doe je tijdens het 's nachts wakker worden? Ben heel benieuwd! Liefs

Ik begrijp je volkomen. Ik ben dan gezegend met kinderen die sowieso goed slapen, maar ik sta ook echt niet voor elk huiltje naast hun bed. Ze gingen bij mij na 3 maanden allebei naar hun eigen kamer, want we hielden elkaar alleen maar wakker. In tegenstelling tot alle (goedbedoelde) theorieën laat ik mijn kinderen wel eens huilen. Maar ze slapen fantastisch, zijn altijd vrolijk, hebben geen last van slaapregressies oid. Dus mijn kinderen heb vast later enorme trauma's en verlatingsangst en gebrek aan zelfvertrouwen als ik alle opvoedtheorieën moet geloven.. maar zijn wel uitgerust en hebben vrolijke uitgeslapen ouders 😂🤭

Ik denk ook echt dat dit enorm verschilt per kind. Ik ken iemand waarvan haar kindjes echt in no time slapen en dat is hier echt totaal het tegenovergestelde wat betreft laten huilen. En we staan ook niet bij elk huiltje naast z’n bed. Ik vind t wel verhelderend om te zien hoe verschillend het hier op het forum is en hoe iedereen dit aanpakt.

Aan het laten huilen wil ik nog wel iets toevoegen. Er is huilen en huilen. Bij ons begint het met zeuren en dan lukt het haar zelf om in slaap te komen. Maar dikke tranen en naar adem happen zo bang van de nachtmerrie. Dan laat ik haar echt niet liggen. Ik zag ook toen wij niet meer sliepen overal tips van laten huilen. Hier werkt dat niet. Hier werkte juist meer aandacht overdag en voor het slapen de dag doornemen en een boekje over slapen. En daarom zijn er zoveel hulpboeken. Dit was onze hulplijn: https://pin.it/7sSX8ZW8u

Mijn dochter krijst soms echt uit volle borst als ik weg loop. Maar dan nog is het meestal binnen een minuut stil, ik sta dan gewoon even op de gang te luisteren hoe het zich ontwikkelt. @ts misschien gewoon eens een kans geven? Zoals aangegeven werkt het bij het ene kind top, en bij de ander niet. Ik vind het overigens echt knap van alle ouders die (nog steeds) bij elk slaapje blijven wachten! Dat brak mij zo ontzettend op!

Erbij blijven als ze brult werkt hier ook echt niet. Dan blijft ze huilen dat je haar eruit moet pakken. En als je dat niet doet vind ik dat zielig omdat je haar eigenlijk negeert. Dus zijn de opties eruit halen of weglopen. En dat is per keer verschillend. En nu heeft ze een sprongetje dus slaapt ze overdag bijna niet en snachts ook wakker.. en wij dus ook..

Wat bij ons helpt is haar een flesje water geven. Eerder was het echt heel hard huilen en bleef ik er soms een uur bij totdat ze sliep. Dit deed ik natuurlijk met alle liefde maar het brak mij wel op. Nu geef ik haar een flesje drinken en zeg ik tegen haar dat ik na een kwartiertje haar kom instoppen. Ze vindt het goed! Ze gaat met haar knuffeltjes spelen, zwaait mij uit en na een kwartiertje kan ik haar instoppen en gaat ze rustig slapen. Ik had nooit gedacht dat het ook zo kon. Olivia gaat veel rustiger slapen en mij breekt het veel minder op aangezien ik maar heel eventjes bij haar terug hoef te komen. Misschien dat zoiets bij jou ook werkt?