Ervaringen tweede kind? ♥️

Hey! Ik begrijp dat je twijfelt, hebben wij ook gedaan en nu geen moment spijt! Ik ga niet zeggen dat het rozengeur en manenschijn is geweest want het was enorm zwaar de eerste maanden, maar je went er aan en past je geleidelijk aan. Nu 1,5 jaar verder en de liefde tussen de 2 is onbeschrijfelijk! Mijn dochter is 3,5 en zorgt super goed voor haar broertje, in het begin veel jaloers geweest maar dat is dan ook weer normaal.. nu af en toe ook eens ruzie en dat hoort er ook bij. Het is een groeiproces voor de kinderen en voor de ouders, maar de liefde die er uit voortkomt is onbetaalbaar:)

Hier kwam de jongste toen de oudste 21 maanden was. Het was zeker pittig op sommige momenten, zoals je aandacht verdelen tijdens voedingsmomenten maar ook tijdens huilmomenten. Ik vond voor de huilmomenten de draagzak echt ideaal! Zou het nooit anders willen, ookal zijn die momenten ook echt wel moeilijk. Wij hebben ook geen enorm netwerk. Mijn kinderen zijn 24/7 bij me zelfs op mijn werk 😂.

Onze tweede kwam een maand voor de oudste 3 werd (07/10/2022 & 04/11/2019) Er zijn zeker pittige momenten geweest, maar vooral omdat de oudste er duidelijk aan moest wennen dat ze haar aandacht moest delen. Wat ik heel fijn vind aan het leeftijdsverschil is dat ik goed kan communiceren met de oudste en haar kan uitleggen waarom dingen soms zo gaan. Andersom kan zij mij goed vertellen en uitleggen wanneer ze bijvoorbeeld verdrietig is en waarom. Ook is ze natuurlijk al een stuk zelfstandiger en was ze zo goed als zindelijk toen haar zusje geboren werd. Hoewel ze wel een paar maandjes weer expres in haar luier ging poepen om aandacht te trekken. Maar zodra de kleinste mee ging naar het kdv was dit voorbij en was ze volledig zindelijk. Wel hebben wij de mazzel met 2 ontzettend makkelijke en goedslapende dochters, dat scheelt natuurlijk wel! En verder.. tja, alles is een fase 😉

Het is zeker pittig de eerste tijd en nog steeds bij vlagen, ze zijn nu 3,5 en 1,5 jaar maar zoals hierboven al gezegd wordt, het is het waard..♡

Hey! we zitten in een zelfde situatie. Ik ben (op een paar maanden na) even oud en ons zoontje is nu ook 1,5 jaar. Ik denk ook vaak aan een tweede ivm m’n leeftijd en omdat ik vroeger altijd voor ogen had twee kinderen te krijgen. Ik heb zelf een broer waar ik een prima band mee heb. We wonen 1,5 uur bij elkaar vandaan, dat is wel jammer. Als ik ons mannetje dan zo zie en hoe zeer hij van contact met andere kindjes en volwassenen houdt, dan wens ik me voor hem een broertje of zusje. Ik zou me een leven zonder mijn broer niet kunnen voorstellen. Mijn vriend is enig kind , zelfs maar met 1 ouder opgegroeid dus hij weet niet beter en geeft aan het ook niet te missen. Hij zou ook helemaal tevreden zijn als het bij ons zoontje zou blijven. Financieel zou het natuurlijk ook een stuk ruimer blijven met maar 1 kind. Om mijn wens uit te laten komen zou hij ook voor een tweede gaan. Maar ik twijfel al maanden en ik vraag me af of dit nog minder wordt of dat we er ondanks alle twijfel voor moeten gaan. Het lijkt me zo ontzettend pittig. Twee kinderen verzorgen, aandacht verdelen, met twee kinderen op pad zijn. Nog tijd voor je partner vrienden en familie vinden… Ik vond het eerste jaar met ons zoontje ontzettend pittig, als baby huilde en krijste ons zoontje urenlang , sowieso is het nog steeds een kindje wat snel miept en jammert, terwijl hij ook heel lief vrolijk en grappig kan zijn. Op die momenten denk ik dan eerlijk gezegd: een tweede ?? No way .. Ik wist dat het ouderschap niet makkelijk zou zijn maar hoe moeilijk het daadwerkelijk is, daar kun je je niet op voorbereiden. Desalniettemin ben ik zó blij dat we hem hebben, dat we hem mogen zien opgroeien, mogen genieten van alle stapjes en lachjes. Verliefd op mijn kind was ik meteen en die liefde is zo sterk dat ik me niet kan voorstellen dat dit gevoel en het trotse gevoel ooit zal afnemen. Het lijkt me bijzonder om mijn liefde aan nog een kindje te mogen geven maar hoezo twijfel ik nog steeds? Hadden andere mama’s dit ook? Je wilt natuurlijk altijd de juiste beslissing nemen…

Hoi Mamavanmat en Mir I am A, wij hebben 2 zoons van net 4 en bijna 1,5. Er zit dus 2,5 jaar tussen. Ik zou niet anders willen, maar het is enorm zwaar geweest (reflux, moeilijke slaper) en nog steeds bij vlagen niet leuk (eet momenten gaan nog niet altijd goed, soms te weinig slaap en te moe). Voor mij overheersen wel de leuke momenten en het besef dat het steeds makkelijker zal worden. De oudste gaat nu sinds een week naar school waardoor ik meer tijd heb. Ook doet de jongste nu 1 dutje wat weer veel makkelijker is dan wanneer je echt 2 schema’s hebt die niet op elkaar aansluiten. Dat vond ik heel lastig, maar zijn allemaal situaties die over gaan. Wat voor altijd blijft is de liefde voor je kind en de liefde en lol die ze met elkaar hebben. Kortom: maand 0-4 is vreselijk, maand 5-12 is echt zwaar, maand 12-18 is bij vlagen pittig, maar echt steeds beter te doen. Ik zou ervoor gaan en go with the flow. Misschien krijg je een super makkelijk tweede kindje 🤞🏻🤞🏻 succes met de beslissing!

Ps: ook ik was 34 bij de geboorte van de eerste en 36 bij de geboorte van de tweede. 2,5 jaar ertussen vond ik echt ideaal omdat de oudste al kan lopen en praten en ook begrijpt dat hij soms even moet wachten… wij hebben dan wel een makkelijk eerste kind en de tweede wat ‘moeilijker’ maar ook leuker!

Ik was trouwens 32 toen ik de eerste kreeg en 35 toen de tweede kwam. Mn vriend is 5 jaar ouder.

Hoi! Wat leuk dat je aan een tweede denkt en aan de andere kant snap ik ook je bedenkingen. Ik heb 2 dochters die 1 jaar en 10 maanden schelen. Eerlijk? Ik vond het eerste jaar best heftig. Aandacht verdelen, in een ritme komen, jaloezie, etc. Maar ook dat is maar tijdelijk. M’n jongste is nu bijna 1,5 en m’n oudste 3, ik vind het geweldig! Ze vinden elkaar ontzettend leuk (er zijn ook zeker momenten van ruzie en geduw en getrek), we zitten in een goed ritme🙏 nadat we de eerste kregen, wist ik zeker dat ik een tweede wilde en we hebben nu de knoop doorgehakt om voor een derde te gaan. Hebben we wel even over getwijfeld, maar m’n hart heeft nog zo veel liefde te geven dat we het toch willen (ondanks dat het nog zwaarder gaat worden, van mij mag het eerste jaar fast forward😉). Succes met het maken van een beslissing!

Ik kan je vertellen dat het super leuk is om er twee te hebben of heel zwaar (beide is waar), maar waar het om gaat is luister naar je gevoel. Zegt die ja, dan gewoon gaan proberen. Ik was 39 en 41 toen ik m'n kindjes kreeg, waarbij ik 5x zwanger ben geweest.. dus hogere leeftijd brengt wel risico's helaas..

Ik heb dit ook.. Ik heb altijd geroepen dat ik twee kinderen wilde. En ik roep dit ook nog steeds. Maar ergens zit er bij mij ook een lichte twijfel. Ondanks dat wij een makkelijke hebben vond en vind ik het ook wel echt intens. Intens alsin zwaar maar ook intens veel liefde. We hebben nu zo lekker onze draai gevonden en we ondernemen zo veel. Ergens ben ik bang dat dit allemaal minder wordt bij een tweede. Ik wil mijn aandacht voor haar nu ook nog helemaal niet verdelen. Wij hebben wel altijd gezegd dat we er geen twee kort op elkaar hoeven maar zolang die twijfel er is gaan we er sowieso nog niet voor. Maar ergens krijg ik het helemaal benauwd van deze twijfel en lijkt het net of ik snel een beslissing moet nemen.

Bedankt voor al jullie mooie reacties op mijn topic mama’s 💋

Hoi, ik had precies hetzelfde toen onze oudste ongeveer 1,5 was, en toen ook zwanger geraakt. Onze dochters schelen 2j3m. Ik vond de overgang naar 2 kinderen heel zwaar achteraf. Met 1 kind ervaarde ik het totaal niet als zwaar echt nooit, maar met 2 vond ik het wel echt hard werken, vooral omdat onze jongste ook nog steeds niet consequent doorslaapt, nog steeds niet. Nu wordt het alweer stuk makkelijker en gaan ze ook echt wat aan elkaar hebben. Heel leuk om te zien, maar 1ste jaar was pittig vond ik.

Mijn zoontjes schelen 2 jaar en 7 maanden. De jongste is nu net anderhalf en die ander ruim 4. Ik vond de eerste 5 maanden heftig, omdat de jongste toen overdag hazenslaapjes deed. Het voelde of ik m’n oudste tekort deed. Vanaf dat de jongste overdag gewoon “normale” dutjes deed, vond ik het niet zo zwaar meer. De oudste entertaint de jongste echt heel leuk en ze spelen ook steeds meer samen. Nou moet ik erbij zeggen dat de oudste een super goede slaper is (altijd geweest) en jongste is vooral een vroege vogel maar slaapt verder meestal ook door (op sprong ellende of tandjes ellende na). Dus de nachten zijn dikke prima. En het zijn beiden hele blije kindjes, geen huilbaby’s geweest. Ik vond het leeftijds verschil ook wel heel fijn omdat de oudste zelf kon traplopen en bepaalde dingen gewoon al zelf kon, scheelde ook enorm!

Onze 2 kids schelen 22 mnd. Het zijn allebei niet al te beste slapers. Vorig jaar heb ik vrijwel niet geslapen. Omdat de een dan weer wakker was en dan werd de andere wel weer wakker. Ze wisselden elkaar af. Dat vond ik echt heel heftig. Daarnaast wist de oudste heel goed dat ik bv aan het geven was en ging ze lopen klieren. 2 kids is heel hard werken. Maar, ik ben heel blij dat ik het heb gedaan. Het zijn echt de beste vriendjes. De oudste is toen ze 2,5 werd beter gaan slapen. Dat scheelt een hoop. Ik ga nu een hoop speeltuintjes met ze af en een lol dat ze met elkaar hebben! Alles waard! Ik heb dezelfde discussie nu in mijn hoofd mbt een derde kindje….