Extreme eenkennigheid, tips gezocht

Hi, ons zoontje is niet per se eenkennig, maar heeft er ook regelmatig moeite mee als we uit beeld gaan. Bij ons lijkt het gewoon een fase. Het gaat namelijk steeds beter. Ik heb dus geen concrete tips, maar ik wilde je wel wijzen op een ander topic dat net is geopend: ineens extreme verlatingsangst. Wellicht komen hier goede tips voorbij.

Dank voor de tip! Ik zal dat topic even checken

Ik ben momenteel bezig met een studie die zich momenteel richt op dit vraagstuk. Vraag aan jou; wat gebeurd er wanneer je je zoontje weer ophaalt? Welk gedrag vertoont hij dan?

Mijn dochter was in het begin zo wanneer we op visite waren bij familie. Pff, ik keek er gewoon tegen op. Vervolgens ben ik echt een paar dagen bij ze gaan slapen of echt vaker dan normaal elkaar gezien. Toen werd het normaal voor haar, of ze is er overheen gegroeid geen idee eigenlijk welke het is. Maar ik ken het gevoel en weet dat het echt zwaar is

Hij komt dan gelijk naar mij toe, wil op mijn schoot of opgetild en gaat dan nasnikken.. Het huilen stopt gelijk als ik hem optil of hij bij me zit. Vervolgens wil hij wel een half uur op mij zitten, handje vasthouden ramen checkt hij steeds of ik het ben door omhoog te kijken

Sorry wat stom ik heb hier nooit op gereageerd :( Wat interessant dat je hier mee bezig bent voor je studie momenteel! Wanneer ik mijn zoontje weer ophaal of wanneer ik thuis kom en hij met mijn moeder is dan komt hij naar mij toe huilend, wil opgetild worden en dan neem ik hem op schoot en stopt hij met huilen maar snikte nog heel lang na. Hij kan dan wel een half uur op mijn schoot zitten en wil niet meer van mijn zijde wijken. Als ik dan ga plassen gaat hij al huilen.