Het gaat de laatste tijd niet goed in mijn relatie. Ik voel me steeds onzeker als moeder omdat ik niet het juiste doe volgens mijn partner en volgens hem niet tegen kritiek kan. Onze zoon slaapt de laatste tijd erg slecht door een sprongetje en is ook wat gevoeliger en huileriger overdag. Gisteren zat ik er bijvoorbeeld na een hele dag met m’n zoontje even doorheen en ik appte mijn partner of hij zo thuis kon komen. Eenmaal thuis werd hij boos op mij dat ik het allemaal niet aan kan en dat onze zoon bij hem wel rustig is. Mijn partner wil constant weten wat ik eraan ga doen om ons zoontje wel rustig te kunnen houden. Naar mijn idee doe ik het juist heel goed als moeder en was het meer een incident dat ik er even een keer doorheen zat. Omdat mijn partner dit dus zo hoog op nam en mij aansprak, geeft mij dat juist een rotgevoel en twijfel ik aan mezelf als moeder. Terwijl het is toch heel normaal dat ik als jonge moeder en een keer doorheen zit en mijn partner dan app voor steun? Het lijkt wel alsof hij alles uitvergroot.
Nu vannacht was ons zoontje anderhalf uur wakker en aan het huilen en ik ging er steeds heen en troosten, nam hem zelfs even in bed, knuffelen, spelen maar het lukte gewoon niet om ons zoontje sneller te laten slapen, en dit bevestigde dus voor mijn partner dat ik het echt niet aan kan want ons zoontje is bij hem altijd heel rustig volgens hem.
al met al ben ik heel verdrietig over de situatie en wil ik even m’n hart luchten omdat ik niet meer weet of mijn gevoel nou juist is of niet. Ik kan er ook niet over praten met m’n partner want dat mond uit in ruzie, want als ik er iets van zeg dan kan ik niet tegen kritiek.