Gillend kind

Het gillen is herkenbaar, doet mijn dochter ook. Ik denk dat het een fase is, want het wordt nu wel iets minder. Wij probeerden het te negeren of haar af te leiden. Indirect is het een vorm van communiceren, bijvoorbeeld omdat ze iets wil of aandacht probeert te vragen. Ik heb mij daar ook even ongemakkelijk bij gevoeld, maar ik heb het inmiddels losgelaten. Ik vind het niet kunnen dat de opvang haar afzondert en ik zou dan ook zeker het gesprek met hen aangaan. Wat betreft het slaan en knijpen, is het belangrijk dat je er consequent op reageert. Bijv. 'afkeurend' kijken (mimiek in overeenstemming met jouw stem), nee zeggen, met jouw vinger schudden en zeker vertellen wat wel mag. Bijvoorbeeld aaien over het hoofdje mag wel ipv haren trekken. Jouw kindje van pas 1 doet dit nog echt niet expres. Het afleren hiervan vergt geduld en veel herhaling!

Dankjewel voor de tips❤️

Hier ook precies zo'n dametje hoor. Ineens is alles gillen inderdaad, vanuit haar tenen! We zitten nu in een vakantiehuisje (vrijstaand thank god) maar ik houd m'n hart vast als we naar huis gaan en weer naar de opvang (waar ze al meerdere kindjes heeft gebeten.. oeps). En dat knijpen, pfff. Ik ben bont en blauw inmiddels omdat ik steeds opnieuw probeer uit te leggen dat ze wel mag aaien, aaien, aaien, KNIJP! Als een slang uit t niets heeft ze ineens weer je wang of neus hard beet. Ik vind het pittig hoor!