Ik weet dat kinderen niet bekend staan om hun geweldige eetgedrag. Maar ik vind mijn dochter (15 maanden) echt zo lastig aan tafel. Fruit, brood, enz. eet ze prima; het gaat om warm eten en nieuwe dingen proberen in het algemeen. Als ze (denk dat ze) iets niet lust, gaat ze direct krijsen, gooien met haar bord en als een malle wijzen naar alles op tafel wat ze wel wil (ook al is dat onzin, zoals de pot mosterd). Dit gedrag houdt ze gerust een half uur vol.
Wij maken er geen punt van als ze niet eet. Wil je niet? Prima, dan zetten we het bordje weg. Maar ze krijgt niks anders. Natuurlijk kan je iets echt niet lusten, maar doorgaans probeert ze niet 1 hap, en de meeste maaltijden bestaan uit meerdere opties (aardappel,groente, vlees) - je kan niet alles vies vinden).
Ongeveer 1,5 uur na het avondeten krijgt ze nog een fles melk, dus niet op een lege maag naar bed.
Dit gedrag is eigenlijk al vanaf start hapjes. Soms eet ze een week of twee ineens wel goed, maar doorgaans is het lastige gedrag de regel.
Stiekem zit ik hier best mee. Ik ben zelf echt een foodie, houd van vers en lekker koken en vind gezond eten belangrijk. Ik dacht altijd dat lastig etende kinderen een resultaat van opvoeding zijn. Ouders die maar de handdoek in de ring gooien "want hij lust het toch niet".
Hebben wij gewoon een lastige eter of is dit best gemiddeld? Kunnen we iets beter doen?
-Als ze niet wil eten, maken we daar geen punt van, maar er komt geen alternatief zoals een boterham.
- We eten altijd samen en aan tafel, en hetzelfde als dochterlief.
- Dochter mag zelf eten, met de handjes of bestek.
- We koken gevarieerd en dochter kan vaak meekijken met de bereiding.
- We proberen geen aandacht aan het niet-eet gedrag te geven, ook al is dat lastig als ze maximaal krijst. Soms zetten we haar even op de gang omdat we onszelf niet meer horen nadenken (laat staan een gesprek voeren).
- Moet toch die fles voor het slapen er af? We zijn wel heeel blij dat ze vrijwel altijd doorslaapt...