Help! Mijn dochtertje heeft een slaapprobleem

Lieve mama’s, Heel graag lees ik jullie ervaringen en adviezen betreffende het ‘zelfstandig leren slapen’. Ik zal hieronder mijn verhaal doen. Ik ben zo verdrietig (ik huil elke dag), onzeker en bovenal extreem vermoeid 😪🥴😵‍💫! Ons dochtertje (nu 13 maanden oud) heeft sinds haar geboorte moeilijkheden met slapen. Als ik haar voedde aan de borst viel ze op het voedingskussen in slaap. Wanneer ik haar vervolgens zachtjes probeerde weg te leggen in de box in de woonkamer of in haar ledikantje op haar kamer, werd ze binnen no-time weer wakker en begon ze te huilen, waarna ik haar weer terug aan de borst legde om haar weer in slaap te krijgen (met de gedachte: geborgenheid heeft ze nodig om in slaap te vallen). In die eerste weken heb ik zo uren met haar op de bank gezeten en haar soms op het voedingskussen omgeven met kussens in de box gelegd (nadat ze in slaap was gevallen), zodat ik mijn handen ook eens vrij had. In de eerste maanden heb ik haar ook vaak in de draagdoek gedragen. Ik heb destijds veel gelezen over ‘attachment parenting’ en veel elementen uit deze filosofie spreken mij erg aan. Zo heb ik haar ook nooit lang laten huilen in haar bedje, omdat dit niet goed zou zijn voor een veilige hechting en ik haar het gevoel wil geven dat ze op ons als ouders kan vertrouwen. Dat ze niet in de steek wordt gelaten en dat er niet op haar enige communicatiemiddel (huilen) wordt gereageerd en vervolgens doodop in slaap valt. Dat voelt gewoon niet goed voor mij. Het eerste jaar heeft ze bij ons in bed geslapen en in de co-sleeper. Wij hadden gedacht dat nadat ze een half jaar oud zou zijn, we haar in haar ledikantje op haar eigen kamertje zouden laten slapen. Echter voelde ik mij na een half jaar te vermoeid (ik geef fulltime live borstvoeding) om haar meerdere keren per nacht op haar kamertje te voeden: om nog een beetje aan slaap toe te komen, nam ik haar uit de co-sleeper bij ons in bed waar zij aan de borst dronk en ik heel makkelijk verder kon slapen. Zo raakten we langzaam maar zeker allemaal gewend aan deze gewoonte, wat voor mijzelf nog steeds niet als een verkeerde gewoonte voelt, juist iets wat heel natuurlijk is, maar uiteindelijk wel zorgt voor het probleem wat er nu is. Sinds dat ze 1 jaar is, slaapt ze overdag en in de avond in haar eigen bedje op haar kamertje. Overdag duren de dutjes (sinds haar geboorte) niet langer dan 45 minuten (de keren dat ze een dutje deed van anderhalf uur zijn op 1 hand te tellen). Nu doet ze nog twee dutjes (meestal twee keer 30 minuten); in mijn ogen pakt ze dus veel te weinig slaap!   Het naar bed brengen in de avond (tussen 19.00 uur en 20.00 uur) kost mij 30-40 minuten. Alle voorwaarden lijken goed voor een goede nachtrust: overdag eet en drinkt ze goed, ze heeft een fijn kamertje dat donker genoeg is, ik check altijd of ze goed gekleed is in bed (niet te warm/niet te koud) en we houden een slaapritueeltje (knuffelen, lezen en slaapmuziekje) met als afsluiter ‘drinken aan de borst’, omdat ze dan pas echt in slaap valt om vervolgens haar kamertje uit te sluipen en met alle voorzichtigheid haar deur te sluiten, want van het kleinste geluidje (zoals het dichtklikken van mijn voedingsbeha) wordt ze wakker. Ik heb het ook meerdere keren zonder drinken aan de borst geprobeerd en een half uur voor het slapen een warm papje gegeven, maar ze valt dan gewoon echt niet in slaap en blijft huilen, waardoor ik toch maar toegeef.  Ik wil haar heel graag borstvoeding blijven geven (tot minimaal twee jaar; dat leek mij zo’n mooi streven), maar ik ben bang dat ik met al mijn beste bedoelingen helaas een zogenaamde ‘voeding-slaapassociatie’ lijkt te hebben gecreëerd: ze heeft mijn borst nodig om weer in slaap te vallen. Ik heb ook nog nooit langer dan 4 uur achtereen geslapen sinds haar geboorte. Mijn man pakt haar ook wel eens op uit haar bedje als ze huilt en door lichaamscontact (hij legt haar op zijn borst) en wandelt door haar kamertje valt ze uiteindelijk in slaap, maar ook al doet hij dit een half uur en legt haar dan weer terug, ze wordt gewoon weer wakker. Eindscore is dat ze bij mij in bed belandt (iedereen is namelijk moe en wil slapen), mijn man naar een andere kamer vertrekt, ze vervolgens even drinkt aan de borst om als een zeester in slaap te vallen en met haar lange dreumesbenen een groot deel van het bed in beslag neemt en ik op het randje van het bed lig 🥴! Ik ben op en we hebben allemaal slaap nodig! Dit weekend heb ik voor mijzelf erkend dat wij hiermee een groot probleem hebben en hebben contact opgenomen met een slaapcoach.  Mochten jullie ervaringen en adviezen willen delen, ik stel het zeer op prijs! Ik grijp alles aan om haar en ons een betere slaap te geven. 🙏🙏🙏 Liefs van een vermoeide en verdrietige mama ❤️