Ik denk dat m'n zoon andere aanwezigheid voelt/ziet

Oh ja hier ook vaak gehad ! eigenlijk al vanaf ze heel klein was lag ze vaak te lachen naar het plafond. Ik ben hier ook erg gevoelig voor. Nu zwaait ze ook naar de hoek van de slaapkamer of hal, of doet ze der handjes op haar oortjes. Soms maakt het me ineens doodsbang en de andere keer denk ik ja het zal wel prima zijn ze is er vrolijk onder. Wel heb ik het huis inmiddels al een paar keer gereinigd met palo santo hout 😂

Wij hebben in een huis gewoond waarvan de vorige bewoner zelfmoord had gepleegd. Mijn moeder had het idee dat zijn geest nog rond hing in het huis. Ze heeft hem toen streng doch vriendelijk verzocht het huis te verlaten en ons met rust te laten en toen was het weg. Ik geloof wel in geesten/achter gebleven energie, hoe je het ook wil noemen. Ik geloof ook dat de meesten geen kwaad willen. Hier gelukkig nog niks engs mee gemaakt. Mijn oma is wel overleden toen ik in verwachting was en ze keek er erg naar uit dat ze eindelijk een achterkleinkind zou krijgen. Ik geloof wel dat ze ons soms bezoekt of over ons waakt. En elke keer als ik een duif zie die rond hangt geloof ik ook dat dat mijn opa is die even komt kijken

Mijn neefje, die inmiddels net 18 is, had dit ook. Hij vertelde als peurer dat er een meneer door het raam kwam van zijn slaapkamer om hem te 'kiezen' (kietelen). Dit was een positieve ervaring. Maar ook merkte mijn zus dat als hij door de achterkamer wou lopen langs de eethoek dat hij stokstijf bleef staan met grote ogen en er niet meer langs durfde. Daar zat de 'boze meneer'. Na zijn kleuterperiode heeft hij hier geen last meer van gehad. Mijn zus heeft alle hoeken met gedroogde salie behandeld. Of dit allemaal werkt geen idee, maar het is het proberen waard. Hoop dat jouw kleintje niet al te veel beangstigende momenten beleefd. Zeker omdat je niet weet waartegen je hem moet beschermen. Misschien is t contact opnemen met een welgeronomeerde medium een optie? Veel sterkte🍀

Oei, ik vind dat soms toch best eng. Best er zelf ook gevoelig voor. Een tijd na de bevalling kwam het bij mij ook weer meer in leven (in huis bedoel ik). Ik merkte dat mijn kindje er wel onrustig van werd en steeds keek naar de bepaalde plekken waar ik ook wat voelde (mijn katten trouwens ook) (expres niet kijken om niet mijn kind te sturen). Ik voelde het niet als onveilig aan gelukkig. Een ander moment voelde wel iets onveilig en toen heeft mijn zusje hier bepaalde stenen neergelegd. Ik heb toen ook het onveilige aangesproken en gezegd dat het weg moest gaan. Wat heeft gewerkt geen idee, maar het is weg in ieder geval.

Ik heb zoals meerdere zeggen, wel vaker gehoord dat je gewoon moet vragen of het/hij/zij weg wilt gaan. Zeker op het moment dat je kleintje het niet fijn vindt. Het schijnt echt te werken. En anders toch iets proberen met kruiden of stenen. Alles onder het mom, baadt het niet, schaadt het niet.

Mijn kleintje zei ineens “opa Kees”. Dit is de overleden opa van mijn vriend. Dus haar overgroot opa. Dit riep ze ineens. Scheen dat het toen ook een tijd was dat “de poorten open staan” zeg maar. Ze roept het nu niet meer, maar het was wel frappant.