Mijn zoon had er altijd veel moeite mee als ik weg ging. Moest dan erg huilen. Natuurlijk heel vervelend om zo weg te moeten gaan. Maar sinds kort is het ineens weg. Hij zwaait me uit en gaat spelen. Ook zag hij me niet echt staan toen ik hem bij mijn ouders ging ophalen. Was lekker aan het spelen met zijn neefje.
Dat is natuurlijk een heel goed teken, maar merk dat ik er ook wat onzeker van word.. klinkt misschien gek, maar alsof ik iets verkeerd doe. Zal mijn eigen onzekerheid wel zijn, maar zoek een beetje geruststelling misschien. Iemand ervaring hiermee?