Kinderwens na extreem vroeg geboorte

Ik ben in 2020 bevallen met 20 weken. Onze zoon is door vroeggeboorte overleden. Nu hebben we weer een prachtige zoon van net 2 jaar. De zwangerschap was best spannend. Had medicatie volgens mij was dat extra oestrogeen en had meer controles in het ziekenhuis. Bij mij wisten ze niet wat de oorzak was, dus heb bij de volgende zwangerschap alles preventief gedaan. Ik heb deels genoten van de zwangerschap maar bij elk pijntje dacht ik, oh jee. En ik kon niet wachten tot 37 weken. Met 32 weken opgenomen geweest omdat m'n baarmoedermond korter werd, toen longrijpers en weeën remmers gekregen. Gelukkig mocht ik na 2 dagen naar huis maar mocht ik niet meer werken. Met 38.2 bevallen (geplande keizersnede). We zijn nu weer aan het proberen en ik denk dat die angst altijd zal blijven en dat het nooit meer onbezorgd zal zijn.

Weten ze waarom de baby te vroeg is gekomen? Mijn baby is ook met 31 weken geboren door een placenta praevia die niet stopte met bloeden. In dat geval betekent het niet dat je een vergrootte kans hebt op weer een vroeggeboorte. Dit was wel al de tweede dus mijn kinderwens is vervuld

Ik ben met 34 weken in ziekenhuis beland en 35 bevallen. Oorzaak wisten ze niet. Ik had wel wat meer vruchtwater maar niet alarmerend. Geen ontsteking gevonden niets. Bij de tweede was ik daarom enorm bang, elke harde buik schrok ik . Ik heb wel bewust goed gas terug genomen en uiteindelijk werd onze tweede met 38,5 geboren. Niet omdat ze t zelf wilde, omdat ze gehaald moest worden en dat ging allemaal echt niet makkelijk. Had ik me daar nou al die weken druk om gemaakt voor een vroeggeboorte 😅. De angst en zorgen waren bij mij enorm aanwezig maar wegens de vroeggeboorte ben je direct medisch bij een tweede en word je goed in de gaten gehouden. Mij werd ook vaak psychische ondersteuning aangeboden. Heb ik niet gedaan maar achteraf had ik dat steuntje best wel kunnen gebruiken!

Ons zoontje is 2 jaar geleden geboren met 32 weken precies. Gelukkig helemaal gezond geboren en gebleven. Ik ben inmiddels 35 weken zwanger van onze tweede en dit was echt een hele zware zwangerschap. Het bleek namelijk dat ik onbewust wel wat trauma’s had opgelopen, waardoor ik een prenatale depressie had. Het uitte zich vooral in lichamelijk klachten, waardoor ik zelf ‘de vorige bevalling’ wegwuifde. De gynaecoloog daarentegen heeft gelijk na week 14 hulp ingezet toen de lichamelijke klachten niet verdwenen en ik kreeg begeleiding van de POP-poli. Via deze poli kreeg ik begeleiding vanuit een psycholoog waar ik echt een hele goede klik mee heb. Ik heb daar wekelijkse gesprekken gehad, en 2x EMDR, en we hebben afgelopen week de zorg voorlopig afgerond samen. (Na de bevalling gaan we nog wel een keer weer samenkomen om deze te bespreken). Maar ik voel me nu eindelijk weer fijn zwanger en heb enorm zin in de bevalling, al zou deze te vroeg zijn weer. Dus weet dat er genoeg hulplijnen zijn, mocht je zwanger raken en je angstig voelen of last krijgen van je zwangerschap!