Kindje in eigen kamer slapen...

Ik denk dat dit echt een persoonlijke keuze is. Onze dochter is met 5 maanden al 's nachts op haar eigen kamer gaan slapen. Vooral omdat ze niet meer in haar wiegje paste en wij niet de ruimte op onze slaapkamer hebben om een ledikantje kwijt te kunnen. En heel eerlijk vond ik het ook wel fijn, niet bang zijn dat wij haar wakker maakten als we naar bed gingen of als we moesten hoesten ofzo. Ikzelf heb niet het idee dat ze denkt dat wij haar in de steek laten, ik word van elk klein geluidje nog wakker van haar en als ze huilt ofzo, dan staan we altijd meteen naast haar bedje om haar te troosten. En bij ons is het heel goed gegaan, ook omdat ze toen overdag al haar dutjes in haar eigen bedje deed, alleen 's nachts sliep ze toen naast ons. Maar nogmaals, als het voor jullie nog goed zo is, laat het dan lekker zo! Als hij 18 is, slaapt hij heus niet meer bij jullie op de kamer 😋😊

Vanaf 4 maanden slaapt de jongste op zijn eigen kamer. De oudste ging met 3 maanden. Dit omdat ik slechter sliep door de geluiden en ik het idee had dat hij ook wel eens wakker werd van mij. En ik dacht sneller dat er wat was (huiltje in de slaap, onrust, ik hoorde alles natuurlijk). Toen hij op z’n eigen kamer ging slapen waren we snel vd nachtvoeding af omdat ipv dat ik dacht dat hij wakker werd na een geluidje hij vaak gewoon nog even verder sliep.

Wij gingen met 6 maanden het doen, dan werd het een jaar en ondertussen is het voor ons voorlopig goed zoals het is. Ze slaapt heel goed, ze slaapt bij de grootouders goed alleen, in de crèche slaapt ze goed, ze houdt ons niet wakker, … Hebben daarom besloten haar gewoon bij ons te houden.

In maart is ze naar haar eigen kamer gegaan. Haar wiegje op onze slaapkamer werd steeds kleiner 🙈. Toen de eerste nacht was spannend. Maar ze sliep zo goed door. Wel de babyfoon nog steeds naast ons. Het is idd een persoonlijke keuze.

Ons zoontje is ongeveer met 5 maanden naar zijn eigen kamertje gegaan volgens mij. Zijn cosleeper werd wat klein, en wij sliepen heel onrustig omdat we van elk piepje of kuchje wakker werden. En de hele tijd voorzichtig zijn met zelf geluid maken zorgt ook niet echt voor rust. Wij hebben het aangepakt door eerst zijn overdag slaapjes in zijn eigen kamertje te doen. Dat ging eigenlijk gelijk goed dus vrij snel ook de nachten in zijn eigen bedje. Zolang je er voor hem bent zodra hij je nodig heeft denk ik niet dat je je zorgen moet maken over hem in de steek laten :) paar bekende knuffeltjes in z'n bedje en komt vast goed!

Wij gaan denk ik ook met een jaar pas helemaal over naar de eigen kamer. Op dit moment slaapt ze overdag en het begin van de avond al wel op haar eigen kamer. De eerste keer dat ze wakker wordt als wij in bed liggen leggen we haar weer bij ons op de kamer. Zo hebben we het rustig opgebouwd van eerst alleen de slaapjes overdag, naar begin van de avond/nacht en denk dat we na haar 1ste verjaardag haar ook na de nachtvoedingen weer terug op haar eigen kamer leggen. Ik heb niet het idee dat ze er zelf last van heeft dat ze op haar eigen kamer ligt, ze slaapt niet anders dan normaal. We zijn er nog steeds snel als ze ons nodig heeft en als ze niet kan slapen gaat ze sowieso meteen bij ons op de kamer of tussen ons in. Tot nu toe vond ik het sowieso fijn met de nachtvoedingen maar hoop dat dat na een jaar wel minder wordt. Toen ik er aan toe was zijn we gestart met de avonden op de eigen kamer. Ik vind het fijn dat we niet meer zo stilletjes in bed hoeven kruipen en straks dus ook gewoon normaal kunnen opstaan zonder haar wakker te maken.

Dus het is eerder gezegd een persoonlijke keuze. Ik dacht ook iets te horen/lezen dat ze op een gegeven moment juist op hun eigen kamer moeten slapen. Dit heeft dan te maken met zelfstandigheid leren en het wennen van alleen slapen. Anders wordt het later een stuk moeilijker om te veranderen van kamer, dan nu met een baby. Ik weet niet of dit waar is hoor. 🤷🏼‍♀️

Zoals je leest, de een doet het met 6 maanden en de ander met een jaar. Onze dochter lag met 4 weken al op haar eigen kamer. Helemaal doen waar jij je goed bij voelt!

Precies deze leeftijd, reden en methode.. ging heel natuurlijk.. je staat de eerste nachten wel 'aan'. Maar op den duur werd alleen mijn vriend wakker van zijn gehuil. Ik moest de nodige schade blijkbaar flink inhalen haha

Wij hebben onze meid met 1 maand op haar eigen kamer gelegd snachts. Ze sliep altijd van fles tot fles maar wel met veel geluid en beweging. Ik stond zo “aan” dat ik daar totaal niet van sliep, waardoor ik uitgeput raakte. Ik vond het erg moeilijk, maar Ze heeft t vanaf het begin heel erg goed gedaan en we hebben totaal niet het idee dat ze hechting of iets mist. Sterker nog; ze slaapt alleen goed in een bed (soms ook wel lastig 😅). Je moet echt doen wat goed voelt, en goed is voor jezelf!

Met 10 maanden.. ze lag nog bij ons in bed, maar werd steeds onrustiger en viel er een keer uit snachts. Dat was het moment om haar naar haar eigen kamer in eigen bedje te doen. Wat een verademing was dat!! Moet er soms nog wel 2 tot 3 keer uit, maar heb alle ruimte in bed terug. Én heb weer 3 tot 4 keer per week seks met mn man. Want dat was ook niet heel fijn met een baby er bij in bed:)

Dit lijkt mij niet kloppen hoor. Juist uit afhankelijkheid ontstaat zelfstandigheid. En mocht het wel lastig worden hem op zijn eigen kamer te leggen, kijk dan of je een vloerbed kunt kopen. Dan kun je naast hem gaan liggen als hij wakker wordt en hem zo laten zien dat zijn eigen kamer ook een veilige plek is.

Ik kan alleen maar zeggen volg je gevoel. Als je het moeilijk vindt moet je het niet doen. Die van ons slaapt ook in bed en op een dag wil hij niet meer.

Ik denk dat dit van kindje tot kindje verschilt. Je hoort ook dat uit afhankelijk zelfstandigheid verder komt en beide uitspraken zullen voortkomen uit persoonlijke ervaringen. Mijn dochter slaapt bij ons maar elders is zij heel zelfstandig, slaapt gemakkelijk en zonder hulp, speelt gemakkelijk zonder aandacht nodig te hebben… dit zowel bij de grootouders als in de crèche. Mijn nicht wiens kindje bij haar slaapt en een vriendin hun kindjes hebben het dan weer moeilijker. Denk dat elke ouder hun kindje wat moet aanvoelen en moet zoeken.

Ik snap je dilemma, hier zitten we een beetje met hetzelfde... Ons dochtertje (10,5 maand) slaapt sinds haar geboorte bij ons in de slaapkamer (co-sleeper) en de laatste weken slaapt ze de nachten zelfs bij ons in bed! Ik moet toegeven dat ik erg moe ben (ja welke moeder niet haha) en de gedachte dat ik mijzelf een paar keer per nacht uit bed moet hijsen en op haar eigen kamertje borstvoeding moet geven, daar word ik niet echt vrolijk van... Nu val ik snel in slaap terwijl zij drinkt aan de borst bij ons in bed! En als ik 's nachts naar het toilet ga en terugkom en mijn man met ons kikkertje zo tevreden zie slapen, denk ik "oh zo lief!" 🥰🥰Deze momenten komen niet terug, dus ik geniet. Mijn man vindt het wel wat krap worden in bed met een bijna dreumes en is positiever ingesteld wat betreft het "op de eigen kamer laten slapen topic"... Ik moet er nog niet aan denken... En seks hebben we wel in de keuken, woonkamer en logeerkamer, je wordt nog eens creatief 😅!

Onze dame heeft tot een maand of 8 bij ons geslapen, eerst in de cosleeper, daarna in haar eigen ledikantje, en ook regelmatig een nachtje bij ons in bed. Op een gegeven moment realiseerde mijn man en ik ons dat we toch wel heel licht sliepen en bij elke piep en zucht van haar meteen klaarwakker waren, toen hebben we haar naar haar eigen kamertje gedaan. Wel met de deuren op een kier zodat we haar kunnen horen als het nodig is, maar niet meer wakker van elke zucht. Sindsdien slapen we alledrie echt zoveel dieper en rustiger.

De mijne wordt straks ook 1 jaar. Ik laat hem nog bij mij op de kamer slapen. Als hij wat ouder is dan zie ik het wel weer.